မူပိုင္ရွင္....

ငယ္စဥ္ကပါလာတဲ႔ “အက်င္႔” (သို႕မဟုတ္) “ဗီဇ” ဆိုတာ လူတိုင္းမွာရွိႀကပါတယ္..။
က်မနားလည္သလို ေၿပာရမည္ဆိုလွ်င္ “အက်င္႔” ဆိုတာ လူတေယာက္ရဲ႕အၿမဲတေစ လုပ္ေလ႔လုပ္ထရွိတဲ႔ အၿပဳအမူ မ်ိဳးကိုဆိုလိုပါတယ္။
“ဗီဇ” ဆိုတာကေတာ႔ ေမြးရာပါ စိတ္ဓာတ္နဲ႕ အေလ႔အက်င္႔ လို႕ က်မအနက္အဓိပၸါယ္ဖြင္႔ဆိုပါရေစ။

လူမွန္းသိတတ္စ အရြယ္ကတည္းက စိတ္ေကာက္တတ္တဲ႔ က်မရဲ႕အက်င္႔ေလးဟာ အခုခ်ိန္ထိ ေဖ်ာက္ဖ်က္လို႕မရခဲ႔ပါဘူး။
က်မလိုပဲ က်မရဲ႕ေမေမဟာလည္း စိတ္ေကာက္လြယ္သူတေယာက္ၿဖစ္ပါတယ္။
အေမတူသမီးမို႕ စိတ္ေကာက္တတ္တဲ႔အက်င္႔ကေလးတခုဟာ က်မအတြက္ မ်ိဳးရိုးလိုက္တဲ႔ ဗီဇလို႕ေခၚမလားပဲ..။

က်မမွတ္မိသေလာက္ ေၿပာရမယ္ဆိုရင္ က်မ မူလတန္းေက်ာင္းသူဘဝက စ လို႕ အခုခ်ိန္ထိ ပါလာခဲ႔တဲ႔ အက်င္႔ေလးတခုကိုေၿပာၿပခ်င္ပါတယ္

။
မူလတန္းအခ်ိန္က အေႀကာင္းေတြကို ေသၿခာ မမွတ္မိေတာ႔ေပမယ္႔ အလယ္တန္းေက်ာင္းသူဘဝက အက်င္႔ေလးေတြကိုေတာ႔ မွတ္မိေနပါေသးတယ္။
စာလံုးေလးေတြကို ဝိုင္းေအာင္ေရးေလ႔ရွိတဲ႔ က်မဟာ ခဲတံနဲ႔ ေဘာပင္လွလွေလးေတြကို က်မရဲ႕
ကြန္ပါဘူးထဲမွာ အၿမဲေဆာင္ထားေလ႔ရွိပါတယ္။
စာေရးရာမွာလည္း အေရာင္စိုေသာမွင္၊ လက္ေရးလွေစရန္ ပိြဳင္႔ ဟုေခၚေသာ ေဘာပင္၏ ထိပ္မွ
ေဘာစိ သည္လည္း အေရးပါတာမို႕ ေရးလို႕ေကာင္းေသာ ေဘာပင္ေလးမ်ားကိုသာ ေရြးဝယ္ေလ႔ရွိပါတယ္။

က်မမွာ အက်င္႔တခုရွိတယ္။ ေဘာပင္တေခ်ာင္း ေရးလို႕ေကာင္းၿပီဆိုလွ်င္ အဲဒီေဘာပင္ကို
မွင္ကုန္သည္အထိ စြဲၿပီး ေရးေလ႔ရွိတယ္။
အဲဒီေဘာပင္ကို သူငယ္ခ်င္းေတြက ငွါးေရးရင္လည္း က်မ မေပးဘူး။
အပိုဝယ္ထားတဲ႔ ကြန္ပါဘူးထဲက ေဘာပင္ ၃/၄ ေခ်ာင္းကိုသာ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ငွါးေလ႔ရွိတယ္။

အဲဒီေခတ္က အတန္းထဲမွာ ဆရာမက ေရွ႕ကေန ေခၚေပးတဲ႔စာကို က်မတို႕က လိုက္ေရးရတာေလ။ လက္ေရးလွဖို႕ အသားေပးၿပီးေရးတတ္တဲ႔ က်မဟာ စာေရးရာမွာ ေႏွးေကြးတဲ႔အတြက္ ဆရာမေခၚေပးတဲ႔စာကို
မနည္းလိုက္ေရးခဲ႔ရတာေပါ႔ရွင္။
ဒီႀကားထဲ အေရးႀကီးတဲ႔စာေႀကာင္းေတြကို မွင္နီတားရတဲ႔ေနရာ၊ စာလံုးအေရးမွားလို႕ Correction Pan နဲ႔ဖ်က္ရမယ္႔ အခါမ်ိဳးေတြမွာ က်မဟာ တၿခားေက်ာင္းသူေတြထက္ ပိုၿပီးႀကာတတ္ပါတယ္။
အေႀကာင္းရင္းကေတာ႔ က်မရဲ႕ မင္နီေဘာပင္၊Correction Pan နဲ႔ ေပတံ ေတြဟာ က်မအသံုးလိုတဲ႔အခ်ိန္မွာ
က်မရဲ႕ေရွ႔မွာ အဆင္သင္႔ရွိမေနပဲ သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႕လက္ထဲကို ေရာက္ေနတတ္လို႕ပါပဲ။

