tag:blogger.com,1999:blog-25117923900842930162024-03-05T10:32:02.943+02:00White Angelအျဖဴေရာင္နတ္သမီးhttp://www.blogger.com/profile/13211673009231286075noreply@blogger.comBlogger526125tag:blogger.com,1999:blog-2511792390084293016.post-70832883274700621452019-12-27T02:12:00.000+02:002019-12-27T02:12:03.899+02:00" Sky Lodge Ngapali " အလုပ်ပိတ်ရက် ကျောင်းပိတ်ရက်တွေများနေသလား..<br />
ငပလီကို လှမ်းလာခဲ့ဖို့ ဖိတ်ခေါ်ပါတယ်နော်<br />
" Sky Lodge Ngapali "
Hotelသစ် ဖွင့်ပွဲအနေနဲ့ တစ်ညကို ၃၅၀၀၀ကျပ်နဲ့ စျေးလျှော့ပေးထားပါတယ်
<span id="fullpost">
နေရာကတော့ ငပလီရဲ့အချက်အချာကျတဲ့ hotel zoneဖြစ်တဲ့ မြပြင်ရပ်ကွက်မှာပါ
ကမ်းခြေကိုလမ်းလျှောက်သွားမယ်ဆိုရင် ၅မိနစ်ထက်မပိုပါဘူးနော်
လာမယ်ဆိုရင် ဖုန်းလေးသာ ဆက်လိုက်ပါလို့...
09450060250
#Sky Lodge Ngapali </span><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhDwSWoU3APgeVwYYOhhvb4aLnkuA8srlbJ1LrKPy1svQnLXjjtru7d7CZvDCe3XC2_cN4vA54iHfGs1MNgbs1M7EKkqk4A5ic6aCaXh3EqgTeCRcucZwePFdPJryHpEqAfjZN4XE04bnAf/s1600/80741922_501617350477192_9199810043837415424_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="729" data-original-width="1094" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhDwSWoU3APgeVwYYOhhvb4aLnkuA8srlbJ1LrKPy1svQnLXjjtru7d7CZvDCe3XC2_cN4vA54iHfGs1MNgbs1M7EKkqk4A5ic6aCaXh3EqgTeCRcucZwePFdPJryHpEqAfjZN4XE04bnAf/s400/80741922_501617350477192_9199810043837415424_n.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhchyphenhyphenAsE1YwBbxY-wYMqySG71r5LQ2wNOw7B7NGv7yTDwSkjNKkIeh34IKfdfQU94Rboi9Zkyn7gUITKKrFYivEBVyn1YjVBMWorO6KBjdO8cmSFj5di4tkb1h9cTljFoBlfanVOC5kXtCo/s1600/81311571_470444787187068_1625581530250215424_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhchyphenhyphenAsE1YwBbxY-wYMqySG71r5LQ2wNOw7B7NGv7yTDwSkjNKkIeh34IKfdfQU94Rboi9Zkyn7gUITKKrFYivEBVyn1YjVBMWorO6KBjdO8cmSFj5di4tkb1h9cTljFoBlfanVOC5kXtCo/s400/81311571_470444787187068_1625581530250215424_n.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEig9UdDMeIDQn_Y1wxB_EEtz4pYlZtlU5fKn1c7JqUdtn7Qw4o149Lap350GETYyfZKZ00ljxCHRD-IemIsqohZc__v_cTTrMVRaACURysh3A3NakliTtG7DxGD6oj3QQbCQZ6tuL-sgjtO/s1600/80638471_2643626562352967_5565399419358019584_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="729" data-original-width="1094" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEig9UdDMeIDQn_Y1wxB_EEtz4pYlZtlU5fKn1c7JqUdtn7Qw4o149Lap350GETYyfZKZ00ljxCHRD-IemIsqohZc__v_cTTrMVRaACURysh3A3NakliTtG7DxGD6oj3QQbCQZ6tuL-sgjtO/s400/80638471_2643626562352967_5565399419358019584_n.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj9AM4BXYLdtpeGJzUZG6T5uzjrmLjXWSTLfN0YX8zrd2_OQYEl11p5zDERH_JUriXG5WtdO2WCdlHmKmH-y3D8UVwH7PTZmpEX53Dcbg8rOiqeFtBVHl0RLTDWD1QjDonGTIqur4_Gil95/s1600/80718283_449154262689661_529043523081601024_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="729" data-original-width="1094" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj9AM4BXYLdtpeGJzUZG6T5uzjrmLjXWSTLfN0YX8zrd2_OQYEl11p5zDERH_JUriXG5WtdO2WCdlHmKmH-y3D8UVwH7PTZmpEX53Dcbg8rOiqeFtBVHl0RLTDWD1QjDonGTIqur4_Gil95/s400/80718283_449154262689661_529043523081601024_n.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8f5YUNiODnlxpBepsjodmE7hUxlZq-iCtlolteCddeyisNKcrlhJsbRI6ADOemxyYVj3xZV2HE5LJIOf2lWbWcp_IHZtUFtP8yJznNIDFFzpAGT1I7FFNi4UnhyphenhyphenvguGkhdh6dAE17ezm9/s1600/81175058_2537458399912410_9074870793816506368_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8f5YUNiODnlxpBepsjodmE7hUxlZq-iCtlolteCddeyisNKcrlhJsbRI6ADOemxyYVj3xZV2HE5LJIOf2lWbWcp_IHZtUFtP8yJznNIDFFzpAGT1I7FFNi4UnhyphenhyphenvguGkhdh6dAE17ezm9/s400/81175058_2537458399912410_9074870793816506368_n.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjELxcA2m_K0rVKotTluAZUtwOu4G6eCJ-r8fTsmq30LT4lX_9V846bO9K_bQBoTfLIDDk30wnWg-y1pfpz9YoiCjf-PhPecrOoVEgoufNWZYJZqZOkgHPss94mqKkCSoMU5NZUUDcn2xui/s1600/80792443_573730823424632_6224504314623164416_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjELxcA2m_K0rVKotTluAZUtwOu4G6eCJ-r8fTsmq30LT4lX_9V846bO9K_bQBoTfLIDDk30wnWg-y1pfpz9YoiCjf-PhPecrOoVEgoufNWZYJZqZOkgHPss94mqKkCSoMU5NZUUDcn2xui/s400/80792443_573730823424632_6224504314623164416_n.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgXcvB9QFouU_KuyUXjlY_28qSuxVlozg7PZ4woaxGachwZ4qtDKJcaEfwkI_cFof3uzubeykOkZBEu7QkpyM-dXdW_DFWF8Uy4ltCaRYT0Qe7_ARWn_sLHe_s-Esqhu2MZiGQZnzi7hlIw/s1600/80592464_559003971362215_2020368202474717184_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgXcvB9QFouU_KuyUXjlY_28qSuxVlozg7PZ4woaxGachwZ4qtDKJcaEfwkI_cFof3uzubeykOkZBEu7QkpyM-dXdW_DFWF8Uy4ltCaRYT0Qe7_ARWn_sLHe_s-Esqhu2MZiGQZnzi7hlIw/s400/80592464_559003971362215_2020368202474717184_n.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqTsyBPWi9mUl-m8syjv2NjvN6V-7GmPufQ7zAGMhth-jQto02XIkx-Ox8phHs6ANmlOqmx3KfVFVaPWi5JLK96WjxgDWZN6xM2x1k8PX9jhMbaRTVvoAC3D5ROM1qoeTc65Cd9Anda6T5/s1600/80422404_1223615101175532_8307637829131829248_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqTsyBPWi9mUl-m8syjv2NjvN6V-7GmPufQ7zAGMhth-jQto02XIkx-Ox8phHs6ANmlOqmx3KfVFVaPWi5JLK96WjxgDWZN6xM2x1k8PX9jhMbaRTVvoAC3D5ROM1qoeTc65Cd9Anda6T5/s400/80422404_1223615101175532_8307637829131829248_n.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSSzQDaWq4wYg4CpGzytc9qOLUrG86ZEoIGIoh2RF-6hBOHX7c_VtA8QS3waDHTEihtdXPgXromzjOHAiDw13-9_ET_QGF1uBv5Ku6PVNnWZXHNNowXBzofl3phv-7I3CLGztMDbgSqndq/s1600/81497883_638611973545057_4972594293563719680_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSSzQDaWq4wYg4CpGzytc9qOLUrG86ZEoIGIoh2RF-6hBOHX7c_VtA8QS3waDHTEihtdXPgXromzjOHAiDw13-9_ET_QGF1uBv5Ku6PVNnWZXHNNowXBzofl3phv-7I3CLGztMDbgSqndq/s400/81497883_638611973545057_4972594293563719680_n.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgjsRZ1T54x9vdu8dBYf1sse05SbCfYlcXhWPPgWIHPwvbmLfv3k2GzAFaN-LbeydIbSHvUXuonvsGnEEXU_2be58G4OgBodLyZcQ-VySwuz0QQSiLGwFJTUjnpRhnUe1LfIyMS17AZimAk/s1600/80703310_517429428980390_5691063011318431744_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="729" data-original-width="1094" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgjsRZ1T54x9vdu8dBYf1sse05SbCfYlcXhWPPgWIHPwvbmLfv3k2GzAFaN-LbeydIbSHvUXuonvsGnEEXU_2be58G4OgBodLyZcQ-VySwuz0QQSiLGwFJTUjnpRhnUe1LfIyMS17AZimAk/s400/80703310_517429428980390_5691063011318431744_n.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWnepn0nU_GWaJqYG-9nCQvQrHZ0KNnXoBF2Z5el4zQieQsKMgvPRaEo2hN-OKOlFE-Pkr6WxYFecY6vHzx8z58Ezph3SHcVD9c4OTQvlkF0YNLts9PaFb1LDC4Be2GZgPMvdfrXhDyIRX/s1600/81376394_2430213307196202_736140957694558208_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWnepn0nU_GWaJqYG-9nCQvQrHZ0KNnXoBF2Z5el4zQieQsKMgvPRaEo2hN-OKOlFE-Pkr6WxYFecY6vHzx8z58Ezph3SHcVD9c4OTQvlkF0YNLts9PaFb1LDC4Be2GZgPMvdfrXhDyIRX/s400/81376394_2430213307196202_736140957694558208_n.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhZi_z7WdhuzKB4ZM5J7WoG0ba7Z_O7B6DwOHPUFpZFZB7j6qS3R651Xf6zGS1Qj0oG5jzX9NtMonnSD2uLX4Ic4dg5tuuJNh2XuVf4dSPs_uMDZMlm_pJmZeoEkQnstxaKhh4iWpsAtxNc/s1600/80399640_459490428095078_7251860461761593344_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhZi_z7WdhuzKB4ZM5J7WoG0ba7Z_O7B6DwOHPUFpZFZB7j6qS3R651Xf6zGS1Qj0oG5jzX9NtMonnSD2uLX4Ic4dg5tuuJNh2XuVf4dSPs_uMDZMlm_pJmZeoEkQnstxaKhh4iWpsAtxNc/s400/80399640_459490428095078_7251860461761593344_n.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjN981i4MyKSYsLaDiy3rUxgOF5QkzTff09izWz_-u-8YBNhLRhG6l_uUbcdaMwRMKK4bcRb9JS5CMjZPWgJZt1jDcbAzPru-EJrOTrvjmAjVh5uZnN3WqduF_TPYhtg1-5jtNmax0NPYPV/s1600/69789677_745239535973694_8316986916373266432_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="729" data-original-width="1094" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjN981i4MyKSYsLaDiy3rUxgOF5QkzTff09izWz_-u-8YBNhLRhG6l_uUbcdaMwRMKK4bcRb9JS5CMjZPWgJZt1jDcbAzPru-EJrOTrvjmAjVh5uZnN3WqduF_TPYhtg1-5jtNmax0NPYPV/s400/69789677_745239535973694_8316986916373266432_n.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhoUnB-OgpC6A8mcfirmzR2m_V7zew5ZUsQovRj41WfIY549vbgCxuKeP0pe4K_922wym7qZK9UudXp9iN7W6vhJrxbh9PRFyDvQi1brzhfgSL4fbQCddxGpOCfYIUSEr3GZ9AUJlwDioQw/s1600/80445308_453332912287953_7431369371517190144_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="729" data-original-width="1094" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhoUnB-OgpC6A8mcfirmzR2m_V7zew5ZUsQovRj41WfIY549vbgCxuKeP0pe4K_922wym7qZK9UudXp9iN7W6vhJrxbh9PRFyDvQi1brzhfgSL4fbQCddxGpOCfYIUSEr3GZ9AUJlwDioQw/s400/80445308_453332912287953_7431369371517190144_n.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
လင်းထက်http://www.blogger.com/profile/03136898004334245382noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2511792390084293016.post-20105768885009607492019-10-18T10:37:00.003+03:002019-10-18T10:37:37.571+03:00ရင္ဘတ္ထဲကလူ -( ၁၁)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="_5pbx userContent _3576" data-ft="{"tn":"K"}" data-testid="post_message" id="js_d">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEikSKPLB8iCMj6x_nWr8z1Kvo3QYPC3zN9mOdu-qjR-mh8MN61pxOZTqrkNxD-9T71NpCwapA8my4-5USGGzezQtf_nV7PAueinAi1WkQ5KC8VobE5LQA5gLJRb0580m0VFipdGGIAikva4/s1600/57368833_1246099688878560_1213785056661733376_o.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="900" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEikSKPLB8iCMj6x_nWr8z1Kvo3QYPC3zN9mOdu-qjR-mh8MN61pxOZTqrkNxD-9T71NpCwapA8my4-5USGGzezQtf_nV7PAueinAi1WkQ5KC8VobE5LQA5gLJRb0580m0VFipdGGIAikva4/s320/57368833_1246099688878560_1213785056661733376_o.jpg" width="180" /></a></div>
<br />
<br />
အလြမ္းေတြက မိုးလိုအံု႔ေတာ့ <br /> ၿပိဳဖို႔အတြက္ ေစာင့္ရတ့ဲအခ်ိန္ေတြက <br /> ၾကာလြန္းတယ္..<br />
အခ်စ္ရွိရာဆီ သြားဖို႔ <br /> ပံုမွန္ႏႈန္း ကီလို၆၀ဆိုေပမယ့္ <br /> နင္းမိတ့ဲ လီဗာအရွိန္က<br /> ၁၀၁ကီလို <br />
ကြဲကြာျခင္းအပူခ်ိန္ ၄၂ဒီဂရီမွာ <br /> သူ႔ရ႕ဲေလာင္ၿမိဳက္မႈေတြက <br /> ခုေလာက္ဆို..<br /> ျပာက်ေလာက္ေရာေပါ့ <br />
ကိုယ္ခ်င္းစာပါတယ္<br /> ကိုယ္သာ ' မိုး'ဆိုရင္ <br /> သည္းသည္းမဲမဲ<br /> ရြာခ်ေပးလိုက္ခ်င္ၿပီ<br />
ခ်စ္သူတစ္ကိုယ္လံုး <br /> အလြမ္းေတြ အနမ္းအျဖစ္န႔ဲ<br /> ရႊဲရႊဲစိုေစေတာ့ကြယ္ <br /> **********</div>
<span class="_mh6 _wsc" id="cch_f22936815e76ab">နမ္းမဝ(ရင္ဘတ္ထဲကလူ - ၁၁)</span></div>
အျဖဴေရာင္နတ္သမီးhttp://www.blogger.com/profile/13211673009231286075noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2511792390084293016.post-37258854829682942552019-09-17T14:36:00.002+03:002019-10-01T17:59:52.477+03:00ရင္ဘတ္ထဲကလူ( အက္ေဆး ၁၁)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="_5pbx userContent _3576" data-ft="{"tn":"K"}" data-testid="post_message" id="js_1g">အလြမ္းေတြက မိုးလိုအံု႔ေတာ့ <br />ၿပိဳဖို႔အတြက္ ေစာင့္ရတ့ဲအခ်ိန္ေတြက <br />ၾကာလြန္းတယ္..<br />အခ်စ္ရွိရာဆီ သြားဖို႔ <br />ပံုမွန္ႏႈန္း ကီလို၆၀ဆိုေပမယ့္ <br />နင္းမိတ့ဲ လီဗာအရွိန္က<br />၁၀၁ကီလို <br />ကြဲကြာျခင္းအပူခ်ိန္ ၄၂ဒီဂရီမွာ <br />သူ႔ရ႕ဲေလာင္ၿမိဳက္မႈေတြက <br />ခုေလာက္ဆို..<br />ျပာက်ေလာက္ေရာေပါ့ <br />ကိုယ္ခ်င္းစာပါတယ္<br />ကိုယ္သာ ' မိုး'ဆိုရင္ <br />သည္းသည္းမဲမဲ<br />ရြာခ်ေပးလိုက္ခ်င္ၿပီ<br />ခ်စ္သူတစ္ကိုယ္လံုး <br />အလြမ္းေတြ အနမ္းအျဖစ္န႔ဲ<br />ရႊဲရႊဲစိုေစေတာ့ကြယ္ <br />**********<br />နမ္းမဝ(ရင္ဘတ္ထဲကလူ - ၁၁<br /><br /><br /><br /><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhcwW5GJjTQnOEo9Rv74HB1XCdbDoAZa_FBjdZ6IXiRKPaquUrdxikcXB2P4ulc5bmScDetJ-VC3jwvXgmv0s_L4CNppcXSqfTcWUzpnVI6QCh3iIsCr5GQyUmCH36VC7CM1vRFe5BNjot1/s1600/57368833_1246099688878560_1213785056661733376_o.