“ယဲ့ယဲ့အၿပံဳးနဲ႔ ႏႈတ္ဆက္မယ္”

မနာက်င္ ေစခ်င္ပါဘူးကြယ္..

ဒါေပမယ့္လည္း
ဘယ္တုန္းကမွ လွည့္ၾကည့္မခံခဲ့ရတဲ့ဘဝ

တစ္သက္စာအထိေတာ့ မေဆြးပါရေစနဲ႔

လူေရွ႕မွာ တည္

ဘာမွ မသိသလို ေနသတဲ့လား

ကစားခဲ့သမွ် ခံခဲ့ရတယ္

“အပိုင္”ဆိုတဲ့ကိန္းဂဏန္းကိုတည္

ဥပကၡာေတြနဲ႔ ကစားခဲ့တယ္

အခ်ိန္တန္ အိမ္ျပန္တဲ့အခါ ရင္ခြင္ဖြင့္လို႔ႀကိဳမယ္..တဲ့

ေတာ္ပါေတာ့ကြယ္

မိန္းမဆိုတာ..

မာနနဲ႔တည္ေဆာက္ထားသတဲ့

လိုခ်င္တဲ့ အၾကင္နာ မရသ၍ေတာ့

ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းတံခါးကိုပိတ္

မာန္ ဆိုတဲ့ ဟန္ကေလးနဲ႔

ယဲ့ယဲ့ကေလးၿပံဳး..

အခုကတည္းကပဲ

လက္ျပႏႈတ္ဆက္လိုက္ပါ့မယ္...

Posted in: ကဗ်ာ