က်မမွာ သူတို႕နဲ႔ မတူတဲ႔အခ်က္ကေတာ႔ က်မရဲ႕လြယ္အိတ္ထဲမွာ ေက်ာင္းသံုးစာေရးကရိယာ
အစံုအလင္ကို အၿမဲေဆာင္ထားတတ္ပါတယ္။
က်မရဲ႕ ေဘးတဖက္တခ်က္ဆီမွာ ထိုင္တဲ႔ က်မရဲ႕သူငယ္ခ်င္းေတြကေတာ႔ အဲဒီပစၥည္းေတြကို ဝယ္ဖို႕ စိတ္ကူးထဲေတာင္ရွိပံုမရပါဘူး။
က်မရဲ႕ကြန္ပါဘူးထဲက ပစၥည္းေတြဟာ သူတို႕လိုသလို ယူငင္သံုးစြဲလို႕ရေနတာကိုး။
သူတို႕စာေရးေတာ႔မယ္ဆိုလွ်င္ က်မရဲ႕ကြန္ပါဘူးကိုဖြင္႔ၿပီး သူတို႕ႀကိဳက္တဲ႔ေဘာပင္ကို ယူေရးေလ႔ရွိပါတယ္။


က်မဟာ တြန္႔တိုတတ္သူ တေယာက္မဟုတ္ေပမယ္႔ လိုအပ္လွ်င္ အဆင္သင္႔ရွိေနေစဖို႕
စာေရးကရိယာအစံုအလင္ကို ဝယ္ထားခဲ႔တာေလ...။
အခုေတာ႔ က်မလိုအပ္တဲ႔အခ်ိန္မွာ စာေရးကရိယာပစၥည္းေတြဟာ က်မအတြက္မဟုတ္ပဲ
သူငယ္ခ်င္းေတြအတြက္ၿဖစ္ေနတတ္ၿပီး က်မဆီကို ၿပန္ေရာက္လာဖို႕ ေႏွာင္႔ေႏွးရင္း
က်မအတြက္ စိတ္ရႈပ္စရာၿဖစ္လာခဲ႔ရတယ္။

အဲဒီေနာက္ပိုင္းမွာေတာ႔ က်မဟာ စာေရးကရိယာမ်ားကို က်မအတြက္ တစံုနဲ႔
သူငယ္ခ်င္းမ်ားသံုးရန္ တစံု သတ္မွတ္ၿပီး ဝယ္တဲ႔စနစ္ကိုက်င္႔သံုးရပါေတာ႔တယ္။
သူငယ္ခ်င္းမ်ားကိုလည္း သူတို႕အတြက္ ဝယ္ေပးထားေသာ ပစၥည္းမ်ားကိုသာ သံုးရန္ႏွင္႔
က်မအတြက္ (လိုအပ္ခ်ိန္မွာ အဆင္သင္႔ရွိေစရန္) သီးသန္႔ဝယ္ထားေသာ စာေရးကရိယာမ်ားကို
မသံုးရန္ ေမတၱာရပ္ခံထားသည္႔အခ်ိန္မွစ၍ ဆရာမေခၚဆိုေသာ စာမ်ားကို စိတ္ေအးခ်မ္းစြာ
လိုက္၍ ေရးႏိုင္ပါေတာ႔တယ္။

အဲဒီက်မရဲ႕ အက်င္႔ေလးဟာ အခုႏိုင္ငံၿခားမွာ အလုပ္လုပ္ေနတဲ႔အခ်ိန္ထိ ကပ္ပါလာခဲ႔ၿပန္တယ္။
က်မရဲ႕ ဧည္႕ႀကိဳေကာင္တာမွ ပစၥည္းတခ်ိဳ႕ကို လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားက လာလာယူတတ္ပါတယ္။
သူတို႕တခုခု အလိုရွိၿပီဆိုလွ်င္ က်မဆီမွာ လာရွာတတ္ႀကတယ္။ယူသြားၿပီးလွ်င္လည္း
က်မဆီၿပန္လာမေပးေတာ႔ပဲ ေတြ႕တဲ႔ေနရာမွာထားခဲ႔တတ္တဲ႔ သူတို႕ရဲ႕အက်င္႔ကို က်မကလည္း
လံုးဝမႀကိဳက္သူဆိုေတာ႔ ခနခနစကားမ်ားရတာေပါ႔ရွင္။
အဲဒီ အသံုးအေဆာင္ပစၥည္းေတြကိုလည္း ကုမၸဏီကေငြႏွင္႔ ဝယ္ရတာမို႕ ပစၥည္းတိုင္းဟာ
လူတိုင္းဆီမွာ ရွိႀကေသာ္လည္းပဲ တခုခုလိုလွ်င္ က်မရဲ႕ေကာင္တာက ပစၥည္းကိုသာ လာယူသံုးတတ္တဲ႔
သူတို႕ရဲ႕အလြယ္လိုက္မႈ အက်င္႔ဆိုးေလးေတြကိုေတာ႔ မေဖ်ာက္ဖ်က္ႏိုင္ႀကပါဘူး။