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="900" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhcwW5GJjTQnOEo9Rv74HB1XCdbDoAZa_FBjdZ6IXiRKPaquUrdxikcXB2P4ulc5bmScDetJ-VC3jwvXgmv0s_L4CNppcXSqfTcWUzpnVI6QCh3iIsCr5GQyUmCH36VC7CM1vRFe5BNjot1/s1600/57368833_1246099688878560_1213785056661733376_o.jpg" /></a></div></div></div>လင်းထက်http://www.blogger.com/profile/03136898004334245382noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2511792390084293016.post-88584952998181381862019-08-30T05:31:00.002+03:002019-10-01T17:59:53.159+03:00ရင္ဘတ္ထဲကလူ (အက္ေဆး -၁၀)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="x_14oozj28x8 y_14oozj6d31 clearfix"><div class="clearfix r_14oozj27x5"><div class="clearfix _42ef"><div class="v_14oozj27w-"><div class="_6a _5u5j"><div class="_6a _5u5j _6b"><div class="_5pcp _5lel _2jyu _232_" data-testid="story-subtitle" id="feed_subtitle_100004356216381;1236358056519390;;9"><div class="_6a _43_1 _4f-9 _nws _21o- _fol" id="u_0_11"><div class="_6a uiPopover" id="u_0_15"><a aria-controls="u_1n_0" aria-expanded="false" aria-haspopup="true" aria-label="Shared with Your friends" class="_42ft _4jy0 _55pi _5vto _55_p _2agf _4o_4 _401v _p _1zg8 _3m8n _4jy3 _517h _51sy _59pe" data-hover="tooltip" data-tooltip-alignh="right" data-tooltip-content="Your friends" href="https://www.facebook.com/Cyprusangel007/posts/1236358056519390#" id="u_0_z" rel="toggle" role="button" style="max-width: 26px;"><span class="_4o_3"><i class="img sp_36onpLLYlwG sx_617f1e"></i></span></a></div></div></div></div></div></div></div></div></div><div class="_5pbx userContent _3576" data-ft="{"tn":"K"}" data-testid="post_message" id="js_8">ႏွလံုးသားအေနာက္တည့္တည့္ ေက်ာျပင္မွာ "ခ်စ္တယ္.." ဆိုတ့ဲ စာလံုးကို တက္တူး ထိုးခ်င္လိုက္တာ.. <br /> က်မ ေမာင့္ကို ေက်ာေပးေနမိတ့ဲအခါ <br /> က်မ ခ်စ္တာကို ေမာင္ သိျမင္ေနရေအာင္ပါ.. <br /> က်မအေၾကာင္း ေမာင္ မသိတာ မရွိသလို.. <br /> ေမာင္ ဘယ္သြားသြား က်မသိေအာင္ ဖုန္းေလးန႔ဲ videoရိုက္ပို႔ေပးေတာ့.. <br /> Videoထဲမွာ ေပၚေနတ့ဲ ေမာင့္အရိပ္ေလးကို က်မ လိုက္ၾကည့္ေနခ့ဲရတာပါ <br /> ေမာင္က ေမးတယ္ <br /> 'ရႈခင္းေတြကို ျမင္ရလား' တ့ဲ <br /> ျမင္ရဘူး.. က်မျမင္တာ.. ေမာင့္ရ႕ဲအရိပ္ေလး.. ဆိုေတာ့ ေမာင္ ျပံဳးသြားမယ္ ဆိုတာ က်မသိတာေပါ့ကြယ္<br /> တစ္ေန႔ တစ္ေန႔ ..<br /> ေမာင္ျပံဳးေပ်ာ္ေအာင္ လုပ္ရတာလည္း <br /> ေမာင့္အေပၚခ်စ္တ့ဲ <br /> က်မရ႕ဲ အခ်စ္ေတြပဲေပါ့ <br /> ခ်စ္တယ္.. <br /> ေမာင့္ကိုလည္း ခ်စ္တယ္ <br /> ေမာင့္အရိပ္ေလးကိုလည္း ခ်စ္တယ္.. <br /> ေမာင့္ကိုယ္သင္းန႔ံေလးကိုလည္း ခ်စ္တယ္.. <br /> ေမာင္န႔ဲ ပတ္သက္လာရင္ ေမာင့္ေျခဖုဝါးေအာက္က ေမာင္နင္းထားတ့ဲ ေျမမႈန္ေလးေတြကိုေတာင္ ခ်စ္တယ္ကြယ္...<br /> နမ္းမဝ (ရင္ဘတ္ထဲကလူ_အက္ေဆး၁၀)<br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjkG-m4zJ3igKMNQ1kzzcvsv2zldUwtESQ21LDlSzONAYqhyphenhyphenwHBPKDNeusCB6E_GeD9tUndtYA2UrBFwxMWaDR0ijdSdcy1tECgmbld71C4Ts0-NrEGECUKUCZ4K43vTH7tCAGddnHdd61S/s1600/56422328_1236358019852727_7946316803343384576_o.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1024" data-original-width="562" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjkG-m4zJ3igKMNQ1kzzcvsv2zldUwtESQ21LDlSzONAYqhyphenhyphenwHBPKDNeusCB6E_GeD9tUndtYA2UrBFwxMWaDR0ijdSdcy1tECgmbld71C4Ts0-NrEGECUKUCZ4K43vTH7tCAGddnHdd61S/s320/56422328_1236358019852727_7946316803343384576_o.jpg" width="175" /></a></div></div></div>လင်းထက်http://www.blogger.com/profile/03136898004334245382noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2511792390084293016.post-55576219716593290642019-08-22T12:17:00.002+03:002019-10-01T17:59:53.832+03:00ရင္ဘတ္ထဲကလူ (အက္ေဆး ၉)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">ဘဝမွာ<br />အၾကည္ႏူးဆံုးအရာကို ေျပာပါဆိုရင္ ..<br />ေမာင့္ေမြးေန႔မွာ က်မလက္ေပၚ သူ႔လက္ကေလးကို ထပ္ရင္း<br />ေမာင္ေပးခ့ဲတ့ဲ ဘဝတစ္သက္စာ ကတိေလးရယ္..<br /><br />က်မကို သူ႔ရင္ခြင္ထဲ ေထြးေပြ႕ထားၿပီး ဆံႏြယ္ေလးေတြကို ပြတ္သပ္ရင္း က်မအတြက္ ဘုရားစာေလးေတြကို က်မဘဝ ေအးခ်မ္းပါေစေၾကာင္း ေမာင္ဆုေတာင္းရြတ္ဆိုေပးခ့ဲတယ္.<br /><br />ေမာင့္ေမြးေန႔မွာ ေမာင္ က်မကို ေပးခ့ဲတ့ဲ လက္ေဆာင္ေလးႏွစ္ခုပါ<br /><br />က်မအတြက္ ဘယ္ေတာ့မွမေမ့ႏိုင္တ့ဲ တစ္သက္စာ အမွတ္တရပါ ေမာင္<br /><br />ဒီလို လူႀကီးဆန္တ့ဲ စိတ္ကူးမ်ိဳး ဘယ္သူေတြးမိမွာလဲကြယ္<br />ေမာင့္အခ်စ္က တည္ၿငိမ္တယ္..<br /><br />ေမာင့္ရ႕ဲေအးခ်မ္းလွတ့ဲ ေမတၱာက<br />က်မကို ၾကည္ႏူးေစတယ္<br /><br />ေမာင့္ရင္ခြင္ထဲ ေမွးစက္ရတာ က်မအတြက္<br />ၿငိမ္းခ်မ္းလိုက္တာ..<br /><br />ေမာင္က လူႀကီးသိပ္ဆန္တယ္<br />တစ္ကယ္ဆို က်မက ေမာင့္ထက္ ရင့္က်က္သင့္တယ္ဆိုေပမယ့္<br />အၾကင္နာငတ္မြတ္ေနတ့ဲ က်မအတြက္<br />ေမာင့္အၾကင္နာေတြ.. ဂရုစိုက္မႈေတြ..<br />ေႏြးေထြးလံုျခံဳတ့ဲ ေမာင့္ေမတၱာရိပ္ေအာက္မွာ ကေလးဆိုးေလးတစ္ေယာက္လို ေနခြင့္ေပးပါေနာ္<br /><b>*******</b><br />ကဗ်ာျပဳသူ<br />စာႏုသူမို ့<br />“စိတ္ကူးတိမ္တိုက္သူ”လို႕<br />ေတြးလိုက္ေလသလားေမာင္ . . .<br /><br />ကဗ်ာဖူးသူ စာရူးသူ<br />ေမ့ႏွလံုးသားေဖာ့ဖေယာင္းလို<br />ေပ်ာ႔ေျပာင္းေပမဲ႔<br />ခ်စ္သူအတြက္ဆိုရင္<br />ကေလာင္ကို<br />ကိုင္တဲ့လက္ဖမိုးႏု<br />ရဲရင့္ျခင္းကို<br />ေသြးေသာက္အေဖာ္ျပဳလို ့<br />ျပတ္သားျခင္း<br />အဘိဓာန္ကိုခ်နင္း<br /><br />အႏၱရယ္စက္ကြင္းမွာ<br />စီးခ်င္းထိုးရင္း<br />မာန္ဟုန္ျပင္းျပင္း<br />ရင္ဆိုင္ျခင္းေက်ာက္စာမွာ<br /><br />“ရာဇဝင္ထဲကေမာင့္သတို ့သမီး” ျဖစ္သူမို ့<br />ခ်စ္သူသည္သာ<br />ကိုယ့္အနားရွိဖို ့လိုသည္ ...<br /><br />နမ္းမဝ (ရင္ဘတ္ထဲကလူ_အက္ေဆး (၉)<br /><br /><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgxyGrM49VVEnZPVegKVsJztopqWh0EL8pYonYBowE0kksm0bGIh5_mMp36GRf2qQAmAAMyD4eef1dNha7h_vqTrSUvOPWYKbgAI6HWunP00PU12xRlkmyVqKbD_LKQj2Up2-JqdympCMT6/s1600/68712057_1339144676240727_5754506228105478144_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="540" data-original-width="393" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgxyGrM49VVEnZPVegKVsJztopqWh0EL8pYonYBowE0kksm0bGIh5_mMp36GRf2qQAmAAMyD4eef1dNha7h_vqTrSUvOPWYKbgAI6HWunP00PU12xRlkmyVqKbD_LKQj2Up2-JqdympCMT6/s320/68712057_1339144676240727_5754506228105478144_n.jpg" width="232" /></a></div></div>လင်းထက်http://www.blogger.com/profile/03136898004334245382noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2511792390084293016.post-62396605670407406982019-08-01T13:17:00.003+03:002019-10-01T17:59:54.242+03:00ရင္ဘတ္ထဲကလူ (အက္ေဆး- ၈)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="x_14oozj28x8 y_14oozj6d31 clearfix"><div class="clearfix r_14oozj27x5"><div class="clearfix _42ef"><div class="v_14oozj27w-"><div class="_6a _5u5j"><div class="_6a _5u5j _6b"><div class="_5pcp _5lel _2jyu _232_" data-testid="story-subtitle" id="feed_subtitle_100004356216381;1219980524823810;;9"><div class="_6a _43_1 _4f-9 _nws _21o- _fol" id="u_0_11"><div class="_6a uiPopover" id="u_0_15"><a aria-controls="u_1a_0" aria-describedby="js_at" aria-expanded="false" aria-haspopup="true" aria-label="Shared with Your friends" class="_42ft _4jy0 _55pi _5vto _55_p _2agf _4o_4 _401v _p _1zg8 _3m8n _4jy3 _517h _51sy _59pe" data-hover="tooltip" data-tooltip-alignh="right" data-tooltip-content="Your friends" href="https://www.facebook.com/Cyprusangel007/posts/1219980524823810#" id="u_0_z" rel="toggle" role="button" style="max-width: 26px;"><span class="_4o_3"><i class="img sp_DzAtg7ltJ8m sx_76c306"></i></span></a></div></div></div></div></div></div></div></div></div><div class="_5pbx userContent _3576" data-ft="{"tn":"K"}" data-testid="post_message" id="js_8">'ခ်စ္ေရ...' ဆိုတ့ဲ ေခၚသံေလးက<br />အေရွ႕ အေနာက္ ေတာင္ ေျမာက္.. <br />ဘယ္အရပ္ဆီက လာေနမွန္းမသိ.. <br />နားထဲမွာ ပ့ဲတင္ထပ္ေနေလာက္ေအာင္ သတိရေနမိတာက ေမာင့္ရ႕ဲေခၚသံကိုပါ.. <br />ခဏတာ ခြဲရတယ္ဆိုေပမယ့္ <br />ပိုခ်စ္တတ္သူက ပိုလြမ္းတယ္ ..<br />တျခားေယာက်္ားေလးေတြလို ေနရာတကာ<br />ဓာတ္ပံုရိုက္ေလ့မရွိတဲ့ေမာင္ဟာ.. <br />က်မေၾကာင့္ ဘယ္သြားသြား ဘာလုပ္လုပ္ ဓာတ္ပံုရိုက္တတ္လာတယ္ <br />က်မက သဝန္တိုတတ္သူမို႔ <br />သံသယကင္းေအာင္<br />' ေမာင္ ဘယ္ဆိုင္မွာ ခ်စ္ေရ.. '<br />' ေမာင္ ဘယ္ေရာက္ေနၿပီ ခ်စ္ေရ..' <br />' ေမာင္ ဘာလုပ္ေနတယ္ ခ်စ္ေရ..' ဆိုတ့ဲ စာေၾကာင္းေလးန႔ဲအတူ ဓာတ္ပံုေလးေတြ ပို႔ေပးတတ္သူ <br />'အဲဒီပံုေတြမၾကည့္ခ်င္ဘူူး ေမာင့္ကိုပဲၾကည့္ခ်င္တာ' လို႔ က်မ ဂ်ီက်ေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ မျပံဳးတ့ဲ ေမာင့္မ်က္ႏွာပံုကို လူၾကားထဲရိုက္ၿပီး ပို႔ေပးရွာတယ္ <br />က်မန႔ဲေတြ႕မွ ဆယ္ဖီဆြဲေနရတ့ဲ ေမာင့္ကို ႀကိတ္ျပံဳးရင္း က်မ သိပ္ခ်စ္ခ့ဲရတာပါ <br />ေမာင္ခရီးသြားေတာ့ <br />ေမာင္ေရာက္ေနတ့ဲေနရာ ဆိုၿပီး က်မဆီကို video fileေလး ပို႔ေပးခ့ဲတယ္၊ <br />အဲဒီvideo ထဲက ကားေပၚမွာ ေမာင့္ေဘးနားမွာခ်ထားတ့ဲ မိန္းခေလးဝတ္ စေတာ့ကင္ ပံုေလးကို လွ်ပ္တပ်က္ေတြ႕လိုက္ေတာ့ <br />ေမာင့္ကို က်မ ရစ္ၿပီေလ .. <br />ဘယ္ေကာင္မေလးရ႕ဲ ပစၥည္းလဲေပါ့<br />ေမာင့္ဆီက ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို ဓာတ္ပံု၃ပံု ထပ္ပို႔လာတယ္ <br />ခုနက က်မေျပာတ့ဲ မိန္းကေလးေဘာင္းဘီပံုေလးက အဝတ္ထည့္တ့ဲ စကၠဴအိတ္ေလးျဖစ္ေနၿပီး အဲဒီအိတ္ထဲမွာ ေမာင့္အိက်ႌေလး ထည့္ထားတာ ေတြ႕ေတာ့မွ က်မ စိတ္ရွင္းခ့ဲရတယ္။ <br />က်မက အဲဒီလို စိတ္ေကာက္ စိတ္ဆတ္မွန္းသိလို႔ ေမာင္က ဓာတ္ပံုေလးေတြန႔ဲ ခ်က္ခ်င္းေျဖရွင္းေပးခ့ဲတာ.. အခါခါပါ <br />က်မက <br />အခ်စ္န႔ဲပတ္သက္ရင္<br />သိပ္ဆိုးတယ္ <br />အခ်စ္န႔ဲပတ္သက္လာရင္ အစဲြအလန္းႀကီးတယ္ <br />က်မရ႕ဲမခ်စ္ကို ခံရတ့ဲသူက <br />ကံေကာင္းျခင္းန႔ဲကံဆိုးျခင္းကို <br />ပူးတြဲရေစတယ္.. <br />'အခ်စ္ႀကီးလို႔အမ်က္ႀကီးတယ္'ဆိုတဲ့သူေတြထဲ က်မေရွ႕ဆံုးက ပါတယ္..<br />မုန္းခံရတာထက္စာရင္ <br />ခ်စ္ခံရတာက သာတယ္လို႔သာ မွတ္ယူေပးပါ ေမာင္ <br />ေရေျမျခားလည္း မေဝးပါရေစန႔ဲ <br />အေနေဝးလို႔ ေမာင္မခ်စ္ေတာ့မွာ စိုးတယ္ကြယ္ <br />'ခ်စ္ရတစ္ရက္ လြမ္းရက္တစ္ရာ ' <br />ဆိုတ့ဲစကားကိုၾကားရင္ <br />ငါ ေၾကကြဲတယ္ <br />အခ်စ္ကမၻာမွာ <br />သစ္ရြက္ေတြ ေျမခေတာ့ ငါေႂကြရတယ္ <br />ထစ္ခ်ဳန္းမိုးေတြရြာခ်ေတာ့ <br />ငါငိုရတယ္ <br />အဲဒီလိုန႔ဲ ငါ့ရင္ခြင္ျပဳိပ်က္ <br />အငိုရက္ေတြၾကားမွာ <br />နင့္ကိုတမ္းတစိတ္န႔ဲ <br />ငါေလ.. <br />ခဏခဏဖ်ားတယ္... <br /><br /><br /><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgZ0GvloXRielMz8xCJ_97ImrEcMDufJJHcjm95wiBdEpBeU9u4b-2qKWi3-tuK85ElxwE-n8TcqZssguVSmpBst2PHkD9i05uEtW9_nh2TCc0sEnJCA4S24f6cco5Qd6obPUbcZqwBAOAW/s1600/53751082_1219982138156982_6541635194997178368_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="360" data-original-width="480" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgZ0GvloXRielMz8xCJ_97ImrEcMDufJJHcjm95wiBdEpBeU9u4b-2qKWi3-tuK85ElxwE-n8TcqZssguVSmpBst2PHkD9i05uEtW9_nh2TCc0sEnJCA4S24f6cco5Qd6obPUbcZqwBAOAW/s320/53751082_1219982138156982_6541635194997178368_n.jpg" width="320" /></a></div><br /></div></div>လင်းထက်http://www.blogger.com/profile/03136898004334245382noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2511792390084293016.post-80570239309991192282019-07-26T11:35:00.001+03:002019-10-01T17:59:54.649+03:00ရင္ဘတ္ထဲကလူ (အက္ေဆး ၇)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="x_14oozj28x8 y_14oozj6d31 clearfix"><div class="clearfix r_14oozj27x5"><div class="clearfix _42ef"><div class="v_14oozj27w-"><div class="_6a _5u5j"><div class="_6a _5u5j _6b"><div class="_5pcp _5lel _2jyu _232_" data-testid="story-subtitle" id="feed_subtitle_100004356216381;1217553468399849;;9"><div class="_6a _43_1 _4f-9 _nws _21o- _fol" id="u_0_11"><div class="_6a uiPopover" id="u_0_15"><a aria-controls="u_18_0" aria-expanded="false" aria-haspopup="true" aria-label="Shared with Your friends" class="_42ft _4jy0 _55pi _5vto _55_p _2agf _4o_4 _401v _p _1zg8 _3m8n _4jy3 _517h _51sy _59pe" data-hover="tooltip" data-tooltip-alignh="right" data-tooltip-content="Your friends" href="https://www.facebook.com/Cyprusangel007/posts/1217553468399849#" id="u_0_z" rel="toggle" role="button" style="max-width: 26px;"><span class="_4o_3"><i class="img sp_DzAtg7ltJ8m sx_76c306"></i></span></a></div></div></div></div></div></div></div></div></div><div class="_5pbx userContent _3576" data-ft="{"tn":"K"}" data-testid="post_message" id="js_d">ေမာင္ေရ.. <br />အေဝးေရာက္ေနတ့ဲအခ်ိန္ေတြမွာ ေမာင့္မ်က္လံုးထဲမွာ လွေနတဲ့က်မကို စိတ္မခ်ျဖစ္ေနတယ္မဟုတ္လား.. <br />ေမာင္စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္<br />က်မ ႏႈတ္ခမ္းနီေတြ ပါးနီေတြ မဆိုးေတာ့ဘူးေနာ္<br />ခါတိုင္းထက္ပိုၿပီး လိမၼာျပမယ္လို႔ စိတ္ကူးလိုက္ရင္ပဲ.. <br />ၾကည္ႏူးစိတ္ေလး ျဖတ္ကနဲ ေျပးသြားခ့ဲတယ္..<br />ေမာင့္ခံစားခ်က္ေလးကိုလည္း က်မသိခ်င္လိုက္တာ...<br />ေမာင္ေရ.. <br />လူခ်င္းေဝးေနရတယ္ဆိုေပမယ့္ <br />ႏွလံုးသားခ်င္းနီးေနတယ္ဆိုတာကို ယံု.. <br />F O R E V E R ဆိုတ့ဲ စကားလံုးက က်မတို႔ႏွစ္ေယာက္အတြက္ေနာ္ <br />အလုပ္ခ်ိန္ေတြမွာ က်မကို သတိမရပါန႔ဲ <br />ေမာင့္အလုပ္မွာ အမွားပါမွာစိုးလို႔ပါ <br />က်မန႔ဲေဝးေနခ်ိန္မွာ က်န္းမာေရးကို ဂရုစိုက္ပါ <br />ေမာင့္ကို ျပဳစုမယ့္သူ ေဆးတိုက္မယ့္သူ မရွိမွာစိုးလို႔ပါ <br />ေမာင္ေရ.. <br />အလုပ္ေတြၿပီးရင္ေတာ့ <br />က်မဆီကို ေျပးလာခဲ့ပါေနာ္ <br />အလြမ္းေတြ တစ္ေပြ႕တစ္ပိုက္ႀကီးန႔ဲ <br />ေမာင့္ကို က်မေစာင့္ေနမယ္..<br />ခဏတာ ခြဲရေပမယ္႔<br />တစ္ဘဝစာ ဘယ္ေတာ႔မွမေဝးဘူး<br />ႏွလံုးသားထဲမွာ အၿမဲရွိတာကို...ယံု<br />တစ္ခါတစ္ေလ<br />တာဝန္ ဝတၱရားနဲ႔ လူမႈေရးေတြက<br />က်မတို႕ကို ျခားထားတတ္တဲ႔အခါ<br />ေမာင္က တစ္ခါလြမ္းတိုင္း<br />က်မက ႏွစ္ခါလြမ္းတယ္...<br />ေမာင္က တစ္ဘဝစာခ်စ္ရင္<br />က်မက ႏွစ္ဘဝစာခ်စ္မယ္...<br />အခ်စ္ခ်င္းၿပိဳင္ရင္<br />ကိႏၷရီ၊ ကိႏၷရာေမာင္ႏွံေတာင္ အရႈံးေပးရမယ္႔ အခ်စ္မ်ိဳး<br />ဘဝေတြ ေခ်ာင္းမျခားသလို<br />ေဟာင္းမသြားတဲ႔ အခ်စ္ေတြနဲ႔<br />က်မ...ေမာင္႔ကိုအရမ္းခ်စ္တယ္<br />ေရႊမ်က္ႏွာေတာ္ မညွိဳးေစရပါဘူး<br />တီတီတာတာ စကားခ်ိဳခ်ိဳေတြနဲ႕<br />အနားေတာ္မွာ ခစား<br />ပလီပလာမူယာကိုသံုး<br />ေမာင္ ခ်စ္ေအာင္ျပဳစားခဲ႔တာလည္း က်မပါပဲ<br />“ဖန္ဆင္းရွင္” မဟုတ္ေပမယ္႔<br />“ခ်စ္ခ်င္း”ေတြကို ေျခြခ်ေပးႏိုင္တယ္<br />“နားလည္ခ်င္း” ေတြကို ေဝငွေပးႏိုင္တယ္<br />“ၾကင္နာခ်င္း” ေတြကို လႊမ္းၿခံဳေပးႏိုင္တယ္<br />ေမာင္႔အတြက္ဆိုရင္<br />ဂုဏ္ပကာသနမပါတဲ႔ <br />အျဖဴေရာင္ခ်စ္ခ်င္းမ်ားနဲ႔ တည္ေဆာက္ထားတဲ႔<br />မ်က္ရည္မရွိတဲ႔ ဘဝကိုေပးမယ္႔<br />ေမာင္႔ရဲ႕.... <br />"အိန္ဂ်ယ္နတ္သမီး"<br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiWcNmM84osNenTAaZQzW9PB4raEa0NGMPJO6AibmT5FpVzcFGD4uvMB2RcshWBUfr3LvncD8Il30v5ewXVbNzw7uODTqI9oqfFHiUvqLjQhq9iF2AtnRFYFyFZ_QTmnfPTCDZFm7yhIMZB/s1600/53519609_1217553451733184_5391765011251068928_o.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiWcNmM84osNenTAaZQzW9PB4raEa0NGMPJO6AibmT5FpVzcFGD4uvMB2RcshWBUfr3LvncD8Il30v5ewXVbNzw7uODTqI9oqfFHiUvqLjQhq9iF2AtnRFYFyFZ_QTmnfPTCDZFm7yhIMZB/s320/53519609_1217553451733184_5391765011251068928_o.jpg" width="240" /></a></div><br /></div></div>လင်းထက်http://www.blogger.com/profile/03136898004334245382noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2511792390084293016.post-72381257660565237782019-07-10T11:55:00.001+03:002019-10-01T17:59:55.318+03:00ရင္ဘတ္ထဲကလူ (အက္ေဆး-၆)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">ရူးသြတ္တယ္.. ပဲေျပာေျပာ အခ်စ္န႔ဲပတ္သက္လာရင္ <br />ေမာင့္ရ႕ဲ ဆံဖ်ားကအစ ေျခဖဝါးအထိ တစ္ခုျခင္းစီကို ခ်စ္တယ္.. <br />ခ်စ္တာမွ ျမတ္ျမတ္ႏိုးႏိုးကို ခ်စ္တာ.. <br />'ေမာင္က မေခ်ာဘူူး..' တ့ဲလား <br />က်မ သိတာေပါ့ ေမာင္.. <br />က်မခ်စ္တာ.. <br />က်မ စြဲလန္းခ့ဲတာ.. <br />ေခ်ာေမာလွပျခင္းေတြမွမဟုတ္တာ.. <br /><br />ေမတၱာ.. <br />ေမာင့္ႏွလံုးသားထဲက ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေတြကို က်မစြဲလန္းသြားခ့ဲရတာပါ.. <br /><br />ေမာင့္မ်က္ဝန္းအၾကည့္ေတြထဲမွာ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေတြ အျပည့္ရွိတယ္.. <br /><br />ေမာင့္ႏွလံုးသားထဲမွာ အၾကင္နာေႏြးေႏြးေတြ အျပည့္ရွိတယ္..<br /><br />ေမာင့္ရ႕ဲေပြ႕ဖက္ျခင္းေတြမွာ ျမတ္ႏိုးျခင္းေတြ အျပည့္ရွိတယ္..<br />'မိဆိုး..'တ့ဲ <br />ေမာင့္လည္တိုင္ကို က်မလက္ႏွစ္ဖက္န႔ဲ တြဲခိုရင္း ေမာင့္ရ႕ဲမ်က္ႏွာတစ္ျပင္လံုးကို တရိႈက္မက္မက္ နမ္းမိတ့ဲအခါ <br />ေမာင္က က်မကို 'မိဆိုး..' လို႔ ခ်စ္စႏိုးေခၚတတ္တယ္ <br /><br />ေရေမႊးစြတ္ေလ့မရွိတ့ဲေမာင့္ရ႕ဲ တစ္ကိုယ္လံုးမွာ.. <br />က်မခ်စ္တ့ဲ ကိုယ္သင္းန႔ံေလးေတြ တြဲလဲခိုလို႔... <br />က်မႏွလံုးသားေလးကို ညႇိုဳ႕ယူလြန္းတယ္.. <br />တစ္ခါနမ္းၿပီးတိုင္း... <br />ေမာင့္ရ႕ဲကိုယ္သင္းန႔ံေလးေတြက က်မႏွလံုးသားမွာ တစ္သက္စာ ကပ္ၿငိေနခ့ဲ.. <br />ခ်စ္တယ္... <br />ခုလည္း ခ်စ္တယ္ <br />ေနာင္လည္း ခ်စ္ေနမယ္ <br />ေမာင္ေရ.. <br />ခ်စ္ကိုေလ..<br />ေဝးသြားဖို႔ မေျပာန႔ဲ <br />ေတြးရင္းန႔ဲေတာင္ မ်က္ရည္ဝဲတယ္ကြယ္..<br /><br /><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhr1kRjeRUwjslDm-hpjIHB5ObX3_BIkAmhCyRiuA7x5uzV3iExawv4BQuL3bMU8v_v-LiRXS74_DzKHJOeN_zOwq36x7DOahnrSb5QHiRp-ynQw1Kt_jM_7OAg5RkCseTFHb1UUQuIbJlj/s1600/53347660_1215992121889317_4707041434929201152_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="540" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhr1kRjeRUwjslDm-hpjIHB5ObX3_BIkAmhCyRiuA7x5uzV3iExawv4BQuL3bMU8v_v-LiRXS74_DzKHJOeN_zOwq36x7DOahnrSb5QHiRp-ynQw1Kt_jM_7OAg5RkCseTFHb1UUQuIbJlj/s320/53347660_1215992121889317_4707041434929201152_n.jpg" width="180" /></a></div></div>လင်းထက်http://www.blogger.com/profile/03136898004334245382noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2511792390084293016.post-50977119937965212162019-07-06T18:47:00.003+03:002019-10-01T17:59:55.853+03:00ရင္ဘတ္ထဲကလူ (အက္ေဆး-၅)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="_5pbx userContent _3576" data-ft="{"tn":"K"}" data-testid="post_message" id="js_d">1st of March<br />ရာသီဥတုက အရမ္းပူတယ္ ေမာင္ <br />အလုပ္ကိစၥမရွိရင္ အျပင္မထြက္ပါနဲ႔ <br />ျဖဴလြလြ ခ်ည္သားအိက်ႌေလးေတြကို ေရြးဝတ္ပါေနာ္ <br />အလုပ္ထဲမွာမို႔ မျဖစ္မေန အေပၚဆံုးက အိက်ၤ ီက်ယ္သီးကို တတ္ဝတ္ရမယ္ဆိုလည္း နားခ်ိန္ေရာက္တာနဲ႔ ျဖဳတ္ထားလိုက္ပါေနာ္ <br />ေမာင္ အိုက္ေနမွာစိုးလို႔ပါ..<br />ဆံပင္ကိုလည္း တိုတိုညွပ္လိုက္အံုးေနာ္..<br />ေမာင့္ဆံပင္ေတြရွည္ေနတယ္လို႔ က်မေျပာတာမဟုတ္ဘူးေနာ္<br />ႀကံဳလို႔ ေျပာလိုက္တာပါ..<br />အခ်ိန္ရတိုင္း ေရခဲရည္မဟုတ္တဲ႔ ေရေအးေအးေလးကို ခနခန ေသာက္ေပးပါေနာ္ <br />ေသြးဆူေစမယ့္ အစားအေသာက္ေတြကို ဒီလပိုင္းမွာ ေရွာင္ပါေနာ္<br />အသားမႀကိဳက္တ့ဲေမာင္အတြက္ သစ္သီးေလးေတြလည္း စားေပးဖို႔မေမ့ပါန႔ဲ <br />ေမာင္ေျပာျပတဲ႔ ေမာင့္အေၾကာင္းေလးေတြကို သိရေတာ့ ေမာင့္ကို ပိုခ်စ္ၿပီး ပိုဂရုစိုက္ရမယ္ဆိုတာ သိလာတယ္..<br />ေမာင့္ကိုလည္း အရင္ကထက္ ပိုနားလည္လာတယ္ <br />လူခ်င္းေဝးေနေပမယ့္ က်မရဲ႕စိတ္ဝိဥာဥ္ေတြ ေမာင့္ေဘးနားမွာရွိတယ္ဆိုတာ ယံုေပးပါေနာ္<br />ေမာင္က ..<br />ေမာင့္စိတ္နဲ႔ေမာင့္ကိုယ္ ဆိုေပမယ့္ <br />က်မက က်မကိုယ္နဲ႔ ေမာင့္စိတ္ရယ္ပါ <br /><span class="_5mfr"><span class="_6qdm" style="background-image: url("https://www.facebook.com/images/emoji.php/v9/t6a/1/16/1f497.png"); font-size: 16px; height: 16px; width: 16px;">💗</span></span>ခ်စ္သူ..<br />ၾကည္ျဖဴစြာ ခြင့္လႊတ္တတ္သူ<br />ရင္ခြင္ထဲမွာ <br />ေပးဆပ္ျခင္းပဲ အခ်စ္ျဖစ္တယ္ဆိုရင္ <br />ေမာင္ေလ .. ေပးဆပ္ခ်င္တယ္<br />ခ်စ္သူ..<br />စြဲမက္စြာ ပိုင္စိုးလိုသူ<br />ရင္ခြင္ထဲမွာ <br />ရယူျခင္းပဲ အခ်စ္ျဖစ္တယ္ဆိုရင္ <br />ေမာင္ေလ ရယူခ်င္တယ္<br />ခ်စ္သူ..<br />အမွန္တကယ္ေျပာခြင့္ရရင္<br />ကိုယ္လည္းပဲ အခ်စ္စစ္လိုလားတယ္ <br />ခ်စ္သူ..<br />ရိုးရိုးသားသားခ်စ္ခဲ႔တယ္<br />အေသြးအသားေလးေတြ တံတားခင္းခဲ႔တယ္<br />ခ်စ္သူ ..<br />သိပ္ခ်စ္မိေတာ့ သိပ္လြမ္းရတယ္<br />ခ်စ္သူ..<br />လြမ္းေဆြးျခင္းက အခ်စ္လားဟင္<span class="_5mfr"><span class="_6qdm" style="background-image: url("https://www.facebook.com/images/emoji.php/v9/t6a/1/16/1f497.png"); font-size: 16px; height: 16px; width: 16px;">💗</span></span><br />က်မကို ေမာင္ေပးခဲ႔တဲ႔ကဗ်ာေလး.. က်မရင္ထဲ ထာဝရသိမ္းထားမယ္..<br />ဆုေတာင္းတိုင္းသာ ျပည့္မယ္ဆိုရင္ <br />ဘဝဆက္တိုင္း <br />က်မက ေမာင့္ထက္ပိုၿပီးခ်စ္ရတဲ႔သူျဖစ္ရပါေစ...<br /><br /><br /><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh_V-3RqZDDfkDZ3iZ8P9ETvZM9pHscjDHa8MpAs7Zu1hFHxshYqwM0czssS6aAUD6zF6g5MvvrSq_Xpy4hhSe4rIFNYXwxs3G-ySSC7uzJqdRTwEDqPueMhMMvpIbxfVvH7pOgpndf8e9i/s1600/53086126_1210759339079262_7244919541208186880_o.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="901" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh_V-3RqZDDfkDZ3iZ8P9ETvZM9pHscjDHa8MpAs7Zu1hFHxshYqwM0czssS6aAUD6zF6g5MvvrSq_Xpy4hhSe4rIFNYXwxs3G-ySSC7uzJqdRTwEDqPueMhMMvpIbxfVvH7pOgpndf8e9i/s320/53086126_1210759339079262_7244919541208186880_o.jpg" width="180" /></a></div><br /></div></div>လင်းထက်http://www.blogger.com/profile/03136898004334245382noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2511792390084293016.post-77781843023497839832019-06-27T14:06:00.001+03:002019-10-01T17:59:56.258+03:00ရင္ဘတ္ထဲကလူ ( အက္ေဆး- ၄)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="x_14oozj28x8 y_14oozj6d31 clearfix"><div class="clearfix r_14oozj27x5"><div class="clearfix _42ef"><div class="v_14oozj27w-"><div class="_6a _5u5j"><div class="_6a _5u5j _6b"><div class="_5pcp _5lel _2jyu _232_" data-testid="story-subtitle" id="feed_subtitle_100004356216381;1208786899276506;;9"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2AbuXG6zicOEgly46XJ8abPBXSdeF0enWVJccjUJnOwh1EZPf2RHE0lwcfuMY7Xm6cXvnWDexDIe3X-2gdNmW3gngYubUUjFyXjZpy8Sz8hyI1YBy-s3P18tOx2n8ubptS0jGYlnBtrZ9/s1600/53110640_1208786875943175_3247298453222457344_o.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1440" data-original-width="1440" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2AbuXG6zicOEgly46XJ8abPBXSdeF0enWVJccjUJnOwh1EZPf2RHE0lwcfuMY7Xm6cXvnWDexDIe3X-2gdNmW3gngYubUUjFyXjZpy8Sz8hyI1YBy-s3P18tOx2n8ubptS0jGYlnBtrZ9/s320/53110640_1208786875943175_3247298453222457344_o.jpg" width="320" /></a><br /><br /></div><br /><div class="_6a _43_1 _4f-9 _nws _21o- _fol" id="u_0_11"><div class="_6a uiPopover" id="u_0_15"><a aria-controls="u_v_0" aria-expanded="false" aria-haspopup="true" aria-label="Shared with Your friends" class="_42ft _4jy0 _55pi _5vto _55_p _2agf _4o_4 _401v _p _1zg8 _3m8n _4jy3 _517h _51sy _59pe" data-hover="tooltip" data-tooltip-alignh="right" data-tooltip-content="Your friends" href="https://www.facebook.com/Cyprusangel007/posts/1208786899276506#" id="u_0_z" rel="toggle" role="button" style="max-width: 26px;"><span class="_-xe _3-8_"><i class="_k_e _2930 _6417 img sp_fGfne_C7svz sx_33185d"></i></span><span class="accessible_elem"><span class="_55pe"></span></span><span class="_4o_3"><i class="img sp_0a_2v_vcgG_ sx_f54d7f"></i></span></a></div></div></div></div></div></div></div></div></div><div class="_5pbx userContent _3576" data-ft="{"tn":"K"}" data-testid="post_message" id="js_9">ဒီရက္ပိုင္းေတြမွာ က်မတစ္ေယာက္ထဲ ျပံဳးေနတတ္တယ္.. <br />စကၠန္႔တိုင္းလြမ္းေနမိတာက ေမာင့္ရ႕ဲဂရုစိုက္မႈေတြကိုပါပဲ.. <br />မေန႔က အလုပ္မအားတ့ဲၾကားက က်မဂ်ီတိုက္လို႔ က်မဆီ ေမာင္ေရာက္လာခ့ဲတယ္ <br />ပူအိုက္တ့ဲရာသီၾကား ေမာင္ဝတ္ထားတ့ဲစတစ္ေကာ္လာ အိက်ၤ ီျဖဴျဖဴေလးန႔ဲေမာင့္ကို က်မ ေငးစိုက္ၾကည့္ေနတုန္း <br />ေမာင့္နားထင္မွ ပါးျပင္ေပၚကိုစီးက်လာတ့ဲ ေခြ်းစက္ေလးကို က်မရ႕ဲလက္ေခ်ာင္းေလးေတြန႔ဲ ထိေတြ႕မိတ့ဲ အခိုက္အတန္႔ <br />က်မႏွလံုးသားေလး လႈပ္ရွားသြားတာ <br />ေမာင္သိလိုက္ပါ့မလား.. <br />ေမာင့္ပါးေလးန႔ဲ ထိေတြ႕ထားဆဲ က်မရ႕ဲလက္ေခ်ာင္းေလးေတြကို အတန္ၾကာ မခြာမိခ့ဲတာကိုက ေမာင့္ရ႕ဲအခ်စ္ေတြကို လိုလိုလားလား က်မလက္ခံမိေနတာပါပဲ.. <br />တဒဂၤၿငိမ္သက္သြားတ့ဲက်မကို ေမာင္ကၾကည့္တယ္.. <br />ေမာင့္ပါးေပၚက က်မရ႕ဲလက္ကေလးကို ေမာင္ကဆုပ္ကိုင္လိုက္ေတာ့ က်မရွက္မိၿပီေပါ့ <br />က်မက လူတစ္မ်ိဳး... <br />ေမာင့္ေရွ႕မွာ ဘာမွမခံစားရသလို မလႈပ္မယွက္ေနတတ္ေပမယ့္ ေမာင္အနားမွာ မရွိတ့ဲအခ်ိန္က်မွ ေမာင့္ကို ကလိတတ္တာမ်ိဳးပါ.. <br />က်မ ေရခ်ိဳးၿပီးလို႔ အလွျပင္ၿပီးရင္ ဓာတ္ပံုလွလွေလးေတြ ရိုက္ၿပီး ေမာင္ဆီပို႔ေပးတ့ဲအခါ.. <br />" ခ်စ္ေရ.. ေမာင္ရံုးမွာ .. ေမာင့္ကိုယိမ္းယိုင္သြားေအာင္ မလုပ္န႔ဲကြာ" လို႔ ေမာင္ေျပာတ့ဲအခါ ခေလးေလးတစ္ေယာက္လို လြတ္လပ္ေပါ့ပါးစြာ ရယ္(ရီ)ေမာေနတတ္သူက ေမာင့္ရ႕ဲခ်စ္သူ က်မပါေမာင္...<br />#######$$$<br />အျဖဴေရာင္ စတစ္ေကာ္လာေလးအေၾကာင္း' <br />*******<br />ပင္လယ္ကမ္းစပ္မွာ <br />ဆံႏြယ္ခက္ေတြ ေဝ့ဝဲ <br />ပန္းခင္းတခ်ိဳ႕<br />လြမ္းျခင္းတခ်ိဳ႕ <br />ဇာပုဝါျဖဴျဖဴေလးန႔ဲ<br />ၾကယ္ကေလးေတြ စီစုရီ <br />ဝိုင္တစ္ခြက္ထဲ<br />သံစဥ္ေတြစီးေမ်ာ <br />ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟ တို႔ကင္းေဝးရာ <br />လိႈင္းတို႔သယ္ေဆာင္ရာ ေကာင္းကင္ထက္ <br />အိန္ဂ်ယ္ေပးတ့ဲ <br />အပ်ိဳစင္အသည္းတစ္ျခမ္းန႔ဲ <br />တစ္ခါမွမခုန္ဖူးေသးတ့ဲ <br />ညာဖက္ရင္အံုသန္႔သန္႔ေလးမွာ <br />အျဖဴေရာင္ စတစ္ေကာ္လာေလးအေၾကာင္း<br />အိပ္မက္ေတြ မက္ေနဆဲေပါ့ <br /><br />.............