တခါတေလ...
သူငယ္ခ်င္းေတြစုၿပီး အၿပင္မွာ ဓာတ္ပံုရိုက္တဲ႔အခါမ်ိဳး၊ ဆိုင္မွာ လာစားေနက် ရင္းႏွီးလြန္းတဲ႔
ဧည္႔သည္ေတြရဲ႕ ဖိတ္ႀကားမႈနဲ႔ သူတို႕ရဲ႕အိမ္ေတြကို အုပ္စုလိုက္ လိုက္လည္ရတဲ႔အခါမ်ိဳးေတြမွာ
စတိုင္က်က် ၊ ဖက္ရွင္က်က် မဝတ္တတ္တဲ႔ တရုပ္မေလးေတြအတြက္ က်မကပဲ ဒီဇိုင္နာလုပ္ေပးရင္း
က်မရဲ႕ အဝတ္အစားတခ်ိဳ႕ကို ဆင္ေပးရတဲ႔အခါမ်ိဳးေတြမွာ အဲဒီအဝတ္အထည္ေတြကို
ၿပန္မယူေတာ႔ပဲ သူတို႕ကို အပိုင္ေပးေလ႔ရွိပါတယ္..
(အဲဒီလို ေပးရာမွာလည္း ကိုယ္မဝတ္ခ်င္ေတာ႔တဲ႔ အဝတ္အထည္မ်ိဳး၊ အပိုင္ေပးလိုက္ႏိုင္တဲ႔
အဝတ္အထည္ကို ေရြးၿပီးဝတ္ေစပါတယ္)။
ဆိုလိုရင္းက အက်ၤ ီတထည္ကို တေယာက္တလွည္႔ဝတ္တတ္တဲ႔ အက်င္႔ က်မမွာမရွိလို႕ပါ။

အဲဒီလိုပါပဲ...
သက္ရွိၿဖစ္တဲ႔ က်မရဲ႕ခ်စ္သူ(သို႕မဟုတ္) က်မခ်စ္ရတဲ႔သူ ဆိုလွ်င္လည္း က်မရဲ႕မူပိုင္ပဲၿဖစ္ေစခ်င္ပါတယ္။
လူဆိုတာကလည္း မိတ္ေဆြအသိုင္းအဝိုင္း၊ သူငယ္ခ်င္းအသိုင္းအဝိုင္း ဆိုတာေတြက ရွိေသးၿပန္ေတာ႔
သေဘာေကာင္းၿပီး လူခ်စ္လူခင္မ်ားတဲ႔ က်မရဲ႕ခ်စ္သူ၊ သူတပါးကို ကူညီေလ႔ရွိတဲ႔ က်မရဲ႕ခ်စ္သူနဲ႕
သူ႕ရဲ႕အမ်ိဳးသမီး မိတ္ေဆြေတြ စကားေၿပာဆို ဆက္ဆံရာမွာလည္း သူတို႕ေၿပာဆိုေသာ
စကားလံုးတိုင္းကို အဓိပၸါယ္ေကာက္ၿပီး မႀကာခန ခ်စ္သူနဲ႕ စကားမ်ားတတ္တဲ႔ က်မရဲ႕အက်င္႔ေလးေႀကာင္႔
ခ်စ္သူခမ်ာ အေနအထိုင္၊ စကားေၿပာ အရမ္းဂရုစိုက္ရတာေပါ႔ရွင္။
အဲဒီလိုခ်စ္သူေနာက္က အရိပ္ကေလးလို တေကာက္ေကာက္လိုက္တတ္ေနတာကိုက အရသာဆိုတာ
ခ်စ္သူရွိႀကသူတိုင္းသိႀကမွာပါ။
တခ်ိဳ႕ဆိုရင္ Facebook လို ေနရာေတြ၊ လူငယ္စကားဝိုင္း လိုေနရာေတြ၊ ေရခဲနန္းေတာ္လိုေနရာေတြက
chatting ေတြမွာ ခ်စ္သူရွိမွန္းသိသိႀကီးနဲ႔ ေႀကာင္ေတာင္ဝင္ႏႈိက္တတ္တဲ႔ သူေတြကလည္း ရွိေနႀကၿပန္ေတာ႔...
ကိုယ္႔လူ ကိုယ္ထိန္းႏိုင္မွေတာ္ရံုက်မွာမို႕........

က်မရဲ႕ငယ္ငယ္က အက်င္႔ေလးဟာ က်မအတြက္ေသာ္၎....
က်မ၏ ခ်စ္သူအတြက္ေသာ္၎...
အမ်ားအတြက္ေသာ္၎...
ေကာင္းၿခင္း၊ ဆိုးၿခင္းေတြ ရွိေနေပမယ္႔လည္း...
က်မရဲ႕မူပိုင္ရွင္....ေမာင္ၿဖစ္သလို...
ေမာင္႔ရဲ႕မူပိုင္ရွင္....က်မသာ ၿဖစ္ပါရေစ....။

“နမ္းမဝ”..ဆိုတာ
သက္ရွိကို မဆိုထားနဲ႕...
သက္မဲ႔ပစၥည္းေလးတခုကိုေတာင္ မွ်ေဝသံုးတတ္သူမဟုတ္သူ..ဆိုတာ..
သိၿမင္တတ္ရင္ၿဖင္႔...။

Read more »

က်မ အခန္းထဲက မိန္းမဝိဥာဥ္

“Nan!...Nan!...”