<br /><br /><br /><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh5y20RYJrkPY4Quo3bw_GIBSU3m84pe84Qm0ay6eZdzmXwjdjrnK4FqTHtLgUW13o9TSMYV9Be37iaHwKLcytVY6Ca1z_xQ3LJ9yzeR0ZMGj1-MqizmNKzsiiibdDlggQBSMZWk3yZ9Jpg/s1600/65074087_373780436668432_7001866358380036096_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="415" data-original-width="986" height="134" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh5y20RYJrkPY4Quo3bw_GIBSU3m84pe84Qm0ay6eZdzmXwjdjrnK4FqTHtLgUW13o9TSMYV9Be37iaHwKLcytVY6Ca1z_xQ3LJ9yzeR0ZMGj1-MqizmNKzsiiibdDlggQBSMZWk3yZ9Jpg/s320/65074087_373780436668432_7001866358380036096_n.jpg" width="320" /></a></div>နမ္းမဝ <br />(ရင္ဘတ္ထဲကလူ - အက္ေဆး ၄)</div></div>လင်းထက်http://www.blogger.com/profile/03136898004334245382noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2511792390084293016.post-26067472495326206582019-06-20T12:46:00.003+03:002019-10-01T17:59:57.068+03:00ရင္ဘတ္ထဲကလူ (အက္ေဆး -၃)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="clearfix fbPhotoSnowliftAuthorInfo _xlu"><div class="clearfix _8u _42ef"><div class="_6a"><div class="_6a _6b"><span class="mrs fsm fwn fcg"><span id="fbPhotoSnowliftTimestampAudienceContainer"></span></span><br /><div id="fbPhotoSnowliftAudienceSelector"><div class="mbs fbPhotosAudienceContainerEditable _1jam"><div class="_6a _g4r _3iio _20np _21o- _fol"><div class="_6a uiPopover" id="u_jsonp_2_l"><span class="mrs fsm fwn fcg"><span id="fbPhotoSnowliftTimestampAudienceContainer"><a aria-expanded="false" aria-haspopup="true" aria-label="Shared with Your friends" class="_42ft _4jy0 _55pi _5vto _55_p _2agf _4o_4 _401v _p _1zg8 _3m8n _4jy3 _517h _51sy _59pe" data-hover="tooltip" data-tooltip-content="Your friends" href="https://www.facebook.com/photo.php?fbid=1205466266275236&set=a.189358687886004&type=3&theater#" id="u_jsonp_2_m" rel="toggle" role="button" style="max-width: 26px;"><span class="_4o_3"><i class="img sp_0a_2v_vcgG_ sx_f54d7f"></i></span></a></span></span></div></div></div></div><span class="mrs fsm fwn fcg"><span id="fbPhotoSnowliftTimestampAudienceContainer"></span><span id="fbPhotoSnowliftExpiration"></span><span id="fbPhotoSnowliftBlock"></span></span><br /><div class="fsm fwn fcg"><div class="fbPhotosOnProfile" id="fbPhotoSnowliftOnProfile"></div></div><span id="fbPhotoSnowliftViewOnApp"></span><span id="fbPhotoSnowliftUseApp"></span></div></div></div></div><div class="_xlr"><span class="fbPhotosPhotoContext" id="fbPhotoSnowliftContext"></span><span aria-live="polite" class="fbPhotosPhotoCaption" data-ft="{"tn":"K"}" id="fbPhotoSnowliftCaption" tabindex="0"><br /> သူ႔ရ႕ဲနာမည္ေလးက က်မကို စိုးမိုးသြားခ့ဲတာပါပဲ... <br /> <br /> သိပ္လွတ့ဲနာမည္ေလးလည္း မဟုတ္ပါပဲ.. <br /> စိတ္ဝင္စားမိတာကိုက <br /> သူနဲ႔က်မ အတိတ္ဘဝက ေရစက္ေပပဲလား <br /> <br /> သူ က်မကို မသိခင္မွာပဲ <br /> သူ႔ပါတ္ဝန္းက်င္ သူ႔အသိုင္းဝိုင္းၾကား မေယာင္မလည္ က်မေျခရႈပ္ခ့ဲတယ္ <br /> <br /> တစ္ခါတစ္ခါက်ေတာ့လည္း <br /> သူသတိထားမိေအာင္ <br /> အေၾကာင္းရွာခ့ဲရ.. <br /> သူ႔အလုပ္ထဲ အလုပ္သေဘာအရ<br /> သူနဲ႔ထိပ္တိုက္ေတြ႕ေအာင္ က်မဖန္းတီးခ့ဲရတာေပါ့ <br /> <br /> အဲဒီလိုနဲ႔ သူ က်မကို သတိျပဳမိလာတယ္ <br /> စိတ္ဝင္စားလာခ့ဲတယ္... <br /> <br /> က်မရ႕ဲမာယာေတြၾကား <br /> ေမာင္ သာယာပါေစ.. <br /> က်မရ႕ဲခ်စ္ျခင္းေမတၱာေတြၾကာ<wbr></wbr><span class="word_break"></span>း <br /> ေမာင္ ေအးခ်မ္းပါေစ.. <br /> က်မရ႕ဲ အၾကင္နာေတြၾကား <br /> ေမာင္ ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ..<br /> <br /> တစ္ကယ္ဆို.. <br /> က်မက စ ခ်စ္ခ့ဲရသူပါ ေမာင္ <br /> <br /> နမ္းမဝ <br /> ( "ရင္ဘတ္ထဲက လူ"- အက္ေဆး ၃)</span><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEinRohB8QM__CBWasrx_mDJihYlUpF0YqEnirlx7_d3-sRaStY6je32mUt8gR-q50guBZJTOaMMBgKbIw9GtHM-xPO9RPh5OoHpzGeZ38CX4YjRbSt65LfDu8-tHJWdDqpMEwn5f9cyZ0cE/s1600/52596234_1205466276275235_1664111703337467904_o.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="900" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEinRohB8QM__CBWasrx_mDJihYlUpF0YqEnirlx7_d3-sRaStY6je32mUt8gR-q50guBZJTOaMMBgKbIw9GtHM-xPO9RPh5OoHpzGeZ38CX4YjRbSt65LfDu8-tHJWdDqpMEwn5f9cyZ0cE/s320/52596234_1205466276275235_1664111703337467904_o.jpg" width="180" /></a></div><div id="fbPhotoSnowliftCTMButton" style="padding-top: 5%; width: 95%;"></div><div class="fbCommerceProductMiniListHscroll" id="fbPhotoSnowliftProductMiniListHscroll"></div><div class="fbPhotoProductTags" id="fbPhotoSnowliftProductTags"></div></div></div>လင်းထက်http://www.blogger.com/profile/03136898004334245382noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2511792390084293016.post-3041832376195935792019-06-16T18:39:00.002+03:002019-10-01T17:59:57.606+03:00ရင္ဘတ္ထဲကလူ (အက္ေဆး -၂)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="text_exposed_root text_exposed" id="id_5d065f6fb226a0c78867970">ေတြးေတြးၿပီး ျပံဳးေနမိတာကိုက အခ်စ္ရ႕ဲအရသာ... <br /><br />သူ႔ကိုစေတြ႕စဥ္အခါက <br /><br />သူ႔အလုပ္ <span class="text_exposed_show"><br /> သူ႔ေနရာ <br /> သူ႔သိကၡာအရ<br /> မျပံဳး မရယ္(ရီ) <br /> အိေျႏၵႀကီးတစ္ခြဲသားနဲ႔ .. <br /> <br /> သူရီေအာင္ က်မလုပ္ေတာ့ ထိန္းထားတ့ဲၾကားက လွစ္ကနဲ႔ ျပံဳးသြားတ့ဲ သူ႔အျပံဳးကို က်မေတြ႕လိုက္ရေပမယ့္ <br /> ေဘးလူေတြကေတာ့ မသိလိုက္ပါဘူး <br /> <br /> က်မကို<br /> 'လုပ္ထားေနာ္ ၿပီးက်မွေတြ႕မယ္' ဆိုတ့ဲ သေဘာ.. သူမ်က္လံုးန႔ဲျပတယ္ <br /> <br /> စိတ္ရႇပ္စရာ သူ႔အလုပ္ေတြၾကား တဒကၤ သူအေမာေျပရင္ပဲ က်မက ၾကည္ႏူးေနရသူပါ ေမာင္<br /> <br /> သူ႕ကို"ေမာင္" လို႕ေခၚကတည္းက <br /> "ပိုင္ဆိုင္ၿခင္း၊<br /> ၿမတ္ႏိုးၿခင္း၊ <br /> လႊမ္းမိုးၿခင္း၊<br /> ရင္႔က်က္တည္ၿငိမ္ၿခင္း"ဆိုတ<wbr></wbr><span class="word_break"></span>ဲ႔ အဓိပၸါယ္ေတြ ပါဝင္ေနၿပီေလ..<br /> <br /> နမ္းမဝ <br /> (ရင္ဘတ္ထဲကလူ_ အက္ေဆး ၂)</span><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span class="text_exposed_show"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRRLeYyY9qAU4mpiAicAluRmi4_WpK63i5WoQFPrhFNR4oUt0T-2PkGCBF1lTmIEhfQHNXrMLu_ZlZJKORlOknSnLG0uTmUe1CG_x7HAe4RIkCD5Lny9K620vHUJeBA9B-6MeKnGhJcv6j/s1600/62647642_347591949238829_3208343804222373888_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="954" data-original-width="698" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRRLeYyY9qAU4mpiAicAluRmi4_WpK63i5WoQFPrhFNR4oUt0T-2PkGCBF1lTmIEhfQHNXrMLu_ZlZJKORlOknSnLG0uTmUe1CG_x7HAe4RIkCD5Lny9K620vHUJeBA9B-6MeKnGhJcv6j/s320/62647642_347591949238829_3208343804222373888_n.jpg" width="234" /></a></span></div><span class="text_exposed_show"></span></div><span aria-live="polite" class="fbPhotosPhotoCaption" data-ft="{"tn":"K"}" id="fbPhotoSnowliftCaption" tabindex="0"><span class="hasCaption"></span></span><br /><div class="fbPhotoProductTags" id="fbPhotoSnowliftProductTags"></div><div class="fbCommerceProductMiniListHscroll" id="fbPhotoSnowliftProductMiniListHscroll"></div><div id="fbPhotoSnowliftCTMButton" style="display: block; padding-top: 5%; width: 95%;"></div></div>လင်းထက်http://www.blogger.com/profile/03136898004334245382noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2511792390084293016.post-83809012365723775772019-06-15T13:38:00.004+03:002019-10-01T17:59:58.144+03:00ရင္ဘတ္ထဲကလူ(အက္ေဆး-၁)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><span aria-live="polite" class="fbPhotosPhotoCaption" data-ft="{"tn":"K"}" id="fbPhotoSnowliftCaption" tabindex="0">အခ်စ္.. <br /> လူတစ္ေယာက္န႔ဲတစ္ေယာက္ <br /> စ ခ်စ္ၾကရာမွာ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ စိတ္ဝင္စားမႈ အေၾကာင္းတရားေတြန႔ဲ ဖြ႕ဲဆိုတတ္ၾကတယ္.. <br /> <br /> က်မအခ်စ္ကေတာ့.. <span class="text_exposed_show"><br /> သူ႔ရ႕ဲ.. <br /> အမည္နာမ ေလးကေန စခ့ဲရတ့ဲ က်မရ႕ဲ ... သူ <br /> <br /><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5LGVikuW7s7K9Qcib8uI55Co2CpdjkBFHT14PpSaD3nSlcNQgHpsFh7wtLbaQYVcsKG-kWJXEw4yAnDTehxO4NeIigwRZmbhwO5ftnAM5CdS5abtISaczH6wJwXhSPSAOZ-9375FY7r5z/s1600/52654519_1204511879704008_1140752002536439808_n%25281%2529.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="682" data-original-width="480" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5LGVikuW7s7K9Qcib8uI55Co2CpdjkBFHT14PpSaD3nSlcNQgHpsFh7wtLbaQYVcsKG-kWJXEw4yAnDTehxO4NeIigwRZmbhwO5ftnAM5CdS5abtISaczH6wJwXhSPSAOZ-9375FY7r5z/s320/52654519_1204511879704008_1140752002536439808_n%25281%2529.jpg" width="225" /></a></div></span></span></div>လင်းထက်http://www.blogger.com/profile/03136898004334245382noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2511792390084293016.post-86080083011503314352019-06-10T11:35:00.001+03:002019-10-01T17:59:58.680+03:00အပ်ိဳစင္အသည္းတစ္ျခမ္းအခ်စ္<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhu9Vjz55C1cZyiAV4vvUYIR-udHabXaxJX4abRG9tnKjbschFF4DtDPOr4YYFvJ6LbL6MPUoiS3z9XJyEXtPZVCWz2-EdcYIvJXWBfieEmIF2QqTaaOingprWT-BaEldmYUGEAGqjo_0B-/s1600/53439618_1212379982250531_3874647167754829824_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="720" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhu9Vjz55C1cZyiAV4vvUYIR-udHabXaxJX4abRG9tnKjbschFF4DtDPOr4YYFvJ6LbL6MPUoiS3z9XJyEXtPZVCWz2-EdcYIvJXWBfieEmIF2QqTaaOingprWT-BaEldmYUGEAGqjo_0B-/s320/53439618_1212379982250531_3874647167754829824_n.jpg" width="240" /></a><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br />ပင္လယ္ကမ္းစပ္မွာ <br />ဆံႏြယ္ခက္ေတြ ေဝ့ဝဲ <br />ပန္းခင္းတခ်ိဴ႔ <br />လြမ္းျခင္းတခ်ိဳ႕<br /><div class="text_exposed_show">ဇာပုဝါျဖဴျဖဴေလးန႔ဲ<br />ၾကယ္ကေလးေတြ စီစုရီ <br /><br />ဝိုင္တစ္ခြက္ထဲ<br />သံစဥ္ေတြစီးေမ်ာ <br />ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟ တို႔ကင္းေဝးရာ <br />လိႈင္းတို႔သယ္ေဆာင္ရာ ေကာင္းကင္ထက္ <br /><div style="text-align: left;"><br /></div><br />အိန္ဂ်ယ္ေပးတ့ဲ <br />အပ်ိဳစင္အသည္းတစ္ျခမ္းန႔ဲ <br />တစ္ခါမွမခုန္ဖူးေသးတ့ဲ <br />ညာဖက္ရင္အံုသန္႔သန္႔ေလးမွာ <br />အျဖဴေရာင္ စတစ္ေကာ္လာေလးအေၾကာင္း<br />အိပ္မက္ေတြ မက္ေနဆဲေပါ့ </div></div>လင်းထက်http://www.blogger.com/profile/03136898004334245382noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2511792390084293016.post-795951294537232142019-06-07T20:51:00.004+03:002019-10-01T17:59:59.217+03:00ေက်ာင္းရာသီ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="x_14oozj28x8 y_14oozj6d31 clearfix"><div class="clearfix r_14oozj27x5"><div class="clearfix _42ef"><div class="v_14oozj27w-"><div class="_6a _5u5j"><div class="_6a _5u5j _6b"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgfqjo_WgwNDKUhqND3DxmHm0ciQGAqfgLk64EoRGQHeLeWUTH93FejvROJNAuF1qgl7NQb3nmXvq2cE6hF0snRSD1ouK8qSheO00RIKPAbeMxxSv-fnufBFs7DQgfAkLx71gbMoj_tVP6Y/s1600/0-02-06-480377d7b40f7d943f18493a46591922c3fa9831eca05c3b5f97ba08baf3146f_192d79a9.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="604" data-original-width="453" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgfqjo_WgwNDKUhqND3DxmHm0ciQGAqfgLk64EoRGQHeLeWUTH93FejvROJNAuF1qgl7NQb3nmXvq2cE6hF0snRSD1ouK8qSheO00RIKPAbeMxxSv-fnufBFs7DQgfAkLx71gbMoj_tVP6Y/s320/0-02-06-480377d7b40f7d943f18493a46591922c3fa9831eca05c3b5f97ba08baf3146f_192d79a9.jpg" width="240" /></a></div><div class="_5pcp _5lel _2jyu _232_" data-testid="story-subtitle" id="feed_subtitle_304390079601559;2888342834539591;;9"><br /></div></div></div></div></div></div></div><div class="_5pbx userContent _3576" data-ft="{"tn":"K"}" data-testid="post_message" id="js_11n"><div class="text_exposed_root text_exposed" id="id_5cfaa1d62443e8d51468968">ေက်ာင္းရာသီမို႔.. <br /> သားကို မႏွစ္က Pre School ေက်ာင္းစထားျဖစ္ခ့ဲတဲ့အေၾကာင္းေလး ေရးျပမယ္ေနာ္.. <br /> အေမကို အရမ္းကပ္တ့ဲသားေလးဟာ တစိမ္းေတြေရွ႕ေရာက္ရင္ မ်က္လႊာခ်ၿပီး မလႈပ္မယွက္ေနတတ္ပါတယ္။ <br /> သားက<span class="text_exposed_show"><br /> လူေၾကာက္တယ္ေျပာရမယ္။ <br /> အိမ္မွာသာ လူတြင္က်ယ္လုပ္တာ <br /> တစိမ္းေရွ႕ေရာက္ရင္ ၿငိမ္ကုတ္ေနေရာပဲ </span><br /><div class="text_exposed_show"> သားအမိႏွစ္ေယာက္ထဲ အေနမ်ားတ့ဲသားဟာ ပါတ္ဝန္းက်င္န႔ဲထိေတြ႕မႈ သိပ္မရွိတ့ဲအခါ အမ်ိဳးနည္းတ့ဲအခါ ဒီလိုပဲ ျဖစ္တတ္တာ မဆန္းပါဘူး။ <br /> မူႀကိဳ ေက်ာင္းကိုေရာက္ေတာ့ <br /> ဆရာမေတြက သားကိုေခ်ာ့ၿပီး ဖက္ေတာ့ သားက ရုန္းတယ္။ <br /> မ်က္ႏွာစိမ္းတာရယ္ ေၾကာက္တာရယ္ေၾကာင့္ အေမ့လက္ကို မလႊတ္တန္း အတင္းဆြဲထားတာေပါ့။ <br /> က်မစိတ္ထဲမွာလည္း ထားခ့ဲလို႔ျဖစ္ပါ့မလားေပါ့ <br /> ဆရာမက <br /> "' အစ္မ ျပန္လိုက္ပါ သားအတြက္စိတ္ခ်ပါ အစ္မရ႕ဲခံစားခ်က္ကို နားလည္ပါတယ္ ဒါေပမယ့္ အစ္မ မျပန္ရင္ ကေလးကို ထိန္းဖို႔ ပိုခက္ပါလိမ့္မယ္'" လို႔ ေျပာေတာ့ ဝဲလာတ့ဲ မ်က္ရည္ကို မက်မိေအာင္ထိန္းရင္း အသံက မထြက္ ေခါင္းေလးညႇိတ္ျပၿပီး လွည့္အထြက္.. <br /> ""(((((( ေမေမ..............)))))))."" <br /> ဆိုတ့ဲ အသံနက္ႀကီးန႔ဲေအာ္လိုက္တ့ဲ သားရ႕ဲအသံဟာ က်မႏွလံုးသားကို သံဆူးခြ်န္နဲ႔ထိုးလိုက္သလို ခံစားလိုက္ရတယ္။ <br /> သားကို ဆရာမက အတင္းဖက္ထား.. <br /> သားက စိတ္ေတြခတ္ထန္ၿပီး အတင္းရုန္း ဆရာမရ႕ဲလက္ကိုကိုက္..<br /> က်မတစ္ခါမွ မျမင္ဖူးတ့ဲ သားရ႕ဲအျပဳအမူေၾကာင့္ အ့ံဩမိပါတယ္ <br /> အဲဒီေန႔ဟာ သားအမိႏွစ္ေယာက္ ကမၻာပ်က္တ့ဲေန႔ပါပဲ။ <br /> ဘဝမွာ ဘယ္ေတာ့မွ ေမ့မရတ့ဲ ေန႔ေပါ့။<br /> သားရ႕ဲ " ေမေမ......." ဆိုတ့ဲ အသံနက္ႀကီးန႔ဲ အကူအညီေတာင္းသံက ေမေမ့ႏွလံုးသားကို နာက်င္ေစတယ္။ <br /> သားဒုကၡေရာက္တိုင္း <br /> သားအခက္ၾကံဳတိုင္း <br /> သားအကူအညီေတာင္းတိုင္း <br /> စကၠန္႔မျခား သားကို ကာကြယ္ဖို႔ သားေရွ႕ကို ေရာက္ေနက် က်မဟာ <br /> ဒီတစ္ခါမွာေတာ့ လက္သီးကိုဆုပ္ အံကိုႀကိတ္ၿပီး သားကို ေက်ာခိုင္းလိုက္ရတယ္။ <br /> သားရ႕ဲစိတ္ထဲမွာလည္း အေတာ္ေၾကကြဲမွာပဲ.. <br /> " ငါ ဒုကၡေရာက္ေနတာကို ေမေမဘာျဖသ္လို႔ မကယ္ပါလိမ့္ " ဆိုၿပီး ဝမ္းနည္းမွာပဲ။<br /> မ်က္ရည္ေတြဟာ ဘယ္လိုမွ ထိန္းမရ.. <br /> အသိစိတ္က " ကိုယ့္အလွည့္တုန္းကလည္း ဒီလိုပါပဲ " ဆိုတာ ရွိေပမယ့္ မခံစားႏိုင္ခ့ဲဘူး။ <br /> ရင္ထဲမွာ ေနဆယ္စင္း ျဖတ္သလို ပူေလာင္လြန္းလွတယ္။ ဒီခံစားခ်က္မ်ိဳးကို ေမေမေတြပဲ ခံစားဖူးတာပါ။<br /> ဒီလိုအျဖစ္အပ်က္မ်ိဳး ေနာက္တစ္ခါ မရွိပါေစန႔ဲလို႔ ဆုေတာင္းမိတာ အခါခါပါပဲ။<br /> အဲဒီလိုန႔ဲ ေက်ာင္းႀကိဳခ်ိန္ေရာက္ေတာ့ သားဘာလုပ္ေနလဲသိခ်င္လို႔ ေခ်ာင္းၾကည့္မိတယ္။<br /> ဆရာမတစ္ေယာက္က စကၠဴေလးေတြန႔ဲ အရုပ္ေလးေတြလုပ္ျပေနတာကို သူတစ္ေယာက္ထဲ ထိုင္ၾကည့္ေနတယ္။ <br /> တျခားကေလးေတြကေတာ့ ကစားေနၾကတယ္။ <br /> သားကေတာ့ တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္စြာ ထိုင္ေနတယ္။ မ်က္ႏွာေလး ညႇိုးလို႔.. ။ ရင္ထဲမေကာင္းဘူး။<br /> သားေရ.. ေမေမလာႀကိဳၿပီဆိုေတာ့ ဝမ္းသာအားရ ေမေမ့ကိုေျပးဖက္ေတာ့..သားအမိႏွစ္ေယာက္ မ်က္ရည္က်ရျပန္ေရာ.. <br /> သားေလးဟာ တစ္လေလာက္အထိ တျခားကေလးေတြလို မေဆာ့ဘူး <br /> တျခားကေလးေတြေဆာ့တာကို ထိုင္ၾကည့္ေနတာမ်ိဳးပဲ လုပ္ေလ့ရွိတယ္ <br /> ကစားကြင္းထဲမွာ ကေလးတစ္ေယာက္စႏွစ္ေယာက္စန႔ဲအတူ ေဆာ့တာမ်ိဳးေတြ လုပ္လာတယ္ <br /> အဲဒီလိုန႔ဲ ဆက္ဆံေရးတျဖည္းျဖည္း တိုုးတက္လာတ့ဲသားေလးဟာ ၃/၄လၾကာတ့ဲအခါမွာ ေက်ာင္းမွာ တျခားကေလးေတြနည္းတူ ေပ်ာ္ရႊင္တက္ႂကြတ့ဲ ကေလးတစ္ေယာက္ျဖစ္လာခ့ဲပါတယ္။ <br /> ဝမ္းသာစရာတစ္ခုက ေက်ာင္းမသြားခ်င္ဘူးလို႔ တစ္ခါမွ မေျပာဖူးတာပါပဲ။<br /> ဒီႏွစ္မွာေတာ့ သားေလးအသက္ ၅ႏွစ္ျပည့္ၿပီမို႔ ေက်ာင္းႀကီး KGတန္းကို တက္ပါေတာ့မယ္။ <br /> က်မနည္းတူ ေမေမေတြလည္း Fighting.. ပါလို႔<br /> "" သားေရ.. ဟိုတစ္ခါတုန္းကလို မငိုန႔ဲေတာ့ေနာ္"" ဆိုေတာ့..<br /> သားက ဘာေျပာတယ္ထင္လဲ?????</div></div></div></div>လင်းထက်http://www.blogger.com/profile/03136898004334245382noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2511792390084293016.post-78895609443724493812019-06-06T13:24:00.004+03:002019-10-01T17:59:59.623+03:00"ဒ႑ာရီထဲက ဆိုက္ပရပ္စ္ "<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhO3Ldj4XlN2y5_-0f2TZGeH7vPX660vONjw2VXRToy40bfOH_7GnLoDC472urHIq3-jZwshQGBJ-HkmY0CcJUAi7vG6yU5zzevV5JwZtUT9XumpLUttZpv3AmZD-yXtmrJ2_Q7r8ovtisB/s1600/62313072_1281510618670800_2778588723749584896_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="720" data-original-width="960" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhO3Ldj4XlN2y5_-0f2TZGeH7vPX660vONjw2VXRToy40bfOH_7GnLoDC472urHIq3-jZwshQGBJ-HkmY0CcJUAi7vG6yU5zzevV5JwZtUT9XumpLUttZpv3AmZD-yXtmrJ2_Q7r8ovtisB/s320/62313072_1281510618670800_2778588723749584896_n.jpg" width="320" /></a></div><div style="text-align: center;"><br /></div><span style="text-align: left;"></span><br /><div style="text-align: center;"><span style="text-align: left;">♧ ျမဴခိုးတိမ္ ကန္႔လန္႔ကာအဖြင့္ </span></div><span style="text-align: left;"></span><div style="text-align: center;">အတိတ္ႏွင္းစက္တို႔ ပက္ဖ်န္း <span style="text-align: left;">ျ</span>ပန္ေျပာင္း သတိရမိတာက </div><span class="text_exposed_show"></span><br /><div style="text-align: center;"><span class="text_exposed_show">တို႔...အာဒံနဲ႔ဧဝထက္ ပိုခ်စ္ခ့ဲၾကတယ္၊</span></div><span class="text_exposed_show"></span><div class="text_exposed_show"><br /><div style="text-align: center;">♧ ဘယ္သြားသြား ဘယ္လာလာ </div><div style="text-align: center;">မခြဲအတူတူ အျမဲမျငဴစူ </div><div style="text-align: center;">ဆိုက္ပရပ္စ္ကေျခရာေတြက </div><div style="text-align: center;">တို႔ႏွစ္ေယာက္ရ႕ဲဘဝအစ ၊</div><br /><div style="text-align: center;">♧ တို႔... ေတြ႕ခ့ဲၾကတာက <br />ဒ႑ါရီထဲက အခ်စ္နတ္သမီးဖြားျမင္ရာေဒသ ၊ </div><br /><div style="text-align: center;">♧ ဖန္ဆင္းရွင္အဖိုးက </div><div style="text-align: center;">ပင္လယ္ျပင္ကိုလက္နဲ႔ရိုက္ </div><div style="text-align: center;">ေရျမႇဳပ္ထဲက အက္ဖရိုဒိုက္နတ္သမီးကို ဖန္ဆင္းခ့ဲတယ္၊</div><br /><br /><div style="text-align: center;">♧ ထူးအိမ္သင္သီခ်င္းထဲက <br />ဗင္ဂိုးတမ္းခ်င္းန႔ဲ အာလူးစားတ့ဲတိုင္းျပည္ </div><div style="text-align: center;">အက္ဖရိုဒိုက္ေက်ာက္တံုးန႔ဲ ထရိုဒိုႏွင္းေတာင္တန္း </div><div style="text-align: center;">ကမၻာေက်ာ္တ့ဲ မယ္ဒီေတးရီးယန္းပင္လယ္ျပာ </div><div style="text-align: center;">ရိုမန္႔တစ္ကဗ်ာေတြ လႊမ္းမိုးထားတဲ့ဒီေျမေဒသ၊</div><br /><br /><div style="text-align: center;">♧ သူ႔ကို အေျဖေပးခ့ဲတာက ထရိုဒိုႏွင္းေတာထဲမွာ.. </div><div style="text-align: center;">ခ်စ္သူရဲ႕ရင္ခြင္လႊာၾကား </div><div style="text-align: center;">ကိုယ္အသက္ရႉၾကပ္တယ္၊</div><br /><br /><div style="text-align: center;">♧ မွတ္မိေနေသးတယ္ </div><div style="text-align: center;">ယိမ္းႏြဲ႕ႏြဲ႕ျမက္ခင္းရွည္ရွည္ </div><div style="text-align: center;">ပင္လယ္ေလေျပရ႕ဲနတ္ေဆာင္းသံ </div><div style="text-align: center;">ၾကယ္ေပ်ာက္တ့ဲလမိုက္ညမွာ </div><div style="text-align: center;">သူေရးတ့ဲခ်စ္ျခင္းကဗ်ာက </div><div style="text-align: center;">က်မကိုအိပ္ေငြ႕ခ် </div><div style="text-align: center;">ႏွစ္ေယာက္တစ္အိပ္မက္ မက္ခ့ဲၾက၊</div><br /><br /><div style="text-align: center;">♧ စပ်စ္ဝိုင္စိုက္ခင္းေတြၾကား </div><div style="text-align: center;">အခ်စ္ကိုသစၥာဆိုခ့ဲတုန္းက </div><div style="text-align: center;">ေအာ့လစ္ပင္ေတြသက္ေသရွိတယ္၊</div><br /><br /><div style="text-align: center;">♧ ဆိုက္ပရပ္စ္ကမ္းေျခက <br />အသည္းပံုေက်ာက္တံုးေလးေတြက </div><div style="text-align: center;">အခ်စ္နတ္သမီးဖန္ဆင္းတ့ဲ </div><div style="text-align: center;">ခ်စ္သူေတြအတြက္ </div><div style="text-align: center;">ခ်စ္သက္လက္ေဆာင္တ့ဲ..</div><br /><br /><div style="text-align: center;">♧ သူမ်ားေတြေျပာတ့ဲ "၃ႏွစ္၃မိုး" </div><div style="text-align: center;">တို႔ေတြက "၉ႏွစ္၉မိုး" </div><div style="text-align: center;">တြဲခ့ဲတ့ဲလက္တစ္စံု </div><div style="text-align: center;">နတ္သမီးျပဳစားတ့ဲဒီရာသီမွာ </div><div style="text-align: center;">ကိုယ္တို႔လက္ထပ္ခ့ဲၾက၊</div><br /><br /><div style="text-align: center;">♧ ဘယ္ေတာ့မွေမ့မရပါ </div><div style="text-align: center;">အျမဲအမွတ္ရေနမွာပါ </div><div style="text-align: center;">ဒီေမွာ္ရံုကြ်န္းမွာ ျဖစ္တည္ခ့ဲတ့ဲခ်စ္ျခင္း </div><div style="text-align: center;">အခ်စ္နတ္သမီးေပးတ့ဲ "ၾကင္ယာလက္ေဆာင္ " </div><div style="text-align: center;">သစၥာကိုကဗ်ည္းတင္ </div><div style="text-align: center;">ဆိုက္ပရပ္စ္က အခ်စ္နဲ႔ဒ႑ါရီ </div><div style="text-align: center;">ႏွလံုးသားထဲ ထာဝရသိမ္းထားမည္။</div><br /><br />*****************<br />*ခ်စ္သူသက္တမ္းက ၉ႏွစ္ + အိမ္ေထာင္သက္တမ္းက ၆ႏွစ္ = စုစုေပါင္းေတာ့ ၁၅ႏွစ္ * <br />အမွတ္တရ</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-T3UzQALByWsm2Vs9hfSyPEA-hr1QKkzSJZx7CrYdLdGJkZG8Sq0pxSXy5tE7l02GifePOClpiscpj3SuTcjlit__C-QjBrC03m-vnspxBzJNUMGZtDQp3epDiC_63OsruG-g_hzJ3n5A/s1600/62043685_1281510595337469_3678878005737816064_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="727" data-original-width="542" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-T3UzQALByWsm2Vs9hfSyPEA-hr1QKkzSJZx7CrYdLdGJkZG8Sq0pxSXy5tE7l02GifePOClpiscpj3SuTcjlit__C-QjBrC03m-vnspxBzJNUMGZtDQp3epDiC_63OsruG-g_hzJ3n5A/s320/62043685_1281510595337469_3678878005737816064_n.jpg" width="238" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div></div>လင်းထက်http://www.blogger.com/profile/03136898004334245382noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2511792390084293016.post-31796892246805260902015-01-31T10:07:00.002+02:002019-10-01T18:00:00.032+03:00"မယ္ဗိုက္ရဲ႕ခြဲစိတ္ခန္း အေတြ႔အႀကံဳ"<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br />တစ္ညလံုး အိပ္မရခဲ့ဘူး။ <br />ဗိုက္ႀကီးခြဲမယ္ဆိုေတာ့ ေၾကာက္တာကိုးးး <div dir="ltr">အရင္က ဗိုက္ထဲမွာ အၿငိမ္မေနတ့ဲေဘဘီေလးဟာ ထူးထူးျခားျခား ရင္ေခါင္းမွာ တက္ကပ္ၿပီး ၿငိမ္ေနပါတယ္။ </div><div dir="ltr">ကေလးရဲ႕ႏွလံုးခုန္သံကို စမ္းၾကည့္ေတာ့လည္း ႏွလံုးခုန္ေနေတာ့ မိခင္ရဲ႕ေၾကာက္စိတ္ေၾကာင့္ ကေလးပါေၾကာက္ၿပီး ၿငိမ္ေနတယ္လို႔ ထင္ထားမိတာ။ </div><div dir="ltr">အဲဒီလိုနဲ႔ ေနာက္ေန႔ မနက္ ၆နာရီ၅၀မိနစ္မွာ ခြဲခန္းထဲ ဝင္ခ့ဲရသည္။<br /> <br />ခြဲခန္းထဲက ဆရာမေတြ ၆ေယာက္ေလာက္ရွိမယ္။ <br />စကားသံေလးေတြက ခ်ိဳျမေနတာပဲ။<br />လူနာေၾကာက္ေနမွန္းသိလို႔ ေခ်ာ့ေနၾကတာ။ </div><div dir="ltr">ကိုယ္ကလည္း ပြဲမဝင္ခင္ စီနီယာဗိုက္ေတြကို အင္တာဗ်ဴးထားသူမို႔ မီးဆေလာင္းေအာက္က ကုတင္ေပၚကိုေရာက္ကတည္းက ပါးစပ္ ေပါက္ေပါက္ေဖာက္ေတာ့တာေပါ့။ </div><div dir="ltr">"ဆရာမ… က်မ အရမ္းေၾကာက္တတ္တယ္ေနာ္ … <br />ထံုေဆးေၾကာင့္ မနာမွန္းသိေပမယ့္ နားက အသံေတြၾကားေနရင္ ေရွာ့ျဖစ္သြားလိမ့္မယ္… အိပ္ေဆးလိုမ်ိဳး ေဆးတစ္ခုခုထိုးေပးပါ "<br /></div><div dir="ltr">"ထိုးေပးမယ္ ထိုးေပးမယ္ ဘာမွမပူနဲ႔ ထံုေဆးေလးထိုးရေအာင္ ေဘးေလးေစာင္းေပးေနာ္ ဒူးေလးတတ္နိုင္သေလာက္ေကြးထား ေခါင္းေလးကို ေအာက္ငံု႔ၾကည့္တ့ဲပံုမ်ိဳး ငံု႔ထားေပး" <br /></div><div dir="ltr">"ဆရာမ… က်မက တင္အရိုးကြင္း ဟထားတာ အရမ္းေကြးလို႔ မရဘူး နာတယ္" <br /></div><div dir="ltr">"ရတယ္ ရတယ္ ရသေလာက္ပဲေကြး" <br /></div><div dir="ltr">"ရၿပီ ခါးရိုးကို ေဆးထိုးေတာ့မယ္ေနာ္ မေၾကာက္နဲ႔ စိတ္ကိုေလွ်ာ့ထား မလႈပ္လိုက္နဲ႔ေနာ္" </div><div dir="ltr">အဲဒီလိုေျပာျပီး ေဆးထိုးပါတယ္။ ထင္ထားသေလာက္ မနာပါဘူး။ <br />ရိုးရိုးေဆးထိုးသေလာက္ပါပဲ။ </div><div dir="ltr">ထိုးၿပီးတာနဲ႔ ခါးေအာက္ပိုင္း က်င္လာပါတယ္။ <br /> <br />" ဆရာမ ေဆးက မထံုဘူး က်င္ပဲက်င္ေသးတယ္ ေျခေထာက္လႈပ္ၾကည့္တာရတယ္" </div><div dir="ltr">အဲဒီလိုေျပာျပီး ေျခေထာက္ကို လႈပ္ျပလိုက္ပါေသးတယ္။ <br />(အခု ျပန္စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့မွ ထံုတာနဲ႔က်င္တာ သိပ္မကြာဘူးမဟုတ္လား) </div><div dir="ltr">ခြဲမယ့္ဆရာဝန္ႀကီး အခန္းထဲဝင္လာေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း<br /> "ဆရာ သမီးေၾကာက္တယ္ အိပ္ေဆးထိုးေပးပါ" <br />"ေနပါအံုးေအ ညည္းနဲ႔ေျပာစရာေတြ ရာေတြရွိေသးတယ္။ </div><div dir="ltr">"မေျပာဘူး ေၾကာက္တယ္ ခြဲၿပီးမွေျပာမယ္ အိပ္ေအာင္လုပ္ေပးပါဆရာ " </div><div dir="ltr"> ေၾကာက္စိတ္နဲ႔က်မ မ်က္လံုးကို စံုမွိတ္ၿပီး ေျပာေနခ့ဲသည္။ </div><div dir="ltr">ကုတင္ေဘးက ဆရာမေတြက က်မကို ဝိုင္းေမးပါတယ္။ <br />"သားေလးလား သမီးေလးလား" <br />"သားေလး"<br />"သားဦးေပါ့"<br />"ဟုတ္…"<br />"ေနာက္တစ္ေယာက္ထပ္ယူအံုးေပါ့" <br />" မယူေတာ့ဘူး " </div><div dir="ltr">မ်က္လံုးကို စံုမွိတ္ၿပီး ေမးသမွ်ေတြကို ျပန္ေျဖေနမိတယ္။ </div><div dir="ltr">"တြန္း… တြန္း… "</div><div dir="ltr">ရင္ေခါင္းကေန ေအာက္ကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔တြန္းထုတ္ေနတ့ဲ အသိကို က်မသိေနခ့ဲတယ္။ <br />မနာေပမယ့္ ကိုယ္ခံႏၶာတစ္ခုလံုး လႈပ္ေနတ့ဲအရွိန္ေၾကာင့္ က်မ အသံထြက္ၿပီး ညည္းမိသည္။ </div><div dir="ltr">"ဖင္တစ္ေနတယ္ တြန္း… တြန္း"<br />"ထြက္ၿပီ ထြက္ၿပီ" <br />"အႀကီးႀကီးပဲ" </div><div dir="ltr">"မ်က္စိဖြင့္ၾကည့္ပါအံုး သားေလးကခ်စ္စရာေလး " <br />"မၾကည့္ရဲဘူး ေၾကာက္တယ္ အျပင္ေရာက္မွပဲ ၾကည့္ေတာ့မယ္"<br /> (က်မအထင္ ဗိုက္ထဲက ထြက္ကာစ ေသြးရဲရဲသံရဲရဲထင္တာကိုး) <br /> "ေျခလက္ေလးေတြ စံုရဲ႕လားဟင္" <br />"စံုတယ္ စံုတယ္"</div><div dir="ltr">က်မ စိတ္ေအးရၿပီ<br />မ်က္လံုးကေတာ့ မွိတ္ထားဆဲ။<br /> <br /> နားထဲမွာ ၾကားေနရသည့္ အသံတစ္ခု။<br />ေနာက္မွသိရသည္က သားအိမ္ထဲမွ အညစ္အေၾကးမ်ားကို စက္ႏွင့္စုတ္ထုတ္ေနသည့္ အသံျဖစ္ေၾကာင္း ေနာက္မွသိရသည္။ <br />အားလံုးၿပီးစီး၍ က်မအား ခြဲခန္းမွတဆင့္ ေစာင့္ၾကည့္ခန္းတြင္ နာရီဝက္ခန္႔ေနေစၿပီး ေသြးေပါင္ခ်ိန္အတက္အက်ကို ၆ခါ/၇ခါခန္႔ အခ်ိန္ျခားခ်ိန္ေစၿပီးမွ အခန္းသို႔ ျပန္ပို႔ေပးသည္။ </div><div dir="ltr">ခြဲခန္းတြင္းၾကာခ်ိန္မွာ မိနစ္၂၀ခန္႔သာျဖစ္သည္။ ထိုမိနစ္၂၀အတြင္း မည္သို႔ဗိုက္ခြဲ၍မည္သို႔ဗိုက္ျ<wbr></wbr>ပန္ခ်ဳပ္လိုက္သည္ကို က်မ မသိလိုက္သည္မွာအမွန္။ </div><div dir="ltr">နာက်င္မႈလံုးဝမရွိပဲ သားေလးကို ေအာင္ျမင္စြာေမြးဖြားခ့ဲသည္။ ကံေကာင္းျခင္းတစ္ခ်က္မွာ ခြဲစိတ္ရက္ မတိုင္ခင္ တစ္ရက္အလိုက က်မ၏ေၾကာက္စိတ္ေၾကာင့္ ဗိုက္ထဲမွသေႏၶသားမွာ ရင္ေခါင္းထက္တြင္ ၿငိမ္၍တက္ကပ္ေနျခင္းမဟုတ္။ </div><div dir="ltr">ယခင္ရက္မ်ားက ကေလးအလႈပ္မ်ားၿပီး လည္ပင္းတြင္ ခ်က္ႀကိဳးရစ္ပတ္ေနျခင္းေၾကာင့္ ကေလးမွာ လႈပ္မရ၍ ၿငိမ္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ </div><div dir="ltr">အကယ္၍ ခြဲစိတ္ရက္ ေနာက္က်ခ့ဲပါလွ်င္ သားေလး၏အသက္ကို စိုးရိမ္ရေပလိမ့္မည္။</div><div dir="ltr">ခြဲခန္းထဲကထြက္ျပန္ေတာ့ ထံုေဆးအရွိန္ရယ္ ကေလးေမြးၿပီးမွ မိခင္ႏွစ္ခ်ိဳက္စြာအနားယူႏိုင္<wbr></wbr>ရန္ အိပ္ေဆးထိုးေပးထားသည့္ အရွိန္ေၾကာင့္ ႏွစ္ခ်ိဳက္စြာ အိပ္ေပ်ာ္ခ့ဲပါသည္။ စိတ္ေလွ်ာ့လိုက္တာလည္းပါမည္။ </div><div dir="ltr">ညေန၃နာရီခန္႔တြင္ ထံုေဆးအရွိန္စပ်ယ္ၿပီး ဗိုက္ခြဲထားေသာေနရာမွ အနည္းငယ္ စနာလာၿပီဟု ခံစားရသျဖင့္ တာဝန္က်ဆရာမအား အနာသက္သာေဆး ထိုးခိုင္းလိုက္ပါသည္။ </div><div dir="ltr">ည ၉နာရီ အခ်ိန္ခန္႔တြင္ ေနာက္ထပ္ အနာသက္သာေဆးတစ္လံုးႏွင့္ အိပ္ေဆးတစ္လံုး ထပ္ထိုးေပးသျဖင့္ နာက်င္မႈလံုးဝ မရွိသေလာက္နည္းပါးပါေၾကာင္း ဗိုက္ခြဲေမြးမည့္ မိခင္ေလာင္းမ်ားအတြက္ က်မက့ဲသို႔ စိုးရိမ္မႈမရွိေစရန္ႏွင့္ ေၾကာက္စိတ္ေလွ်ာ့နည္းေစရန္ ဗဟုသုတအေနျဖင့္ မယ္ဗိုက္ရဲ႕ခြဲစိတ္ခန္း အေတြ႔အႀကံဳကို မွ်ေဝလိုက္ရပါသည္။</div><div dir="ltr">(သားဖြားႏွင့္ မီးယပ္အထူးကုဆရာဝန္ႀကီး OGဦးတင္ေမာင္ေအးႏွင့္ ကေလးအထူးကုဆရာဝန္ႀကီး PROF ဦးေက်ာ္ဇင္ေဝႏွင့္တကြ SSCေဆးရံုမွ ဆရာမ မညိဳၾကည္၊ ဆရာ/ဆရာမမ်ားအားလံုးႏွင့္ ဝန္ထမ္းမ်ားအားလံုးကို ေက်းဇူးအထူးတင္ရွိပါေၾကာင္း)</div></div>လင်းထက်http://www.blogger.com/profile/03136898004334245382noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2511792390084293016.post-66986514570670568702014-09-18T05:00:00.001+03:002019-10-01T18:00:00.636+03:00ဝိုင္(Wine)အစ “ဂရိ”က<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh9FFdBhDHUrUKUZS41M68ca2SC3hxGdqK9AXMbIN_rHk7FRGAdBu5r8dLYMEKZD-ySzFygOagCyj4CQu_J5fL6sTMaIK_dp0ebmIS4WtQfg57buMttQP8Tp8tAmDYCdHWszsvnAdo1QEfB/s1600/AlmaTadema+-+GreekWine+(1873)MexicoCityPerezSimonColl450.