အလုပ္မွၿပန္လာၿပီး ေရခ်ိဳးခန္းထဲတြင္ ကိုယ္လက္သန္႔စင္ေနေသာ က်မ၏ အမည္ကို က်မ၏ ေဘးခန္းတြင္ေနသူ
တရုတ္မေလး Ivy မွ လွမ္းေခၚေနၿခင္းၿဖစ္သည္။

“ I am hear ”

ေရခ်ိဳးခန္းထဲတြင္ က်မရွိေနေႀကာင္း အသံေပးရင္း ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွ က်မ ထြက္လာခဲ႔သည္။

“What's matter? ”

က်မၿပန္ေမးလိုက္သည္။

“ Nothing....” ဟု သူမၿပန္ေၿဖၿပီး က်မကိုတလွည္႕ က်မ၏ အခန္းထဲကိုတလွည္႕ႀကည္႔ရင္း ...

“Good night...Nan ! Take care...”

ဟုဆိုကာ သူမလွည္႔ထြက္သြားၿပီး သူမအခန္းထဲသို႕ ဝင္သြားေတာ႔သည္။

သူမဘာကိုေၿပာခ်င္တာလဲ....အေတြး

စေလးကိုေဖ်ာက္ၿပီး က်မလည္း အိပ္ယာဝင္ခဲ႔လိုက္ေတာ႔သည္။
..................................................
“Good Morning..Nan!”
က်မ အိပ္ယာႏိုး၍ မ်က္ႏွာသစ္ရန္အခန္းၿပင္သို႕ ထြက္လိုက္စဥ္ ေဘးခန္းမွ Ivy က လွမ္းႏႈတ္ဆက္သၿဖင္႔
က်မၿပန္ႏႈတ္ဆက္လိုက္သည္။
“Good Morning...Ivy!”

“Nan...Are you O.K?”
ေဟာ...လုပ္ၿပန္ၿပီ၊ ညကလည္း “Good Night...Nan, Take care”...တဲ႔
အခုလည္း “Are you O.K?”..တဲ႔
သူ႕စကားက ဟုတ္ကိုမဟုတ္ေတာ႔တာ...
“What wrong with you..Ivy?”
သူ..က်မကို လက္ကာၿပၿပီး မ်က္ႏွာသစ္ရန္ေၿပာသည္။


က်မ မ်က္ႏွာသစ္ၿပီးခ်ိန္မွာေတာ႔... က်မတို႕ေနေသာ မိန္းခေလးအေဆာင္၏ ဧည္႕ခန္းထဲတြင္
ေကာင္ဖီ(၂)ခြက္ႏွင္႔ Ivy ကိုေတြ႔ရ၍ သူမ၏ေရွ႕တြင္ ဝင္ထိုင္ရင္း “ကဲ..ေၿပာပါအံုး”..
ဟူသည္႕ အႀကည္႕မ်ိဳးၿဖင္႔ သူ႕ကိုႀကည္႔လိုက္ေတာ႔ သူေဖ်ာ္ထားသည္႔ ေကာ္ဖီတခြက္ကို
က်မေရွ႕သို႕ တြန္းပို႕ရင္း...........
“ နမ္း...ညက အိပ္လို႕ေပ်ာ္ရဲ႕လား..”
“ေပ်ာ္ပါတယ္..ဘာၿဖစ္လို႕လဲ Ivy ရဲ႕”..
“ညက နမ္းရဲ႕အခန္းထဲမွာ သူငယ္ခ်င္း တေယာက္ေယာက္မ်ား ေရာက္ေနသလားလို႕”..
“ရွင္...နမ္းရဲ႕အခန္းထဲကို ဘယ္သူမွ မလာပါဘူး..ဘာၿဖစ္လို႕လဲ”...
“နမ္းရဲ႕အခန္းထဲကို ညက ဘယ္ဧည္႕သည္မွ မလာတာေသၿခာရဲ႕လား”
“ေသၿခာပါတယ္..”
“ညက ကိုယ္တို႕ အလုပ္က ၿပန္လာေတာ႔ နမ္းရဲ႕အခန္းထဲကို ကိုယ္ႀကည္႔မိလိုက္တယ္..
အခန္းထဲမွာ အမ်ိဳးသမီးတေယာက္ အက်ၤ ီအၿဖဴေရာင္နဲ႔.မတ္တပ္ရပ္ေနတာ ေတြ႔လိုက္ရၿပီး
ေနာက္တခါ ၿပန္ႀကည္႔လိုက္ေတာ႔ မရွိေတာ႔ဘူး..၊ နမ္းကို ေခၚႀကည္႕ေတာ႔ နမ္းက ေရခ်ိဳးခန္းထဲက ထြက္လာတယ္ေလ..
ညကတည္းက ကိုယ္ေၿပာမလို႕ပဲ..နမ္း ေႀကာက္မွာဆိုးလို႕ မေၿပာတာ..”