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh9FFdBhDHUrUKUZS41M68ca2SC3hxGdqK9AXMbIN_rHk7FRGAdBu5r8dLYMEKZD-ySzFygOagCyj4CQu_J5fL6sTMaIK_dp0ebmIS4WtQfg57buMttQP8Tp8tAmDYCdHWszsvnAdo1QEfB/s320/AlmaTadema+-+GreekWine+(1873)MexicoCityPerezSimonColl450.jpg" height="186" width="320" /></a></div>လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ေပါင္း(၇၀၀၀)ေက်ာ္ခန္႔က ဂရိႏိုင္ငံတြင္ စပ်စ္သီးမွထြက္ရွိလာေသာ စပ်စ္ရည္မ်ား သဘာဝအေလ်ာက္ အခ်ဥ္ေပါက္ဓာတ္ျပဳရာမွ ရရွိလာေသာအရည္မ်ားကို ေသာက္သံုးမိၾကၿပီး မူးယစ္ေစေသာ အာနိသင္ကို ေတြ႕ရွိခဲ့ၾကသည္။ <br />ထိုစပ်စ္ရည္မ်ားကို ဂရိလူမ်ိဳးမ်ားက ေသရည္ အရက္အျဖစ္ ပြဲလန္းသဘင္မ်ားတြင္ အထြတ္အျမတ္ထား ေသာက္သံုးၾကရင္း ကမၻာတစ္ဝွမ္းလံုးတြင္ စပ်စ္ဝိုင္ေသာက္သံုးမႈပ်ံ႕ႏွံ႕ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။<br /><br />ထိုေခတ္အခါက ဂရိလူမ်ိဳး ဘုရင္မ်ားနတ္ရြာစံသည့္အခါ အဝတ္တန္ဆာမ်ား၊ အသံုးအေဆာင္ပစၥည္းမ်ားႏွင့္ စပ်စ္ရည္အိုးမ်ားကို နတ္ရြာစံေသာဘုရင္မ်ား တစ္ေန႔ေန႔ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္တြင္ ျပန္လည္ႏိုးထလာသည့္အခါ ၎တို႔အတြက္ အသံုးအေဆာင္ပစၥည္းမ်ား အဆင္သင့္အသံုးျပဳႏိုင္ရန္ ၎တို႔၏ ရုပ္ကလပ္ႏွင့္အတူ ထည့္သြင္းျမွဳတ္ႏွံေပးေလ့ရွိသည္။<br /><br />စပ်စ္ဝိုင္ကို ဂရိႏိုင္ငံႏွင့္ ေဂ်ာ္ဂ်ီရာႏိုင္ငံတို႔မွ စတင္သံုးစြဲခဲ့ၾကၿပီး “God of the wine”ဟု သတ္မွတ္ရင္း “Juice of the God”ဟု ေခၚဆိုၾကသည္။<br /><br />စပ်စ္သီးအဆင့္မွ စပ်စ္ရည္ျဖစ္လာရန္ ရက္(၂၀)ခန္႔ အခ်ဥ္ေဖာက္ရသည္၊ ဝိုင္ကို စပ်စ္သီးမွ (၉၈)%ထုတ္လုပ္ၿပီး စေတာ္ဗယ္ရီ၊ ပိခ်္၊ ဘလူးဗယ္ရီ၊ ပန္းသီးတို႔မွလည္း ထုတ္လုပ္သည္။<br /><br /><div class="ajy"><img alt="" class="ajz" data-tooltip="Show details" id=":my" role="button" src="https://mail.google.com/mail/u/0/images/cleardot.gif" /></div><div dir="ltr">ဝိုင္၏အရသာမွာ စပ်စ္သီး၏အရသာကိုလိုက္၍ ကြဲျပားမႈရွိသည္။ <br />ယခင္က စပ်စ္သီးတစ္မ်ိဳးစီကို ဝိုင္ျပဳလုပ္ၾကေသာ္လည္း ယခုအခါ မ်ိဳးမတူေသာစပ်စ္သီးႏွစ္မ်ိဳးကိ<wbr></wbr>ုေရာစပ္ၿပီး အရသာကြဲျပားေသာ ဝိုင္မ်ားအျဖစ္ ထုတ္လုပ္လာၾကၿပီျဖစ္သည္။ </div><div dir="ltr">ထို႔အတူ ယခင္က စပ်စ္ပင္စိုက္ပ်ိဳးရာတြင္ စပ်စ္ခင္းကိုသဘာဝအတိုင္းရွင္သန္<wbr></wbr>ေစၿပီး ယခုအခါ လိုအပ္ေသာ အပူ/အေအး ၊ ေျမႀကီးစိုစြတ္မႈရရွိရန္ စိုက္ခင္းကို ေရဖ်န္း၍စိုက္ပ်ိဳးလာၾကၿပီျဖစ္<wbr></wbr>သည္။ </div><div dir="ltr">အရည္အေသြးမွီေသာဝိုင္ရရွိရန္ စပ်စ္ပင္စိုက္ပ်ိဳးရာတြင္ စပ်စ္ခင္းတည္ရွိရာေနရာမွ ေပ၁၀၀အကြာအေဝးပတ္ဝန္းက်င္တြင္ မည့္သည့္အပင္မွ စိုက္ပ်ိဳးျခင္းမရွိေအာင္ ရွင္းလင္းထားရမည္။ <br />ပင္လယ္ေရမ်က္နွာျပင္ မီတာ၆၀၀အျမင့္ရွိေသာေျမတြင္ စိုက္ပ်ိဳးရမည္။ <br />အမ်ိဳးအစားေကာင္းမြန္ေသာ စပ်စ္ပင္ျဖစ္ရမည္။ <br />၁ဧကတြင္ စပ်စ္ပင္ေပါင္း၂၂၀၀ထက္ မေက်ာ္ေစရ။ <br />ဝိုင္ရည္မ်ားကို သိုေလွာင္ခန္းတြင္ ၅ႏွစ္ၾကာ သိုေလွာင္ထားရွိရမည္။ </div><div dir="ltr">စပ်စ္ပင္တစ္ပင္၏ အသီးသီးႏႈန္းမွာ ၁ႏွစ္လွ်င္ ၁ႀကိမ္ျဖစ္ၿပီး အပင္တစ္ပင္၏သက္တမ္းမွာ ၆ႏွစ္ျဖစ္သည္။ </div><div dir="ltr">စပ်စ္ခိုင္မ်ားကိုခူးရာတြင္ စပ်စ္ခိုင္တစ္ခိုင္စီကို ကတ္ေက်းျဖင့္ညွပ္ၿပီး ခူးယူရသည္။ <br />ထိုမွတဆင့္ ကဒ္ထူပံုးမ်ား ျခင္းမ်ားထဲသို႔ထည့္ၿပီး အေအးခန္းပါရွိေသာကားမ်ားျဖင့္ ဝိုင္ထုတ္လုပ္ရာ စက္ရံုသို႔ သယ္ေဆာင္ရသည္။ </div><div dir="ltr">သတိျပဳရန္မွာ စပ်စ္သီးမ်ားကို အပင္မွခူးၿပီးခ်ိန္မွစ၍ ၈နာရီမွ၁၀နာရီအတြင္း ဝိုင္အျဖစ္ ေျပာင္းလဲရမည္ျဖစ္သည္။ </div><div dir="ltr">စပ်စ္သီးမ်ားကို အဆင့္ဆင့္ေဆးေက်ာသန္႔စင္ အေစ့ထုတ္ၿပီး အခြံႏွင့္အသားမ်ားကို ႀကိတ္စည္ထဲတြင္ ႀကိတ္၍ဓာတ္ျပဳကာ စပ်စ္ရည္မ်ားကို အနယ္ထိုင္သည္အထိ သိုေလွာင္ထားရသည္။ </div><div dir="ltr">ဝိုင္အရည္မ်ားကို သစ္စည္(သို႔)သတၳဳစည္မ်ားျဖင့္ အနယ္ထိုင္သည္အထိ သိုေလွာင္သိမ္းဆည္းထားရသည္။</div><div dir="ltr">ဝိုင္အခ်ိဳ႕ကို အရသာခံ ေသာက္သံုးၾကည့္ပါက သစ္သားနံ႔ရရွိသည္ကို ေတြ႔ရမည္။ <br />ယခုအခါ သစ္ဂ်ပိုးေခါက္နွင့္ နွင္းဆီရိုးမ်ားကို အနံ႔အေနျဖင့္ ထည့္သြင္းအသံုးျပဳလာၾကၿပီျဖစ္<wbr></wbr>သည္။ <br /><br />ဝိုင္ထုတ္လုပ္ရာတြင္ Red wine အတြက္ အပူခ်ိန္ 26 ံC မွ 28 ံC ၊<br />White wine အတြက္ 20 ံC မွ 25 ံC အတြင္း ထားရွိၿပီး ထုတ္လုပ္ရန္လိုအပ္သည္။ </div><div dir="ltr">စပ်စ္သီးဘဝမွ ဝိုင္အျဖစ္သို႔ ေျပာင္းလဲၿပီး ၁၀လမွ ၁ႏွစ္ၾကာ ထားရွိၿပီးမွ ေစ်းကြက္တြင္းသို႔ <br />ျဖန္႔ျဖဴးေရာ<wbr></wbr>င္းခ်ရသည္။ </div><div dir="ltr"> Red wineကို ထုတ္လုပ္သည့္အခ်ိန္မွစ၍ ၁၂ႏွစ္ / ၁၆နွစ္အတြင္း ေသာက္သံုးနိုင္သည္။ <br />White wineကိုေတာ့ ၆ႏွစ္မွ၉နွစ္အတြင္း ေသာက္သံုးနိုင္သည္။ <br />ထိုနွစ္မ်ားထက္ပိုမိုထားရွိပါက အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ ဝိုင္အရသာပ်က္တတ္သည္။</div>ဗဟုသုတအေနျဖင့္ ထည့္သြင္းေရးသားလိုသည္မွာ ဆိုက္ပရပ္စ္(Cyprus)နိုင္ငံတြင္ စိုက္ပ်ိဳးေသာ Maratheftiko နွင့္ Bambakada စပ်စ္မ်ိဳးႏွစ္မ်ိဳးရွိသည္။<br />၎စပ်စ္ပင္မ်ားကို စိုက္ပ်ိဳးရာတြင္ အဖိုနွင့္အမ ယွဥ္တြဲစိုက္ပ်ိဳးရေသာေၾကာင့္ Romantic Wineဟု တင္စားေခၚေဝၚၾကသည္။ <br />၎ဝိုင္၏ အရသာမွာ ခ်ယ္ရီ/စေတာ္ဗယ္ရီအရသာနွင့္ဆင္<br /><div dir="ltr"><wbr></wbr>တူၿပီး ၁၀နွစ္ၾကာ ထားရွိအသံုးျပဳႏိုင္ေၾကာင္း တင္ျပရင္း …</div><br />(ညီမေလး အိန္ဂ်ယ္လိႈင္အတြက္ BPP Challengeအတြက္ tag post ေလးပါေနာ္)<br /><br /></div>လင်းထက်http://www.blogger.com/profile/03136898004334245382noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-2511792390084293016.post-92208739378553216002014-08-27T07:21:00.003+03:002019-10-01T18:00:01.173+03:00Security အားနည္းေသာ ျမန္မာနိုင္ငံႏွင့္ Ebola အႏၱရာယ္<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div dir="ltr" style="text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhfyJlxETp8pvkzaU_n9stlx6uOUGaRWs_xZOvJg6FS8oU5K_hh29wnOekxleqFxKnRby97i2OHntNXIA4lyGedy9xm2x2XQd15DCMAU1bbR9JHzIDKqZD7vCqW5SOwTenkP7lX2Ji7f59m/s1600/ebola_virus.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhfyJlxETp8pvkzaU_n9stlx6uOUGaRWs_xZOvJg6FS8oU5K_hh29wnOekxleqFxKnRby97i2OHntNXIA4lyGedy9xm2x2XQd15DCMAU1bbR9JHzIDKqZD7vCqW5SOwTenkP7lX2Ji7f59m/s1600/ebola_virus.jpg" height="248" width="400" /></a></div><br />30,Augမွာက်ေရာက္မယ့္ Blogger Day အတြက္ အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ စာမေရးျဖစ္ၾကသူ အခ်င္းခ်င္း ႏႈိးေဆာ္ရင္း ဤေဆာင္းပါးေလးကိုေရးျဖစ္ခ့ဲသည္။ လြန္ခ့ဲေသာ ၁၀ႏွစ္ခန္႔က အင္တာနက္တစ္ခြင္တြင္ blog page မ်ားျ ပဳလုပ္ကာ စာေရးသူမ်ား ေရပန္းစားခ့ဲဖူးသည္။ </div><div dir="ltr" style="text-align: justify;"> <br />ထိုထဲမွ bloggerအမ်ားစုမွာ ျပည္ပတြင္ ေနထိုင္သူမ်ားျဖစ္သည္။ အေၾကာင္းကေတာ့ ျမန္မာျပည္မွအပ တစ္ကမၻာလံုးတြင္ အင္တာနက္ ဝက္ဆိုဒ္မ်ားကို လြတ္လပ္စြာဖြင့္ေပးထားသျဖင့္ အလကားရေသာ <a href="http://blogspot.com/" target="_blank">blogspot.com</a> ကိုအသံုးျပဳၿပီး စာေရးဝါသနာပါသူတို႔ bloggerျဖစ္လာခ့ဲၾကသည္။ </div><div dir="ltr" style="text-align: justify;"><br />ထိုသူမ်ားထဲတြင္ က်မလည္း တစ္ေယာက္အပါအဝင္။ နိုင္ငံျခားတြင္၉ႏွစ္ၾကာေနထိုင္<wbr></wbr>ခ့ဲရင္း အေတြ႔အႀကံဳႏွင့္ ဗဟုသုတမ်ားစြာကိ<wbr></wbr>ု ေရးသားခ့ဲၿပီး ျမန္မာျပည္ျပန္ေရာက္လာခ်ိန္တြင္<wbr></wbr>ေတာ့ မိသားစုအေရးႏွင့္ အင္တာ နက္လိုင္းမေကာင္းျခင္းတို႔ ေၾကာင့္ စာေရးသည့္ဖက္သို႔ မလွည့္နိုင္ေတာ့သည္မွာ ယခု က်မ၏သားေလး အသက္(၄)လအရြယ္ပင္ေရာက္ရွိခ့ဲေ<wbr></wbr>လၿပီ။ </div><div dir="ltr" style="text-align: justify;">လြန္ခ့ဲေသာတပတ္ခန္႔က သားေလးအတြက္ လက္တြန္းလွည္းတစ္စီးဝယ္ရန္ စိတ္ႀကိဳက္မေတြ႔မခ်င္း ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တြင္းရွိ shopping centerအေတာ္မ်ားမ်ားသို႔ သြားေရာက္ရွာေဖြခ့ဲသည္။shopping centerမ်ား၏ အဝင္ဝတြင္ "security"လက္ပတ္မ်ားနွင့္လံု<wbr></wbr>ၿခံဳေရးဂိတ္ကို ျဖတ္ရသည္။ က်မလြယ္ထားေသာ အိတ္ကို စားပြဲေပၚတင္ေပးၿပီး က်မက သတ္မွတ္ထားေသာ ေရာင္ျခည္ျဖတ္ရံုေလးကို ျဖတ္ေလွ်ာက္ေပးရသည္။ </div><div dir="ltr" style="text-align: justify;"><div dir="ltr">shopping center တစ္ခုလံုး၏ လံုၿခံဳေရးကို တာဝန္ယူထားေသာ စစ္ေဆးသူမ်ားမွာတာ<wbr></wbr>ဝန္အရ ေစ်းဝယ္လာသူမ်ားအားစစ္ေဆးေနေသာ္<wbr></wbr>လည္း ၾကပ္မတ္မႈမရွိ။ က်မလြယ္ထားေသာ အိတ္ကို စစ္ေဆးသူတစ္ဦး၏ေရွ႕သို႔ ခ်ေပးလိုက္သည္။ စစ္ေဆးသူအမ်ိဳးသမီးမွ အိတ္၏ဇစ္ကိုအဖြင့္ အပိတ္ လုပ္ၿပီးက်မထံသို႔ ျပန္ေပးသည္။ အိတ္တြင္းသို႔ ေမႊေႏွာက္ရွာျခင္းမ်ိဳးမရွိ။ ဤသို႔ဆိုလွ်င္ အိတ္ကို မစစ္ေဆးသည္ကမွ ေကာင္းအံုးမည္။ <br /> <br />ထိုေန႔က shopping centerသံုး ေလးခုသို႔ က်မေရာက္ရွိခ့ဲသည္။ securityဂိတ္မ်ားကို ထံုးစံ အတိုင္း ျဖတ္ေက်ာ္ခ့ဲသည္။ က်မ၏လက္ကိုင္အိတ္ကို စစ္ေဆးရန္ လံုၿခံဳေရးစားပြဲေပၚသို႔တင္ေပး<wbr></wbr>လိုက္ေတာ့ လံုၿခံဳေရးဝန္ထမ္းမွာ က်မကိုတစ္ခ်က္ၾကည့္ၿပီး စားပြဲေပၚတင္ေပးလိုက္ေသာ အိတ္ကို ဖြင့္ေတာင္မၾကည့္ေတာ့ပဲ ျပန္ေပးပါသည္။ </div><div dir="ltr"><br /></div><div dir="ltr">အဘယ္ေၾကာင့္ပါနည္း။ က်မ၏မ်က္ႏွာေပၚတြင္ ဤshopping centerအား ဖ်က္လိုဖ်က္ဆီး အႏၱရာယ္ျပဳ မည့္ပံုမ်ိဳး မေပၚ၍စိတ္ခ်သြားပံုရသည္။ လူဆိုးႏွင့္လူေကာင္း မည္သို႔ခြဲျခားထားပါသနည္း။ </div></div><div dir="ltr" style="text-align: justify;">"security" ဆိုသည္မွာ ၎တာဝန္က်ရာ ေနရာေဒသ၏လံုၿခံဳေရးအတြက္ တာဝန္အရွိဆံုးလူျဖစ္သည္။ <br /><div dir="ltr">shopping centerမ်ားတြင္ ဗံုးေပါက္သည္။ hotelမ်ားတြင္ဗံုးေပါက္သည္။ ဘူတာရံုမ်ားတြင္ဗံုးေပါက္သည္။ ထိုေနရာမ်ားတြင္ "security"ဟုေခၚေသာ လံုၿခံဳေရးမ်ားရွိပါလွ်က္ အဘယ္ေၾကာင့္ မလံုၿခံဳပါသနည္း။ အက်ႌအနက္၊ ေဘာင္းဘီအနက္ မ်က္မွန္အနက္နွင့္ ပါးသိုင္းေမႊးမ်က္ႏွာနဲ႔မွ လူဆိုးမဟုတ္။ အဖ်က္သမားမဟုတ္။ ေမာ္ဒယ္လ္ဂဲလ္တစ္ေယာက္ပံုစံမ်ိဳးလည္းျဖစ္နိုင္သည္။ ကေလးအေမပံုစံမ်ိဳး လည္းျဖစ္နိုင္သည္။ အဖြားအိုပံုစံမ်ိဳးလည္းျဖစ္နိုင္သည္ ။ ဤအခ်က္အား လံုၿခံဳေရးဝန္ထမ္းမ်ားမွ သတိျပဳ ၾကပ္မတ္ရန္လိုေပသည္။ နိုင္ငံျခားတိုင္းျပည္မ်ားတြင္ "security"တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ေနေသာ သူမ်ားကို ျမင္ဖူးၾကမည္ထင္ပါသည္။ သူတို႔တြင္ အာဏာအျပည့္ရွိသည္။ ၎တို႔တာဝန္ က်ရာ ေနရာေဒသ၏ လံုၿခံဳေရးအတြက္ လုပ္ပိုင္ခြင့္အျပည့္ေပးထားသည္။ ျမန္မာျပည္တြင္းရွိ shopping centerမ်ားမွ securityမ်ားကေတာ့ ဂိတ္ေစာင့္သာသာ၊ ၾကြက္ေခ်ာက္ငွက္ေခ်ာက္သာသာမွ် သေဘာ ထားေနၾကျခင္းကို အားမရျဖစ္ရသည္။</div><div dir="ltr">--------------- </div><div dir="ltr">(၂) </div><div dir="ltr">ျမန္မာျပည္မွ ျပည္ပသို႔သြားေရာက္အလုပ္လုပ္ကို<wbr></wbr>င္မည့္သူမ်ား ျပည္ပသို႔မထြက္ခင္ ေဆးစစ္ရသည္။ "C ပိုး" "Bပိုး" ရွိမရွိ စစ္ရသည္။ ေဆးက်ပါက ျပည္ပသို႔ထြက္ခြင့္မရွိ။ သို႔ပါေသာ္လည္း "Cပိုး" "Bပိုး"ရွိသူမ်ား ေဆးေအာင္ၿပီးနိုင္ငံျခားသို႔ ထြက္ခြင့္ရေနၾကသည္။ နည္းလမ္းရွိပါသည္။ </div><div dir="ltr">နိုင္ငံျခားသို႔သြားေရာက္အလုပ္<wbr></wbr>လုပ္ကိုင္မည့္ျဖဴျဖဴဆိုေသာ မိန္းခေလးတြင္ "Cပိုး"ရွိသည္ဆိုပါစို႔။ ေဆးခန္း တြင္ ေဆးစစ္သည့္အခါ သူမအစား "Cပိုး"မရွိသူတစ္ေယာက္အား သူမ၏အမည္ျဖင့္ အစားထိုး ဝင္ေရာက္ေဆးစစ္ေစၿပီး ေဆးေအာင္မႈ passကို ရယူေနၾကသည္။ </div><div dir="ltr">ဤနည္းျဖင့္ သက္ဆိုင္ရာေဆးခန္းမွ ဝန္ထမ္းမ်ား လာဘ္ေပးလာဘ္ယူျပဳလုပ္ၿပီး က်န္းမာေရးဆိုင္ရာ securityကို ခ်ိဳးေဖာက္ေနၾကပါသည္။ သက္ဆိုင္ရာေဆးခန္းမ်ားမွ ဤအခ်က္ကို အထူးၾကပ္မတ္ေပး ပါရန္ ေမတၱာရပ္ခံခ်င္ပါသည္။<br /> ------------ <br />(၃) </div><div dir="ltr">လြန္ခ့ဲေသာ တစ္ပတ္ခန္႔က ၾကည့္ျမင္တိုင္ညေစ်းမွ တိုက္အိုတစ္လံုး ဝရံတာပ့ဲက်၍ လူေသမႈျဖစ္ပြားခ့ဲ သည္။ ဤက့ဲသို႔ တိုက္အို တိုက္ေဆြးမ်ား မၾကာခဏၿပိဳက်မႈမ်ားကိုလည္း သက္ဆိုင္ရာတာဝန္ရွိသူမ်ားမွ တိုက္၏ခိုင္ခ့ံမႈ securityကို ႀကီးၾကပ္စစ္ေဆး ထိန္းသိမ္းေပးသင့္သည္။ </div><div dir="ltr">ေနာက္ဆံုးတင္ျပလိုသည္မွာ လက္ရွိေခတ္စားေနေသာ Ebola virus အေၾကာင္းကို လူတိုင္းသိၿပီးၾကၿပီ။ Ebola virusကူးစက္ခံရပါက ေျဖေဆးမေတြ႔ေသး။ ထိုEbola virus မွာ အာဖရိကနိုင္ငံဖက္မွ စတင္ျဖစ္ပြားခ့ဲရာမွ ယခုအခါ အခ်ိဳ႕ႏိုင္ငံမ်ားဆီသို႔ တျဖည္းျဖည္းျပန္႔ႏွံ႔လာေလၿပီ။ က်မတို႔ျမန္မာနိုင္ငံ တြင္းသို႔ အခ်ိန္မေရြးေရာက္လာနိုင္သည္။ </div><div dir="ltr"><br /></div><div dir="ltr">Ebola virusေရာဂါကူးစက္ခံရသူဟု သံသယရွိသူ အသက္(၂၂)ႏွစ္ အရြယ္ ျမန္မာလူငယ္ေလး တစ္ေယာက္ ျပည္ပမွ ျမန္မာျပည္သို႔ ျပန္လာၿပီး ေဝဘာဂီကူးစက္ေဆးရံုတြင္ ေဆးကုသမႈခံယူလွ်က္ရွိသည္ ဆိုေသာ သတင္းတစ္ခု အင္တာနက္တြင္ျပန္႔ႏွံ႔လ်က္ရွိ<wbr></wbr>သည္။</div><div dir="ltr"><br /></div><div dir="ltr">ေရာဂါအေျခအေနမွာ သက္သာလာၿပီဟုလည္း ၾကားသိရပါသည္။ ဤသည္ကား ဝမ္းသာစရာပင္။ ဤက့ဲသို႔ ေဆးမေတြ႔ေသးေသာ ကပ္ေရာဂါဆိုးႀကီး ျမန္မာျပည္အတြင္းသို႔ မဝင္ေရာက္နိုင္ေစ ရန္ ျမန္မာျပည္တြင္းသို႔ ဝင္ေရာက္နိုင္ေသာ ေလေၾကာင္း ေရေၾကာင္း ကုန္းေၾကာင္းတို႔မွ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ေနေသာ လူဝင္မႈႀကီးၾကပ္ေရးနွင့္တကြ သက္ဆိုင္ရာက်န္းမာေရးဌါနမွ တာဝန္ရွိ သူမ်ားက securityအျပည့္ျဖင့္ စိစစ္ေပးရန္လိုသည္။</div><div dir="ltr"><br /></div><div dir="ltr">ထိုသို႔မဟုတ္ပါက Ebola virusရွိသူ တစ္ဦးတစ္ေယာက္မွအစျပဳ၍ ဆင့္ပြားကူးစက္ကာ ကပ္ေဘးဆိုးႀကီးကို ရင္ဆိုင္ၾကရမည္ကို ေတြးရင္း "security"အလြန္ အားနည္းေသာ ျမန္မာျပည္မွ ျပည္သူတစ္ေယာက္အေနျဖင့္ လြန္စြာစိုးထိတ္မိပါေၾကာင္း တင္ျပရင္းးး ဤေဆာင္းပါးေလးကို Blog Day အမွတ္တရအျဖစ္ ေရးသားလိုက္ပါသည္။ </div><div dir="ltr">(မီးဆိုတာ မေလာင္ခင္က တားရပါတယ္ ေလာင္ၿပီးမွဆိုရင္ေတာ့… )</div><div dir="ltr"><br /></div><div dir="ltr">စာဖတ္သူမ်ားႏွင့္တကြ စာေရးသူသူငယ္ခ်င္းခ်င္းမ်ားအား<wbr></wbr>လံုး <b>Happy Blog Day</b> ပါေနာ္။</div><div dir="ltr"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQll2JZQk0i7fMG7zh62IIVrnFMeeyrXDVsAga0iR6RiOwy9nrEz_QF0zcyyIyfh6_MRPg55hs5ectoOosb-0Y_07ov5TCymF2mhFDuZqZEMLyCYSQXdAanh4aWlbhG0u2LHr1g0tDBsl6/s1600/27-06-ebola.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQll2JZQk0i7fMG7zh62IIVrnFMeeyrXDVsAga0iR6RiOwy9nrEz_QF0zcyyIyfh6_MRPg55hs5ectoOosb-0Y_07ov5TCymF2mhFDuZqZEMLyCYSQXdAanh4aWlbhG0u2LHr1g0tDBsl6/s1600/27-06-ebola.jpg" height="291" width="400" /></a></div><div dir="ltr"><br /></div><div dir="ltr"><br /></div></div></div>လင်းထက်http://www.blogger.com/profile/03136898004334245382noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-2511792390084293016.post-68814746647524845772014-02-17T06:15:00.001+02:002019-10-01T18:00:01.581+03:00က်မရဲ႕လက္ကိုင္တုတ္ကေလး<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEga6Lm7sOTvqE_XDXKvYTsDSaWjA4gJELGqgQsaoYjB5fVVkfKoGrt4W4UCuRgVilyw6LaCa98_CQjOvuSOwh5hM0YjiMObYhUYv6KG8zf12yfxgy7oXLsiCAWrEjIAedhbq-T-yUx5oxH7/s1600/1903440_10152181878753286_283344203_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEga6Lm7sOTvqE_XDXKvYTsDSaWjA4gJELGqgQsaoYjB5fVVkfKoGrt4W4UCuRgVilyw6LaCa98_CQjOvuSOwh5hM0YjiMObYhUYv6KG8zf12yfxgy7oXLsiCAWrEjIAedhbq-T-yUx5oxH7/s1600/1903440_10152181878753286_283344203_n.jpg" height="320" width="209" /></a></div><br />မၾကာမီ မိဘေနရာကို ေရာက္ရွိလာေတာ့မည့္ က်မအဖို႔ ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္ေလးနဲ႔အတူ ဒီေဆာင္းပါးေလးကို ေရးျဖစ္ခ့ဲသည္။ <br /><br /> ငယ္စဥ္ကေလးဘဝကတည္းက က်န္းမာေရးခ်ဴခ်ာသည့္က်မ ယခုအိမ္ေထာင္က်ၿပီးသည့္တိုင္ေအာင္ က်န္းမာေရးက ည့ံေနဆဲပင္။ <br /><br />ပိုဆိုးသည္က အိမ္ေထာင္က်ၿပီး ကိုယ္ဝန္(၁)လခြဲအခ်ိန္တြင္ သေႏၶသားအခ်င္းကြာသျဖင့္ အိပ္ယာေပၚတြင္ လေပါင္းမ်ားစြာ အနားယူရင္း ဗိုက္ထဲမွရင္ေသြးေလး၏အသက္ကို ကယ္ယူခ့ဲရသည္။ <br /><br />အဲဒီလိုႏွင့္ ကိုယ္ဝန္(၆)လအခ်ိန္တြင္ သေႏၶသားအရိုးဖြဲ႕စည္းမႈအတြက္ လိုအပ္သည့္ အရိုးဓာတ္မ်ားကို မိခင္ထံမွ မွ်ယူစဥ္အခ်ိန္တြင္ မိခင္မွာ ကယ္လ္စီယမ္အရိုးဓာတ္ခ်ိဳ႕တည့္ၿပီး တင္အရိုးကြင္းဟ ေဝဒနာကို ခံစားခ့ဲရသည္။ အရိုးဟသြားသည့္အတြက္ ေျခတစ္လွမ္း လွမ္းတိုင္း နာက်င္လြန္းေသာ ေဝဒနာကို ခံစားရျပန္သည္။<br /><br /> ဆရာဝန္ညႊန္ၾကားခ်က္အတိုင္း အရိုးကြင္း ျပန္ဆက္ရန္ တင္ကို ပတ္တီးစည္းၿပီး ေမႊ႔ယာမပါ ကုတင္အမာေပၚတြင္ တစ္လခန္႔ ၿငိမ္သက္စြာအနားယူရျပန္ပါသည္။ <br /><br />ကိုယ္ဝန္ရွိစဥ္အခ်ိန္မွစ၍ ယခုကိုယ္ဝန္(၆)လအခ်ိန္ထိ က်န္းမာေရးည့ံလ်က္ရွိေသာ က်မကို က်မ၏အစ္မဝမ္းကြဲျဖစ္သူက က်မႏွင့္အတူေနၿပီး ျပဳစုေပးလ်က္ရွိရာ အသက္(၅၂)ႏွစ္ရွိျဖစ္ေသာ သူမမွာလည္း အဝတ္ေလွ်ာ္ရ မီးပူတိုက္ရ ဟင္းခ်က္ရ အလုပ္မ်ားကို တစ္ေယာက္ထဲလုပ္ရသျဖင့္ ညည္းေလၿပီ။ <br /><br />က်မမွာလည္း ကိုယ့္ေဝဒနာႏွင့္ကိုယ္မို႔ သူမအား ကူညီဖို႔ရာ မျဖစ္ႏိုင္သျဖင့္ အိမ္အကူ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ကို ငွါးခ့ဲရပါသည္။ <br /><br />က်မဘဝတြင္ အိမ္အကူအလုပ္သမားမ်ားကို ငွါးေလ့ငွါးထမရွိ။ <br />ကိုယ္တိုင္လုပ္မွ စိတ္တိုင္းက်သည္မွာ က်မ၏အက်င့္။ <br />ဟင္းခ်က္ျခင္း မီးပူတိုက္ျခင္း အဝတ္ေလွ်ာ္ျခင္း အိမ္သန္႔ရွင္းျခင္း အစရွိသည့္ အလုပ္မ်ားကို ကိုယ္တိုင္လုပ္ရမွ ေက်နပ္ခ့ဲသည့္က်မ ယခုလိုအေျခအေနမ်ိဳးတြင္ အိမ္အကူအလုပ္သမား မငွါးမျဖစ္မို႔ ငွါးခ့ဲရသည္။<br /><br />က်မ၏အစ္မကေတာ့ သူ႔ဘဝတစ္ေလွ်ာက္လံုးတြင္ အိမ္အကူမ်ားစြာျဖင့္ ေနခ့ဲဖူးသည္။<br /><br />အိမ္ကိုေရာက္ေလာေသာ အိမ္အကူအမ်ိဳးသမီးမွာ မျမင့္ဆိုေသာ<br />အသက္( ၄၀)ဝန္းက်င္အရြယ္ အမ်ိဳးသမီးျဖစ္သည္။<br />သူက ေက်ာက္ျပင္ႏွင့္ေသြးလိမ္းရေသာ သနပ္ခါးကို ႏွစ္သက္သျဖင့္ ဝယ္ေပးခ့ဲေသာက်မကို က်မ၏အစ္မက သိပ္အလိုမက်ခ်င္။ <br /><br />"အိမ္ေဖာ္ေတြကို သိပ္အလို မလိုက္နဲ႔ ေရႊျပည္နန္းသနပ္ခါးဘူးတစ္ဘူး ဝယ္ေပးလိုက္ရင္ ရတာပဲ"ဆိုၿပီး ေျပာခ့ဲဖူးသည္။<br /><br />မျမင့္အတြက္ သြားပြတ္တံတစ္ေခ်ာင္းဝယ္ေပးရန္ အစ္မအားေျပာေသာအခါ အိမ္မွာရွိေသာ ဧည့္သည္လာတုန္းက သံုးထားသည့္ သြားတိုက္သြားပြတ္တံကို ထုတ္ေပးခ့ဲျပန္သည္။ <br />အိပ္ယာေပၚမွက်မ သက္ပ်င္းကိုသာ ခိုး၍ခ်မိပါေတာ့သည္။ တစ္ကယ္ဆိုလွ်င္ သြားတိုက္တံတစ္ေခ်ာင္း၏တန္ဖိုးမွာ ၄၀၀/၅၀၀က်ပ္မွ်ပင္ရွိပါသည္။ <br /><br />ထမင္းစားရာတြင္လည္း တျခားအိမ္မ်ားလို အိမ္ရွင္ႏွင့္အိမ္အလုပ္သမားဟူ၍ အိုးခြဲမစား။ <br />က်မတို႔နွင့္တန္းတူ က်မတို႔စားသလို မျမင့္ကို စားေစခ့ဲသည္။ <br /><br />မျမင့္ကလည္း အလိုက္သိသည္။ အိမ္ရွင္မစားခင္ ထမင္း ဟင္းမ်ားကို ဦးဦးဖ်ားဖ်ား စားသည္မ်ိဳး မရွိ။ အလိုက္သိသည္ ေနတတ္သည္။ <br />သူ႕ေနရာ သူသိသည္။ <br /><br />အိပ္ယာထဲတြင္ အနားယူေနရသည့္က်မအတြက္ အကူ လူတစ္ေယာက္လိုသည္မွာအမွန္။ <br />ယခင္က က်မ၏အစ္မလုပ္ခ့ဲေသာ အိမ္မႈကိစၥ အားလံုးကို မျမင့္အားလႊဲေျပာင္း လုပ္ကိုင္ေစခ့ဲသည္။ <br /><br />တစ္ေန႔ က်မ၏အစ္မမွ " shopping center သြားမလို႔ မျမင့္လိုက္ခ့ဲပါလား"<br />ဟု ဆိုလာသျဖင့္ က်မမွ<br /> "မျမင့္ရဲ႕သား အဲဒီshopping center မွာ အလုပ္လုပ္တယ္ဆို သားကိုေတြ႔လို႔ရတာေပါ့" <br />"မေတြ႔ခ်င္ပါဘူး သားစိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားလိမ့္မယ္"<br />"ဟင္ ဘာကိုစိတ္မေကာင္းျဖစ္မွာလဲ"<br />"က်မ သူမ်ားအိမ္မွာ အိမ္ေဖာ္လုပ္ေနတာ သူသိသြားရင္ အားငယ္သြားလိမ့္မယ္"<br /><br />မျမင့္ရဲ႕ရင္ထဲက မိခင္တစ္ေယာက္ရဲ႕ သားသမီးအေပၚထားရွိတ့ဲေမတၱာကို က်မျမင္ခ့ဲရသည္။ <br /><br />အၿမဲတန္း ၿပံဳးရယ္ေနတတ္သည့္ မျမင့္၏ရင္ထဲတြင္ မ်က္ရည္မ်ားရွိေနသည္။ <br />အားငယ္ျခင္း သိမ္ငယ္ျခင္းမ်ားရွိေနသည္။ <br />အဘယ္ေၾကာင့္နည္း??<br />က်မ သိပါသည္။ <br /><br />အိမ္တြင္ မျမင့္ရွိသည္ျဖစ္ေစ <br />မျမင့္ မရွိသည္ျဖစ္ေစ <br />က်မ၏အစ္မေျပာေသာ<br /> "အိမ္ေဖာ္" ဆိုသည့္ အသံုးအႏႈံးေၾကာင့္ပင္ျဖစ္သည္။<br /><br />မက်န္းမာသည့္က်မကို ေဆြမ်ိဳးမ်ားက မၾကာခဏ လာၾကည့္တတ္သည့္အခါမ်ိဳး က်မအစ္မ၏သူငယ္ခ်င္းမ်ား အိမ္လာလည္သည့္အခါမ်ိဳးတြင္ အၿမဲတန္းၿပံဳးရႊင္ေနတတ္ေသာ မျမင့္ကို ေတြ႔သြားၾကသည့္အခါ မျမင့္လိုလူမ်ိဳးကို သေဘာက်သည္ လိုခ်င္ၾကသည္။ <br /><br />သူတို႔အိမ္မွ အိမ္အကူမ်ားႏွင့္ႏႈိင္းယွဥ္၍ ေျပာၾကသည္။ <br />အဲဒီအခါမ်ိဳးတြင္ <br />"ငါတို႔အိမ္က အိမ္ေဖာ္ကေတာ့… "<br /> "အိမ္ေဖာ္ေတြက…"<br />စသည့္စကားအသံုးအႏႈံးကို မျမင့္ေရွ႕မွာေသာ္လည္းေကာင္း မျမင့္ကြယ္ရာမွာေသာ္လည္းေကာင္း လြတ္လပ္စြာေျပာဆိုေလ့ရွိသည္။ <br /><br />ထိုသို႔ေျပာဆိုၾကရာတြင္လည္း မျမင့္အား နစ္နာေစလိုေသာစိတ္ျဖင့္ ေျပာျခင္းမဟုတ္သည္ကို က်မ နားလည္သေဘာေပါက္ပါသည္။ <br /><br />သို႔ေသာ္ ၾကားရသည့္ မျမင့္အဖို႔မွာမူ သိမ္ငယ္ေပလိမ့္မည္ အားငယ္ေပလိမ့္မည္ <br />နာက်င္ေပလိမ့္မည္။<br /><br />ျဖစ္သင့္သည္က<br /> "အိမ္ေဖာ္" ဆိုသည့္ အသံုးအႏႈံးအစား <br />"အိမ္အကူ/ အိမ္အလုပ္သမား" ဆိုသည့္အသံုးအႏႈံးက ပို၍ နားေထာင္ေကာင္းမည္ဟု က်မထင္ပါသည္။ <br /><br />မိမိဖက္က နာက်င္ေစလိုေသာဆႏၵ မပါေသာ္လည္း တဖက္လူမွာ ႏွလံုးသားကို ဓားနဲ႔ထိုးခံရသလို နာက်င္သြားပါလိမ့္မည္။ <br />သူတစ္ပါး၏အားနည္းခ်က္ကို သူတို႔၏ေရွ႕တြင္ မေျပာမိဖို႔ သတိရွိေစခ်င္ပါသည္။ <br /><br />လူေနမႈအသိုင္းအဝိုင္းတြင္ <br />"စကား"သည္ အလြန္အေရးပါသည္။ <br />"စကားအေျပာမတတ္ရင္ ဆဲသလိုပဲ" <br />ဟူသည့္အဓိပၸါယ္ကို ေကာင္းစြာနားလည္ခ့ဲၿပီ။<br /><br />လူသားျခင္း စာနာေထာက္ထားမႈ <br />လူသားျခင္း ေဖးမကူညီမႈ <br />ဆိုသည့္ အေတြးမ်ား အသိစိတ္မ်ား လူတိုင္းတြင္ရွိေစခ်င္ပါသည္။ <br /><br />က်မကေတာ့ လမ္းမေလွ်ာက္ႏိုင္သည့္က်မကို တြဲေခၚေပးေလ့ရွိေသာ မျမင့္အား သူမ၏ ေရွ႕တြင္ေသာ္လည္းေကာင္း ကြယ္ရာတြင္ေသာ္လည္းေကာင္း<br /> "က်မရဲ႕လက္ကိုင္တုတ္ကေလး"<br />ဟုသာ ေခၚဆိုျဖစ္ပါလိမ့္မည္။<span id="fullpost"></span></div>လင်းထက်http://www.blogger.com/profile/03136898004334245382noreply@blogger.com12tag:blogger.com,1999:blog-2511792390084293016.post-79261961312155486062014-02-03T12:41:00.003+02:002019-10-01T18:00:02.262+03:00"ေနလင္းနဲ႔ေတြ႔ရင္ ၁၀ႏွစ္ငယ္သြားမယ္"<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><span class="hasCaption"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhbhr85k-HDEkK3_09rWHuxDGbUKbb9A-VWUnHxjVwC2PSpE7bD8wGmpKHIbcU-gkr0IB5rcP6gm56Tr088rgbL8nNzwAuTInWWmTTwImBMHlgurtgXtKS93MrKKtDAdT_pEqvsxFKD8kdH/s1600/1523757_708005809239982_338383130_o.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhbhr85k-HDEkK3_09rWHuxDGbUKbb9A-VWUnHxjVwC2PSpE7bD8wGmpKHIbcU-gkr0IB5rcP6gm56Tr088rgbL8nNzwAuTInWWmTTwImBMHlgurtgXtKS93MrKKtDAdT_pEqvsxFKD8kdH/s1600/1523757_708005809239982_338383130_o.jpg" height="320" width="320" /></a></div><div class="text_exposed_root text_exposed" id="id_52ef7172e8fd29555223417"><br /> <br /> ငယ္စဥ္ကေလးဘဝကတည္းက အရမ္းခ်ဴခ်ာခ့ဲတ့ဲက်မဟာ ကိုယ္ဝန္ေဆာင္ခ်ိန္မွာ ပိုၿပီးခ်ဴခ်ာလာခ့ဲသည္။ <br /> <br /> အထူးသျဖင့္ အဆုတ္အေအးပတ္ၿပီး ေခ်ာင္းခဏခဏဆိုးျခင္းနဲ႔<span class="text_exposed_show"><br /> ေခါင္းေလွ်ာ္ ေရခ်ိဳးတ့ဲအခါမ်ိဳးေတြမွာ မၾကာခဏ ဖ်ားတတ္သည္က က်မ၏ အဓိက ျပႆနာ။ <br /> <br /><span> အဲဒီလို ေနမေကာင္းျဖစ္တ့ဲအခါ ေဆးပ်င္းေတြ ေသာက္ရတ့ဲအခါ ဗိုက္ထဲက သေႏၶသားကို ထိခိုက္ႏိုင္တယ္လို႔ ၾကားဖူးတာေၾကာင့္ ကိုယ္ဝန္ေဆာင္ခ်ိန္အတြင္းနဲ</span><wbr></wbr><span class="word_break"></span>႔ကေလးမီးဖြားၿပီးအခ်ိန္ထိ က်မရဲ႕ဆံပင္ရွည္ေတြကို က်န္းမာေရးအရ အတိုညွပ္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္ခ့ဲရင္း <br /> <br /> က်မ၏အစ္မ ေခၚေဆာင္ရာ တာေမြၿမိဳ႕နယ္က United Living Mall shopping center မွာ ဖြင့္ထားတ့ဲ T8 ဆံပင္ညွပ္ဆိုင္ကို ေရာက္ခ့ဲသည္။ <br /> <br /> ဆိုင္ထဲတြင္ ဆံပင္ညွပ္သူမ်ား ေခါင္းေလွ်ာ္သူမ်ား ဆိုင္ဝန္ထမ္းမ်ားႏွင့္ ျပည့္ႏွက္ေနသည္။ <br /><span> ကိုယ့္အလွည့္ မေရာက္ေသး၍ မဂၢဇင္းစာအုပ္တစ္အုပ္ကို ဖတ္ရင္း ေစာင့္ေနစဥ္ ဆိုင္ဝန္ထမ္းမိန္းခေလးတစ္ေယ</span><wbr></wbr><span class="word_break"></span>ာက္မွ<br /> "အစ္မ ညွပ္မွာလား ခံုအားၿပီ" <br /> "ညီမေလး … အစ္မတို႔က ေနလင္းနဲ႔ညွပ္မွာ"<br /> "ေၾသာ္… ဆရာနဲ႔ ညွပ္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ ေစာင့္ရလိမ့္မယ္" <br /> "ရတယ္ … ေစာင့္မယ္" <br /> <br /> ဝန္ထမ္းမေလးႏွင့္ က်မ အစ္မ ေျပာေနေသာ စကားမ်ားကို နားမလည္စြာျဖင့္ နားေထာင္ေနရင္း က်မ၏အစ္မကို လွမ္းေမးလိုက္သည္။ <br /> <br /> "ဘယ္သူပဲညွပ္ညွပ္ အတူတူပဲမဟုတ္လား ဆံပင္တိုသြားရင္ ၿပီးတာပဲ "<br /> <br /> "မတူဘူး နင္ ညွပ္ၿပီးရင္ သိလိမ့္မယ္ ေစာင့္လက္စနဲ႔ ေစာင့္လိုက္စမ္းပါဟယ္" <br /> <br /> "ေနလင္းနဲ႔မွ ညွပ္မည္ဆိုေသာ က်မအစ္မရဲ႕စကားေၾကာင့္ ေနလင္းဆိုသူကိုေတာ့ စိတ္ဝင္စားမိသည္။ <br /> <br /> က်မက စိတ္ျမန္သည္ <br /> ေစာင့္ရသည့္အလုပ္မ်ိဳးကို လုပ္ခ်င္သူ မဟုတ္။ <br /> ပိုဆိုးသည္က ကိုယ္ဝန္ေဆာင္ခ်ိန္ကာလတြင္ နားနားေနေန အိမ္မွာပဲ အနားယူခ်င္သည္။ <br /> <br /> အခုလို ဆံပင္ညွပ္ဆိုင္တြင္ ၁နာရီခန္႔ထိုင္၍ ေစာင့္ေနရသည္ကို စိတ္မရွည္ခ်င္။ <br /> <br /> အဲဒီလိုနဲ႔ ေနလင္းဆိုသူႏွင့္ ဆံပင္ညွပ္ရန္ အလွည့္က်ၿပီ။ <br /> <br /> က်မ၏ရွည္လွ်ားေသာ ဆံပင္မ်ားကို ႏွေမ်ာေသာ္လည္း က်န္းမာေရးအေျခအေနအရ ညွပ္ရမည္မို႔ ေနလင္း၏လက္ထဲသို႔ အပ္ရင္း "လွလွေလး ညွပ္ေပးေနာ္"<br /> <br /> "ဟုတ္က့ဲ…"<br /> <br /> "နင္ကလည္း ေနလင္းလက္နဲ႔ကိုင္လိုက္ရင္ ၁၀ႏွစ္ျပန္ငယ္သြားမယ္ မယံုရင္ၾကည့္လိုက္"<br /> ဗုေဒၶါ…<br /> က်မရဲ႔အစ္မကေတာ့ ေနလင္း ဆိုသူကို ညႊန္းလွသည္။ <br /> <br /> အဲဒီလိုနဲ႔<br /> ေနလင္း လက္ႏွင့္အကိုင္ခံခ့ဲရသည့္ က်အ၏ဆံပင္မ်ားလည္း တိုခ့ဲေလၿပီ။<br /> ဆံပင္ပံုစံအသစ္ေလးႏွင့္က်မ ႏု/မႏု ဆိုတာကေတာ့ ဓာတ္ပံုေလးကိုၾကည့္ၿပီး စာဖတ္သူမ်ားက ဆံုးျဖတ္ေပးပါလိမ့္မည္။ <br /> <br /> ေနလင္းနဲ႔ဆက္သြယ္ခ်င္တယ္ ဆိုရင္ေတာ့ …<br /> 09 43019079 <br /> တာေမြၿမိဳ႕နယ္က United Living Mall shopping center မွာဖြင့္လွစ္ထားတ့ဲ<br /> "T8 " မွာ ေတြ႔ႏိုင္ပါေၾကာင္း … <br /> <br /> Thank you… Nay Lin(Hair Designer)</span></div></span><span data-reactid=".2.1:3:1:$comment708005809239982_2138112:0.0.$right.0.$left.0.3.$metadata:0:$action:0"><a class="uiLinkSubtle" data-ft="{"tn":"N"}" data-reactid=".2.1:3:1:$comment708005809239982_2138112:0.0.$right.0.$left.0.3.$metadata:0:$action:0.1" href="https://www.facebook.com/photo.php?fbid=708005809239982&set=a.313773325329901.75705.304390079601559&type=1&comment_id=2138112&offset=0&total_comments=3"><abbr class="livetimestamp" data-reactid=".2.1:3:1:$comment708005809239982_2138112:0.0.$right.0.$left.0.3.$metadata:0:$action:0.1.0" data-utime="1391422675" title="Monday, February 3, 2014 at 12:17pm"></abbr></a></span></div>လင်းထက်http://www.blogger.com/profile/03136898004334245382noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-2511792390084293016.post-27754927422927501542014-01-24T20:11:00.001+02:002019-10-01T18:00:02.675+03:00I miss you...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiK-rQ8rtnvSxLA1XJba9pvrGcsiCmmBYdAliR7oKw1wxwLCWrAyJhHIdboDLWebADiIKevV-G263ymkHSpzaPiQP-agTqvMBkJplFzdsKvGy8gJwxTCJTFdhorclvZY127DDQYeI9RDkyn/s1600/th.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiK-rQ8rtnvSxLA1XJba9pvrGcsiCmmBYdAliR7oKw1wxwLCWrAyJhHIdboDLWebADiIKevV-G263ymkHSpzaPiQP-agTqvMBkJplFzdsKvGy8gJwxTCJTFdhorclvZY127DDQYeI9RDkyn/s1600/th.jpg" /><br /></a></div><div style="text-align: center;">“I miss you..” တဲ့လားကြယ္<br />နင့္ရဲ႕စာလႊာေလးက <br />ငါ့ရင္ကို ေႏြးေစခဲ့..