က်မတကိုယ္လံုး ႀကက္သီးေမႊးမ်ားေထာင္လာခဲ႔သည္။ “အာ...Ivy ေနာ္...က်မကို အဲဒီလိုေတာ႔ မစနဲ႔ကြာ..”
“မစဘူး..နမ္း..၊ ကိုယ္လည္း ညက အိပ္မေပ်ာ္ခဲ႔ဘူး”
က်မ၏ ေႀကာက္စိတ္မ်ား ငယ္ထိပ္သို႕ေရာက္သြားခဲ႔ေလၿပီ။

Ivy ၏ ေၿပာၿပခ်က္အရ ညက က်မ၏ အခန္းထဲတြင္ ဝတ္ၿဖဴစင္က်ယ္ႏွင္႔ အမ်ိဳးသမီးတေယာက္ကို
ေတြ႔လိုက္ရေႀကာင္း၊ Ivy ၏ စိတ္ထဲတြင္ က်မ၏ သူငယ္ခ်င္း တေယာက္ က်မထံသို႕ လာလည္သည္ဟု ထင္မိေႀကာင္း၊
က်မ၏ အခန္းထဲသို႕ ထပ္ႀကည္႔လိုက္ခ်ိန္တြင္ ထိုအမ်ိဳးသမီးမွာ မရွိေတာ႔၍ နာနာဘာဝ
အမ်ိဳးသမီးတဦး၏ ဝိဥာဥ္သာၿဖစ္မည္ဟု ယူဆ၍ က်မကိုစိတ္ပူၿပီး သူမပါ အိပ္မရခဲ႔ေႀကာင္း ေၿပာၿပခဲ႔သည္။
စားေသာက္ဆိုင္မွာ အလုပ္လုပ္ရသည္႔ က်မ၏ အိမ္ၿပန္ခ်ိန္မွာ အလြန္ေနာက္က်သည္႔အတြက္ မကၽြတ္၊
မလြတ္ေသာ ဝိဥာဥ္တခု က်မေနာက္သို႕ ကပ္ပါလာၿပီး ၊အခန္းထဲသို႕ ေရာက္တြင္ ကိုးကြယ္ထားေသာ
ဘုရားဆင္းတုေတာ္ရွိေနသည္႔အတြက္ ႀကာႀကာေန၍ မရၿခင္းေႀကာင္႔ ၿပန္ထြက္သြားသည္လည္း ၿဖစ္ႏိုင္သည္ဟု
သူငယ္ခ်င္းမ်ားက ေဝဖန္ႀကသည္။

အဲဒီညက “စ”၍ က်မလည္း အခန္းထဲတြင္မအိပ္ရဲေတာ႔သၿဖင္႔ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္၏ အိမ္သို႕ သြားအိပ္ခဲ႔ရသည္။
ေနာက္ေန႕မ်ားတြင္ေတာ႔ ေန႕စဥ္ရက္စက္ သူမ်ား၏ အိမ္တြင္ အိပ္၍ အဆင္မေၿပႏိုင္ေသာေႀကာင္႔ ေႀကာက္စိတ္ကို
ေၿဖာက္ၿပီး အခန္းမီးထြန္းကာ မ်က္စိကို စြတ္မွိတ္ အိပ္ရင္း တပတ္အႀကာတြင္ က်မ၏ ေႀကာက္စိတ္မ်ား သူ႕အလိုလို
ေပ်ာက္သြားပါေတာ႔သည္။

အမွန္မွာေတာ႔ Ivy ေတြ႕ႀကံဳခဲ႔သည္႔ အၿဖစ္အပ်က္အတိုင္း က်မကိုယ္တိုင္ ေတြ႕ႀကံဳခဲ႔ရၿပီးသည္႕ေနာက္တြင္ေတာ႔
က်မ၏ ေႀကာက္စိတ္မ်ားမွာ သူ႕အလိုလို ေပ်ာက္ပ်က္သြားခဲ႔ရသည္။
အေႀကာင္းမွာမူ...
၁၀ေပပတ္လည္သာရွိေသာ က်မ၏ အခန္းထဲတြင္ ထားရွိေသာ မွန္တင္ခံုမွာ အခန္းထဲသို႕ဝင္ေသာ ဝင္ေပါက္ႏွင္႔
မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ အေနအထားတြင္ရွိေနၿခင္းေႀကာင္႔ အခန္းအၿပင္မွ ၿဖတ္ခနဲ ႀကည္႔လိုက္စဥ္တြင္ မွန္မွထင္ဟပ္ေသာ မိမိ၏ အရိပ္ကို တစံုတေယာက္၏ အရိပ္ဟု မ်က္စိမွား ထင္မွတ္မိၿခင္းပင္ၿဖစ္ပါေႀကာင္း...................။
(ထိုေန႔က Ivy မွာ ညအိပ္အက်ၤ ီ အၿဖဴေရာင္ ဂါဝန္ရွည္ႀကီးကို ဝတ္ဆင္ထားခဲ႔ၿခင္းကို သူမ ေမ႕ေလွ်ာ႔ေနခဲ႔ၿခင္းပင္ၿဖစ္သည္)။

Read more »