<br /><br />“နင္က ငါ့ရဲ႕ကဗ်ာ”<br />“ငါက နင့္ရဲ႕ဂစ္တာ”<br /><br />ငါေရးတဲ့ကဗ်ာတစ္ပုဒ္<br />နင့္ရင္မွာ ထာဝရရွိေစ<br /><br />နင္ဆိုတဲ့သီခ်င္းတစ္ပုဒ္<br />ငါ့ရင္မွာ ထာဝရရွိေန..<br /><br />ေဝးေနတာကို ဝမ္းမနည္းနဲ႔<br />သတိရေနရင္ပဲ ေက်နပ္တယ္<br /><br />တို႔ႏွစ္ေယာက္ၾကားက<br />“I miss you..” ဆိုတဲ့<br />စာလႊာေလး<br />ထာဝရတည္တံ့ပါေစကြယ္<br /><br />အမွန္ကိုဝန္ခံရရင္<br />နင္ေပးခဲ့တဲ့ ေမးဖ်ားက<br />အနမ္းဒါဏ္ရာကိုစမ္း<br />ငါလည္း နင့္ကိုလြမ္းတယ္..</div><br /></div>လင်းထက်http://www.blogger.com/profile/03136898004334245382noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-2511792390084293016.post-19593839562340484942014-01-14T21:10:00.003+02:002019-10-01T18:00:03.221+03:00“အေမ”ဆိုတဲ့စကား အခုေတာ့နားလည္ခဲ့ၿပီ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br /><span class="fbPhotosPhotoCaption" data-ft="{"type":45,"tn":"*G"}" id="fbPhotoSnowliftCaption" tabindex="0"><span class="hasCaption"><br /></span></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJRVj44-HjtMxJ6YqFQngXltzlsKDuP8tO1UuoiQCXzQwXGufLv6zN6CiiCid3SbqNO5fUR9Blfvr6FRzcfsKSk1hWl0gg64Oj5Ptcgpsp1Ed_oclVudjcIz_BkNprxBzZHQkqhVplSz7a/s1600/1522244_698205883553308_1703221310_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJRVj44-HjtMxJ6YqFQngXltzlsKDuP8tO1UuoiQCXzQwXGufLv6zN6CiiCid3SbqNO5fUR9Blfvr6FRzcfsKSk1hWl0gg64Oj5Ptcgpsp1Ed_oclVudjcIz_BkNprxBzZHQkqhVplSz7a/s1600/1522244_698205883553308_1703221310_n.jpg" height="320" width="213" /></a></div><div class="text_exposed_root text_exposed" id="id_52d58833068198c80438539">ဒီေန႔ "အေမမ်ားေန႔"တ့ဲ<br /> အရင္ကေတာ့ အေမ့အေၾကာင္းေတြ ေရးခ့ဲဖူးတယ္။ <br /> အခုအခ်ိန္မွာ အေမ့ကို သတိရတ့ဲစိတ္ဟာ အရင္ကထက္ပိုတယ္။ <br /> ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ က်မလည္း မၾကာေသာအခ်ိန္မွာ "အေမ"ေနရာကို ေရာက္ေတာ့မွာမို႔ပါ။ <br /> .-------------------<span class="text_exposed_show"><br /> <br /> " ခလုပ္ထိမွ အမိတ" တာမဟုတ္ပါဘူး အေမ။ <br /> သမီးကို အေမကိုယ္ဝန္ရွိစဥ္အခါက ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ဒုကၡေရာက္ခ့ဲရသလဲဆိုတာ<br /> သမီးကိုယ္နဲ႔ရင္းၿပီး သိခ့ဲရလို႔ပါ။ <br /> <br /> ကိုယ္ဝန္ႏုစဥ္အခါက စားသမွ် အန္ၿပီး အိပ္ယာထဲ လဲခ့ဲရတာ အေမတိုင္းပါ။ <br /> <br /> စားသမွ်မဝင္ျပန္ေတာ့ က်န္းမာေရးက ခ်ဴခ်ာ<br /> ေရာဂါမွန္သမွ်ကို ရင္စည္းခံရင္း<br /> ဗိုက္ထဲက ရင္ေသြးေလးအတြက္ အေမ<br /> ေပးဆပ္ခ့ဲတယ္။ <br /> <br /> ကိုယ္ဝန္ရင့္လာျပန္ေတာ့ ထိုင္မရ ထမရ။ <br /> အိပ္လို႔မရ။ ဗိုက္ကေလးကို တစ္မမေပါ့။ <br /> ဒါေပမယ့္လည္း ဗိုက္ထဲက ရင္ေသြးေလး<br /> တစ္ခ်က္လႈပ္တိုင္း အေမ ပီတိျဖစ္ခ့ဲရတာ <br /> အခုေတာ့ သမီးသိၿပီ အေမ။ <br /> <br /> " ၉လလြယ္ ၁၀လေမြး" တ့ဲ။<br /> ေျပာေတာ့အလြယ္ကေလး… ရယ္<br /> ကိုယ္တိုင္လြယ္မွ သိခ့ဲရတယ္။ <br /> <br /><span> အဲဒီလိုနဲ႔ ေန႔ေစ့လေစ့ ေမြးဖြားခ်ိန္ေရာက္ျပန္ေတာ့</span><wbr></wbr><span class="word_break"></span> <br /> နာက်င္မႈ ေဝဒနာက<br /> အရိုးအေခ်ာင္း၂၀ကို တစ္ၿပိဳင္နက္ထဲ<br /> အခ်ိဳးခံရသလိုမ်ိဳး… တ့ဲ။<br /> <br /> သမီးမ်က္ႏွာျမင္ဖို႔<br /> ေသမင္းနဲ႔အေဖာ္မပါ စစ္ခင္း <br /> အေမေသတြင္းကို မေၾကာက္ခဲ့ဘူး။<br /> <br /> အဲဒီအခ်ိန္ကို မၾကာခင္ သမီးေရာက္ေတာ့မယ္ အေမ။ <br /> အေမရွိခ့ဲရင္ေတာ့ ေသျခာပါတယ္ အေမေျပာမယ့္စကား <br />"မနာပါဘူးသမီးရယ္" "သမီးမ်က္ႏွာကို အေမ ျမင္လိုက္တ့ဲအခ်ိန္ နာက်င္မႈဆိုတာ အခိုးအေငြ႔လို ေပ်ာက္ပ်ယ္သြားတယ္"တ့ဲလား။ <br /> <br /> "အေမ"ဆိုတ့ဲ စကား… <br /> အခုေတာ့ သမီးနားလည္ခ့ဲၿပီ။ <br /> <br /> ငယ္ရြယ္စဥ္အခါက <br /> အေမ့ကို ေျပာမွားဆိုမွားရွိခဲ့ရင္ <br /> သမီးကို ခြင့္လႊတ္ပါ အေမ<br /> <br /> ဒီတစ္ခါ သမီးအလွည့္…<br /> နာက်င္စမ္းပါေစေတာ့ … <br /> ဗိုက္ႀကီးကို ဓားနဲ႔ခြဲမယ္ဆိုလည္း ခြဲပါေစေတာ့… <br /> <br />ကိုယ့္အသက္ကို စေတး<br /> ဗိုက္ထဲက ရင္ေသြးေလး မ်က္ႏွာျမင္ရဖို႔က အဓိကမို႔ … <br /> "အေမ"ဆိုတ့ဲ ဘြဲ႕ကို သမီးခံယူမယ္ …<br /> <br /> အေမၿပံဳးႏိုင္ပါေစသား။ <br /> <br /> (ကမၻာေပၚရွိ အေမမ်ားအားလံုးအတြက္ အမွတ္တရ ေရးဖြဲ႕ပါသည္)</span></div></div>လင်းထက်http://www.blogger.com/profile/03136898004334245382noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2511792390084293016.post-34306396214163323062014-01-12T08:53:00.001+02:002019-10-01T18:00:04.186+03:00ကိုယ္ဝန္ေဆာင္မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ႕ ခံစားခ်က္<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgrGrpsJ6onyInUBQ9jcAnlQrvDK4jCGkuAjXNTOMaYDLH1qlXWAGpUlrPSTC3IYzQCs30rIwUU8BpgA8Ws8CACvFps1vKlWzb0Cldc4GegodD6mYhbZtbNo27s_zuqTQchHasHXZYVLOpp/s1600/CYMERA_20140104_163625.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgrGrpsJ6onyInUBQ9jcAnlQrvDK4jCGkuAjXNTOMaYDLH1qlXWAGpUlrPSTC3IYzQCs30rIwUU8BpgA8Ws8CACvFps1vKlWzb0Cldc4GegodD6mYhbZtbNo27s_zuqTQchHasHXZYVLOpp/s1600/CYMERA_20140104_163625.jpg" height="320" width="240" /></a></div><span class="userContent">ခင္ပြန္းသည္နဲ႔ ခြဲေနရတ့ဲ ကိုယ္ဝန္ေဆာင္ မိန္းမတစ္ေယာက္ဟာ ဘယ္ေလာက္ပဲ ျပည့္စံုေနပါေစ သူ႔ရဲ႕ရင္ထဲမွာ အၿမဲဝမ္းနည္းေနတတ္တယ္။ <br /> <br /> အားေဆးေတြဘယ္ေလာက္ စြမ္းေစအံုးေတာ့ သူမအမ်ိဳးသားရဲ႕ လက္ေမာင္းကို ခ်ိတ္တြဲၿပီး ပခံုးေပၚမွာ ေခါင္းတင္ေမွးစက္လိုက္ယံုနဲ႔ ဘာန<span class="text_exposed_show">ဲ႔မွမတူတ့ဲ အားအင္ေတြျပည့္ဝသြားတတ္ၾကတယ္ဆိုတာ ကိုယ္ဝန္ေဆာင္ဖူးတ့ဲ အမ်ိဳးသမီးတိုင္း ခံစားဖူးၾကပါတယ္။ <br /> <br /> ကိုယ္ဝန္ေဆာင္ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ရဲ႕ "အား"ဟာ<br /> <b>"သူမခင္ပြန္းရဲ႕ လက္ေမာင္းတစ္ဖက္"</b>ပဲ ျဖစ္တယ္ဆိုတာ<br /> ကိုယ္ဝန္ေဆာင္အမ်ိဳးသမီးတို႔ရဲ႕<br /> ခင္ပြန္းတိုင္း နားလည္ႏိုင္ၾကပါေစ။<br />---------------------------------------------------------<br />(</span></span><span data-ft="{"tn":"K"}" data-reactid=".r[5].[1][3][1]{comment696944053679491_2097412}[0].[0].{right}.[0].{left}.[0].[0].[0][3]"><span data-reactid=".r[5].[1][3][1]{comment696944053679491_2097412}[0].[0].{right}.[0].{left}.[0].[0].[0][3].[0]"><span data-reactid=".r[5].[1][3][1]{comment696944053679491_2097412}[0].[0].{right}.[0].{left}.[0].[0].[0][3].[0].{end}[0]{4}[0]">၁၇ . ၁ . ၂၀၁၄)ရက္ေန႔မွာ သားသားေလးလား မီးမီးေလးလား ဆိုတာ သိဖို႔ စစ္ေဆးရေတာ့မွာမို႔ ေဘဘီေလးရဲ႕ေဖေဖက နယ္ကေန ေဘဘီေလးတို႔ သားအမိဆီကို ျပန္လာေတာ့မွာမို႔ ေဘဘီေလးတို႔သားအမိ အရမ္းေပ်ာ္ေနပါတယ္။ <br /><br />-------------------------------------------<br />(က်မရဲ႕ဗိုက္ထဲက ေဘဘီေလးကို နားနဲ႔ကပ္နားေထာင္ရင္း မိန္းခေလးလား ေယာက္်ားေလးလား ခန္႔မွန္းေပးေနသူကေတာ့ ဘာလီကၽြန္းမွ ျမန္မာျပည္ကို လာလည္တဲ့ က်မရဲ႕အသည္းေက်ာ္ ခ်စ္စုေလး ျဖစ္ပါတယ္၊<br />သူကေတာ့ မိန္းခေလးေမြးမယ္လို႔ ခန္႔မွန္းေပးသြားပါတယ္။ )</span></span></span></div>လင်းထက်http://www.blogger.com/profile/03136898004334245382noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-2511792390084293016.post-14263554593551888892014-01-01T04:28:00.001+02:002019-10-01T18:00:04.732+03:00“က်မဘဝကို ေျပာင္းလဲေစေသာႏွစ္”<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgM0dFHdZmj4oWHXD0e_Ma1IATNkx7RPhiwr-lhpOO5H0pD5mXJDV3mMgP1fagc91kY3Xpgl_-yyElbvDsuVf_nFzkqVVp2VJLV07DoTJHfjyYEMpEbJEA5jm1V3snq1Hsi0drkRqbabWdD/s1600/CYMERA_20131225_170638.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgM0dFHdZmj4oWHXD0e_Ma1IATNkx7RPhiwr-lhpOO5H0pD5mXJDV3mMgP1fagc91kY3Xpgl_-yyElbvDsuVf_nFzkqVVp2VJLV07DoTJHfjyYEMpEbJEA5jm1V3snq1Hsi0drkRqbabWdD/s1600/CYMERA_20131225_170638.jpg" height="320" width="240" /></a></div><br />2013 ဆိုတဲ့ ဒီႏွစ္...<br />က်မရဲ႕ single lifeမွ married lifeသို႔ ေျပာင္းလဲခဲ့ရတဲ့ႏွစ္...ေပါ့<br /><br />အမွတ္တရ မ်ားစြာနဲ႔ ျပည့္ႏွက္ေနခဲ့တဲ့ ဒီႏွစ္...<br />အေတြ႔အႀကံဳေပါင္းမ်ားစြာ အခက္ခဲေပါင္းမ်ားစြာကို ျဖတ္သန္းခဲ့ရတဲ့ႏွစ္...<br />အတိုက္အခိုက္ေပါင္းမ်ားစြာကို ေက်ာ္လႊားခဲ့ရတဲ့ႏွစ္...<br />အရင္းႏွီးဆံုးမိတ္ေဆြတစ္ခ်ိဳ႕ က်မအနားက ထြက္ခြာသြားခဲ့ၾကတဲ့ႏွစ္...<br />မရင္းႏွီးေသာ မိတ္ေဆြတခ်ိဳ႕ က်မအနားကို ေရာက္ရွိလာခဲ့ၾကတဲ့ႏွစ္...<br />အေျပာင္းအလဲေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔ က်မကို အ့ံၾသသင့္ေစခဲ့တဲ့ႏွစ္ 2013ရဲ႕ ေနာက္ဆံုးေန႔မွာ အမွတ္တရ ျဖစ္ေစဖို႔ ဒီစာေလးကို ေရးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။<br /><br />ေရးခ်င္တာကေတာ့ က်မရဲ႕စိတ္အေၾကာင္းနဲ႔ ဖတ္ခဲ့တဲ့ စာေတြအေၾကာင္းပါ။<br /><br />TeanAger ဆိုတဲ့ ေလတိုက္လို႔ သစ္ရြက္လႈပ္ရင္ေတာင္ စိတ္ကစားလို႔ ရီတတ္တဲ့ ပထမအရြယ္မွာ အခ်စ္နဲ႔ပတ္သက္တဲ့ မိုက္ရူးရဲဆန္ဆန္ အခ်စ္စြန္႔စားခန္း စာမ်ိဳးေတြ၊ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ကို ႀကိတ္ၿပီး ေၾကြေနတဲ့ (သို႔) ကိုယ္က ဇြတ္လိုက္ႀကိဳက္ရတဲ့ မိန္းမေနာက္ပိုး စာမ်ိဳးေတြကို က်မဖတ္ေလ့ရွိတယ္။ စိတ္ကစားတဲ့အရြယ္ကိုးး.... း)<br /><br />ဒုတိယအရြယ္ေရာက္ျပန္ေတာ့ က်မ ကိုယ့္ေျခေထာက္ေပၚ ကိုယ္ရပ္ေနၿပီ၊ အနည္းငယ္ ရင့္က်က္လာတဲ့စိတ္နဲ႔ တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္စာမ်ိဳးေတြဖတ္တတ္လာတယ္။ <br />ပထမ အရြယ္တုန္းကလို စိတ္လည္း မကစားေတာ့ဘူး၊ က်မအနားမွာ ရစ္ဝဲလာၾကတဲ့ ပ်ားပိတုန္းေတြကိုလည္း အိေျႏၵရွိစြာနဲ႔ အကဲခတ္ ဆက္ဆံတတ္လာတယ္။ ခ်စ္ခြင့္ပန္လာၾကတဲ့ ပုရိသေတြၾကားက ေဒါင္းမေလးလို ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဝင့္ၾကြားဂုဏ္ယူ ေက်နပ္ေနတတ္ၿပီ။ <br />အမွားအမွန္ကို ခြဲျခားတတ္လာခဲ့ၿပီ။ <br /><br />အဲဒီလိုနဲ႔ မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ႕ အရင့္က်က္ဆံုးအခ်ိန္ျဖစ္တဲ့ တတိယအရြယ္ကို ေရာက္ရွိလာခဲ့တယ္။ <br />အခုအခ်ိန္မွာ က်မဖတ္တဲ့စာေတြကေတာ့ ဘဝနဲ႔ဆိုင္တဲ့ စာမ်ိဳးေတြျဖစ္လာခဲ့တယ္။ အေတြ႔အႀကံဳ ႏွီးေႏွာဖလွယ္တဲ့ စာမ်ိဳးေတြျဖစ္လာခဲ့တယ္။<br />ဘယ္အလုပ္မ်ိဳးမဆို ဦးေႏွာက္နဲ႔ ဆံုးျဖတ္တတ္လာတယ္၊<br /> အခ်စ္ဆိုလည္း ထိုနည္းလည္းေကာင္းပဲ။ <br />က်မျဖတ္သန္းလာခဲ့ရတဲ့ ဘဝလမ္းေပၚမွာ သခၤန္းစာေတြ အမ်ားႀကီး သင္ယူလာခဲ့ရတယ္။ <br /><br />ပထမအရြယ္မွာ ပညာရွာ..<br />ဒုတိယအရြယ္မွာ ဥစၥာရွာ..<br />တတိယအရြယ္မွာ ၾကင္ရာရွာ... ဆိုသလိုပါပဲ<br /><br />က်မအတြက္ ဘဝလက္တြဲေဖာ္နဲ႔ ဒီႏွစ္ 2013မွာ အိမ္ေထာင္ျပဳခဲ့ပါတယ္။<br />2013 ကေတာ့ က်မအတြက္ အမွတ္တရ ႏွစ္ျဖစ္ခဲ့ၿပီေပါ့ရွင္။ <br />2013 ကုန္ဆံုးၿပီး 2014 အဝင္ က်မတို႔ရဲ႕ အိမ္ေထာင္သက္တမ္း (၁)ႏွစ္ျပည့္ေျမာက္တဲ့အခ်ိန္မွာ က်မရဲ႕ခင္ပြန္းအတြက္ က်မ အခုလြယ္ထားရတဲ့ ရင္ေသြးေလးကို မဂၤလာႏွစ္ပတ္လည္လက္ေဆာင္အျဖစ္္ ေပးႏိုင္ေတာ့မွာမို႔ ေတြးၿပီး ၾကည္ႏူးမိေနမိပါတယ္။ <br /><br />ကိုယ္ဝန္လြယ္ထားရတဲ့က်မရဲ႕စိတ္ဟာ အပ်ိဳဘဝတုန္းက စိတ္နဲ႔ လံုးဝကြာျခားခဲ့ရၿပီ။<br />အပ်ိဳဘဝတုန္းက Do or Dieဆိုတဲ့ စိတ္မ်ိဳး က်မမွာ မရွိေတာ့ဘူး။ ဘာပဲလုပ္လုပ္ ဘာပဲဆံုးျဖတ္ ဆံုးျဖတ္ ဗိုက္ထဲက ရင္ေသြးေလးအတြက္ ခင္ပြန္းအတြက္ ေရွ႕တန္းတင္တတ္လာတယ္။ <br /><br />“နမ္းမဝ” ဆိုတဲ့ ဘဝက 2013မွာ က်န္ခဲ့ၿပီေလ။<br />2014မွ စၿပီး က်မ ေသဆံုးတဲ့အထိ အခ်ိန္ကာလေတြအားလံုးဟာ က်မရဲ႕ဗိုက္ထဲကရင္ေသြးေလးနဲ႔ ခင္ပြန္းအတြက္ျဖစ္သြားၿပီ။<br />အပ်ိဳဘဝကလိုမ်ိဳး “တုန္းဆိုတိုက္ က်ားဆိုကိုက္”ဆိုတဲ့ မာန္ေတြ က်မမွာ မရွိေတာ့ဘူး၊<br />ရန္ကို ရန္ျခင္း မတုန္႔ျပန္ေတာ့ဘူး။ က်မရဲ႕စိတ္ကိုက ၿငိမ္သြားခဲ့တာ။ က်မရဲ႕စိတ္ကို က်မရဲ႕ဗိုက္ထဲက ရင္ေသြးေလးက ေျပာင္းလဲေပးခဲ့တာ။ အခုဆိုရင္ က်မဘဝေလး ေအးခ်မ္းေနၿပီ။<br />မိခင္တစ္ေယာက္ရဲ႕ စိတ္မ်ိဳးက်မမွာရွိေနတတ္ၿပီ၊ က်မရဲ႕ရင္ေသြးေလးအတြက္ ေရွ႕ေရးကို ေတြးေနတတ္ၿပီ။ က်မ လွဖို႔ထက္ က်မရဲ႕ရင္ေသြးေလး ဝဖို႔ကို ပိုေတြးေနတတ္ၿပီ။ <br /><br /><br />ဒီေန႔ 31.12.2013 <br />2013ႏွစ္ရဲ႕ ေနာက္ဆံုးေန႔ကို ျဖတ္ေက်ာ္ဖို႔ မိနစ္အနည္းငယ္သာ လိုေတာ့တယ္..<br />အျပင္မွာ လူငယ္ေတြစုစုရံုးရံုး.. <br />ဟိုတစ္စု ဒီတစ္စု..<br />ပန္းၿခံေတြ.. <br />စတိတ္ရႈိးေတြ..<br />ကလပ္ေတြ..<br />ၿခံက်ယ္ႀကီးေတြ..ထဲမွာ အစုလိုက္ အဖြဲ႔လိုက္ စားၾက ေသာက္ၾက ေတးသီခ်င္းဆို ေပ်ာ္ပါးျမဴးခုန္ၾကရင္း 2013ႏွစ္ကို ႏႈတ္ဆက္ၿပီး 2014ႏွစ္ကို ႀကိဳဆိုဖို႔ အသင့္ျဖစ္ေနၾကၿပီ..။<br /><br />က်မရဲ႕ single lifeမွ married lifeသို႔ ေျပာင္းလဲခဲ့ရတဲ့ 2013...<br />အမွတ္တရ မ်ားစြာနဲ႔ ျပည့္ႏွက္ေနခဲ့တဲ့ 2013...<br />အေတြ႔အႀကံဳေပါင္းမ်ားစြာ အခက္ခဲေပါင္းမ်ားစြာကို ျဖတ္သန္းခဲ့ရတဲ့2013...<br />အတိုက္အခိုက္ေပါင္းမ်ားစြာကို ေက်ာ္လႊားခဲ့ရတဲ့2013...<br />အရင္းႏွီးဆံုးမိတ္ေဆြတစ္ခ်ိဳ႕ က်မအနားက ထြက္ခြာသြားခဲ့ၾကတဲ့2013...<br />မရင္းႏွီးေသာ မိတ္ေဆြတခ်ိဳ႕ က်မအနားကို ေရာက္ရွိလာခဲ့ၾကတဲ့2013...<br />အေျပာင္းအလဲေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔ က်မကို အ့ံၾသသင့္ေစခဲ့တဲ့ႏွစ္ 2013ရဲ႕ ေနာက္ဆံုးေန႔ကို ျဖတ္သန္းရင္း ...<br />ကိုယ္ဝန္၄လခြဲရင္ေသြးေလးကို လြယ္ထားရတဲ့က်မကေတာ့ မိသားစုနဲ႔အတူ မၾကာခင္ေရာက္ရွိေတာ့မယ့္ 2014ကို ႀကိဳဆိုလိုက္ပါတယ္..<br /><br /><br />မၾကာခင္ေရာက္ရွိလာေတာ့မယ့္ မဂၤလာရွိေသာ 2014ႏွစ္သစ္မွာ စာဖတ္သူအေပါင္း က်န္းမာ ခ်မ္းသာပါေစေၾကာင္းႏွင့္ စီးပြားလာဘ္လာဘမ်ား ဒီေရအလားတိုးတက္ပါေစေၾကာင္း ဆုေတာင္းေပးလိုက္ပါတယ္ေနာ္..<br /><br /><span style="font-size: x-large;">Happy New Year..for All 2014 </span><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><span id="fullpost"></span></div>လင်းထက်http://www.blogger.com/profile/03136898004334245382noreply@blogger.com7