“ M ” Name Day

August, 15 ရက္ေန႔သည္ ဆိုက္ပရပ္စ္ႏိုင္ငံ၏ Holiday ေန႔မ်ားထဲတြင္ တရက္အပါအဝင္ၿဖစ္သည္႕
ဘုရားရွင္၏ မိခင္“ မာသာ ေမရီ” ေန႕ၿဖစ္သည္။
ဤေန႕တြင္ ဆိုက္ပရပ္စ္ႏိုင္ငံသားမ်ားသည္ ေဆြမ်ိဳးမ်ား၏ အိမ္သို႕သြားေရာက္လည္ပတ္၍
အသားကင္မ်ားလုပ္စားၿခင္း၊ ပန္းၿခံမ်ားတြင္ မိသားစုလိုက္ ေပ်ာ္ပြဲစားထြက္ၿခင္း၊ မိမိတို႕၏
ရင္းႏွီးေသာမိတ္ေဆြမ်ားကို ဖိတ္၍ အိမ္တြင္ေသာ္၎၊ စားေသာက္ဆိုင္မ်ားတြင္ေသာ္၎၊
ေန႕လည္စာ(သို႕)ညစာစားေသာ အေလ႔အက်င္႔မ်ားကို ၿပဳလုပ္ေလ႔ရွိႀကသည္။
ယေန႕ က်မအလုပ္လုပ္ေသာ စားေသာက္ဆိုင္တြင္ လာေရာက္စားသံုးႀကေသာ
ေဒသခံလူမ်ားထဲတြင္ “M ”ႏွင္႔“စ”ေသာ အမည္ပိုင္ရွင္ အမ်ားအၿပားကိုေတြ႕ရွိရသည္။
ထိုေန႔ကို “M ” Name Day ဟု လည္း ေခၚဆိုေႀကာင္းသိရွိရပါသည္။

Read more »

လူတေယာက္...အေႀကာင္း

လူတေယာက္မွာ “ေမွ်ာ္လင္႔ၿခင္း” ဆိုတာ ေပ်ာက္ဆံုးသြားတဲ႔အခါ (သို႕မဟုတ္)
ပစၥဳပၸန္ေတြ ေပ်ာက္ဆံုးသြားတဲ႔အခါ (သို႕မဟုတ္)
သူ ၿမတ္ႏိုးစြဲလန္းရတဲ႔ သက္ရွိ / သက္မဲ႔ တခုခုကို ဆံုးရႈံးလိုက္ရတဲ႔အခါမ်ိဳးမွာ
အနာဂတ္မဲ႔သြားတတ္ႀကပါတယ္..။

တခ်ိဳ႕က စီးပြားရံႈးတယ္...
တခ်ိဳ႕က ပညာရံႈးတယ္...
တခ်ိဳ႕က အခ်စ္ေရးရံႈးႀကရင္း...
စိတ္ဓာတ္ က်ၿပီး ဘဝပါ ဆံုးႀကရၿပန္ေရာ..။

“လူ” ရယ္လို႕ ၿဖစ္လာကတည္းက ေပ်ာ္ရႊင္ၿခင္း၊ ႀကည္ႏူးၿခင္း၊ ဝမ္းနည္းၿခင္း၊ ဆံုးရႈံးၿခင္း..ဆိုတဲ႔
ဒုကၡ ၊ သုခ ေတြရဲ႕ႀကားမွာ က်င္လည္ေနႀကရတဲ႔ လူသားေတြထဲက က်မေတြ႕ခဲ႔ဖူးတဲ႔
“လူ”တေယာက္ကေတာ႔...
“ DAVE ”အမည္ရွိ အသက္(၅၈)ႏွစ္အရြယ္ အဂၤလိပ္လူမ်ိဳးတေယာက္ပဲၿဖစ္ပါတယ္။

သူ႕နာမည္က “ DAVE ”
အရမ္းခ်မ္းသာၿပီး ဆိုက္ပရပ္ႏိုင္ငံနဲ႔ အဂၤလန္ႏိုင္ငံမွာ အိမ္တလံုးစီဝယ္ထားၿပီး
တလွည္႔စီေနထိုင္ကာ အၿငိမ္းစားေနသူ။
ေငြေတြကို ထားစရာမရွိေအာင္ ခ်မ္းသာတဲ႔ DAVE ဟာ ေမတၱာ နဲ႔ပတ္သက္လာရင္ ကံဆိုးသူတေယာက္ၿဖစ္ခဲ႔ရတယ္။
DAVE ငယ္စဥ္ကတည္းက သူ႕ရဲ႕မိဘႏွစ္ပါးလံုး ဆံုးပါးခဲ႔ၿပီး မိဘမ်ား က်န္ရွိခဲ႔တဲ႔ ပစၥည္း၊ဥစၥာမ်ားကို ဥာဏ္ရွိသလို အသံုးခ်ရင္း အလြန္ခ်မ္းသာႀကြယ္ဝေသာ သူေဌးႀကီးဘဝကို ပိုင္ဆိုင္ခဲ႔သူၿဖစ္တယ္။
အသက္(၃၃)ႏွစ္အရြယ္မွာ အိမ္ေထာင္က်ၿပီး သားတေယာက္ထြန္းကားၿပီး (၅)ႏွစ္ခန္႕အႀကာမွာ
DAVE ရဲ႕ဇနီးသည္ဟာ ႏွလံုးေရာဂါနဲ႔ဆံုးပါးသြားခဲ႔ရတယ္..။
အသက္ငယ္ေသးတဲ႔ DAVE ဟာ “ဂ်ံဳး”ဆိုသူႏွင္႔ ဒုတိယအိမ္ေထာင္ၿပဳခဲ႔ၿပီး မိသားစု(၃)ေယာက္ ေပ်ာ္ရႊင္ေနဆဲမွာပဲ ပထမ အိမ္ေထာင္နဲ႔ ရတဲ႔ သားၿဖစ္သူဟာ အသက္(၁၉)ႏွစ္အရြယ္မွာ
ကားေမွာက္ၿပီး ဆံုးပါးသြားခဲ႔ၿပန္တယ္..။

“လူ႕ဘဝ” ဆိုတာကလည္း ေတာ္ေတာ္ကို ဆန္းက်ယ္တာပဲေနာ္..
အဘက္ဘက္က ေငြေႀကးၿပည္႕စံုၿပီး ေမတၱာနဲ႕ မိသားစုဘဝကိုသာ မက္ေမာခဲ႔တဲ႔ DAVE ကို
ကံႀကမၼာက မ်က္ႏွာသာမေပးခဲ႔ဘူး။
အဲဒီလိုနဲ႔ပဲ သားသမီးမရွိေတာ႔တဲ႔ DAVE တို႕ ဇနီးေမာင္ႏွံဟာ က်မအလုပ္ လုပ္တဲ႔ စားေသာက္ဆိုင္ကို
မႀကာခနလာေရာက္ၿပီး ညစာစားေလ႔ရွိတယ္။
က်မတို႕ဆိုင္က ဝန္ထမ္းမ်ားႏွင္႔လည္း အလြန္ရင္းႏွီးေနၿပီၿဖစ္တဲ႔ DAVE တို႕ ဇနီးေမာင္ႏွံဟာ
က်မတို႕ဆိုင္ရဲ႕ မိသားစုဝင္လိုၿဖစ္ေနပါၿပီ။
DAVE ရဲ႕ေၿပာၿပခ်က္အရ “မင္းတို႕ဆိုင္မွာ ငါတို႕လင္မယား ညစာလာစားရၿခင္းဟာ အစားအေသာက္ထက္
မင္းတို႕ဆီက ေႏြးေထြးတဲ႔ အႀကင္နာ ေမတၱာေတြကို လိုခ်င္လို႕”ဆိုတဲ႔ စကားေႀကာင္႔ သားသမီးငတ္ေနရွာတဲ႔
DAVE တို႕ဇနီးေမာင္ႏွံကို က်မတို႕ဝန္ထမ္းမ်ားက ပိုၿပီး ဂရုနာ သက္မိပါတယ္။

စေနေန႔က DAVE တေယာက္ထဲ က်မတို႕ဆိုင္ကိုေရာက္လာခဲ႔တယ္ ။
Augustလ ရဲ႕ ေသာႀကာႏွင္႔ စေနေန႔ေတြဟာ က်မတို႕ဆိုင္မွာ လူအက်ဆံုးလနဲ႔ အလုပ္အရႈပ္ဆံုးေန႔မ်ားၿဖစ္တဲ႔အတြက္ DAVE ကို က်မ အရင္ကလို ေကာင္းေကာင္းဧည္႕ခံဖို႕ အခ်ိန္မရခဲ႔ပါဘူး။
အထူးသၿဖင္႔ စေနေန႔လို ေန႔မ်ိဳးမွာ လူ(၃၀၀)ခန္႔ကို ေနရာခ်ေပးေနရတဲ႔ က်မနဲ႔ စားပြဲထိုးေနရတဲ႔
ဝန္ထမ္းမ်ားဟာ အလုပ္ရႈပ္ေနႀကတဲ႔အတြက္ DAVE ကို ပစ္ထားသလိုၿဖစ္ခဲ႔ရတယ္။
ပိုဆိုးတာက အဲဒီေန႔က DAVE ရဲ႕ဇနီးမပါပဲ..DAVE တေယာက္ထဲ ကိုသာ ေတြ႔ရတာေႀကာင္႔
ဇနီးသည္ “ဂ်ံဳး”တေယာက္ အဂၤလန္ကို ခနၿပန္သြားသည္ဟု က်မတို႕နားလည္သေဘာေပါက္ခဲ႔ႀကပါတယ္။
(မႀကာခန ဆိုသလို အဲဒီလိုပဲ သြားေနက်ပါ)။

ည(၁၀)နာရီခြဲခန္႔တြင္ေတာ႔ က်မလည္း အလုပ္ပါးၿပီမို႕ DAVE ရွိရာစားပြဲသို႕သြားၿပီး ႏႈတ္ဆက္လိုက္ပါတယ္...။
(မိဘမရွိေတာ႔တဲ႔ က်မက သားသမီးမရွိေတာ႔တဲ႔ သူတို႕လင္မယားကို က်မက “ဒယ္ဒီနဲ႕မာမီ”လို႕ ေခၚေနက်မို႕...)
“ Sorry ပါ..ဒယ္ဒီ.၊ သမီးအလုပ္မ်ားသြားလို႕ ဒယ္ဒီ႔ကို ဧည္႕ဝတ္မေက်သလိုၿဖစ္သြားတယ္..၊ ဒါနဲ႕ မာမီ မပါဘူးလား”..
ေႀကကြဲေနေသာ မ်က္ႏွာႏွင္႔ က်မကို သူေမာ႔ႀကည္႕ရင္း
“မင္းရဲ႕ မာမီ ဆံုးသြားၿပီ”...
“ရွင္...”
အံ႔ႀသၿခင္းမ်ားစြာၿဖင္႔ ဘာဆက္ေၿပာရမွန္းမသိေလာက္ေအာင္ က်မ ဆြံ႕အသြားခဲ႔ရတယ္..။
“သမီးစိတ္မေကာင္းလိုက္တာ ဒယ္ဒီရယ္..၊ ဒါဆို သမီးၿမန္မာၿပည္ကို အလည္ၿပန္တဲ႔အခ်ိန္မွာ ဆံုးတာေပါ႔ေနာ္..”..
DAVE မွ ေခါင္းညွိတ္ၿပရင္း..“ဒီေန႕ဟာ မင္းရဲ႕ မာမီဆံုးတာ (၂)လၿပည္႔တဲ႔ေန႔ပဲ”
“ၿပီးေတာ႔ မင္းရဲ႕မာမီ ဆံုးၿပီးကတည္းက ငါလည္း အိမ္အၿပင္မထြက္ၿဖစ္တာ..ဒီေန႔ေတာ႔ ငါ ဘယ္လိုမွ တေယာက္ထဲ မေနခ်င္ေတာ႔တာနဲ႔ မင္းတို႕ဝန္ထမ္းေတြရွိရာကို လာခဲ႔တာ”....
က်မ အရမ္းကို စိတ္မေကာင္းၿဖစ္မိသြားတယ္..။
ဒီလိုေန႔မ်ိဳးက်မွ က်မတို႕ဝန္ထမ္းေတြကလည္း အရမ္းကိုအလုပ္မ်ားေနႀကတာမို႕ DAVE ကို ဘယ္သူကမွ
စကားႀကာႀကာေၿပာၿပီး အေဖာ္မလုပ္ေပးႏိုင္ခဲ႔ႀကတဲ႔အတြက္ DAVE အတြက္ ပိုၿပီးအထီးက်န္ခဲ႔ရတယ္။
“သမီးတို႕ ေတာင္းပန္ပါတယ္..ဒယ္ဒီ႔ကိုပစ္ထားသလိုၿဖစ္ခဲ႔ရတယ္”..

DAVE မွ လက္ကာၿပၿပီး..“ ငါ နားလည္တယ္..သမီး၊ မင္းတို႕အလုပ္ မင္းတို႕လုပ္ေနတာပါ..”
“မင္းတို႕မွာ ဘာအၿပစ္မွ မရွိပါဘူး...ငါ႔ ခံစားခ်က္နဲ႔ ငါပါ..”..
“ေမးခြင္႔ရွိမယ္ဆိုရင္...မာမီ ဘယ္လိုဆံုးခဲ႔တာလဲ..ဟင္”
“မင္းရဲ႕ မာမီ ေနမေကာင္းၿဖစ္ေနတာ ႀကာၿပီ..၊ အဲဒါေႀကာင္႔ အဂၤလန္ကအိမ္မွာ ခန သြားနားတယ္..
တေန႔ ငါ႔ဆီကို ဖုန္းဆက္လာတယ္၊ သူေသေတာ႔မယ္တဲ႔..၊သူ႕ကိုအၿမန္လာေတြ႕ပါတဲ႔”...
က်မၿငိမ္ၿပီးနားေထာင္ေနလိုက္သည္
“ ငါ အဂၤလန္ကို ခ်က္ခ်င္းလိုက္သြားခဲ႔တယ္..၊ အဲဒီညမွာပဲ ငါ႔လက္ေပၚမွာ သူဆံုးသြားခဲ႔တယ္”...
“ဒီေန႔ဟာ သူဆံုးတာ (၂)လၿပည္႔တဲ႔ေန႔ပဲ...ပိုဆိုးတာက ငါ႔ရဲ႕ ဇနီး(၂)ေယာက္လံုးဟာ
တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ပဲ JUN လ (၇)ရက္ေန႔မွာ ဆံုးပါးသြားခဲ႔ႀကတာ”..
က်မ စိတ္မေကာင္းႀကီးစြာၿဖင္႔ DAVE ရဲ႕လက္ကို ဆုပ္ကိုင္ရင္း အားေပးမိသည္။
“သမီး စိတ္မေကာင္းပါဘူး ဒယ္ဒီ၊ မိဘမရွိေတာ႔တဲ႔ သမီးအဖို႕ေတာ႔ ဒယ္ဒီဟာ သမီးရဲ႕အေဖပါပဲ..”
“သမီးတင္ မကပါဘူး...ဒီဆိုင္မွာ ရွိတဲ႔ ဝန္ထမ္းေတြအားလံုးဟာ ဒယ္ဒီ႔ရဲ႕သားသမီးေတြပဲေပါ႔”..
“ဒယ္ဒီ႔ဘဝ အထီးမက်န္ပါဘူး”...
DAVE ကို က်မ ႏွစ္သိပ္ေပးေနမိသည္။
အားတက္သြားေသာ အရိပ္တခု ကို DAVE ၏ မ်က္ႏွာတြင္ေတြ႕လိုက္သည္။
“ဟုတ္တယ္...မင္းတို႕ဟာ ငါ႔ရဲ႕သားသမီးေတြပဲ..ေမတၱာငတ္ေနတဲ႔ ငါ႔အတြက္ မင္းတို႕ဆီက
ေမတၱာေတြကို ငါ ရႏိုင္ေသးတာပဲ”...“ဒီေန႕က စၿပီး မင္းကို ငါ႔ရဲ႕သမီးအၿဖစ္ သတ္မွတ္လိုက္ၿပီ”..
“မင္းတို႕လည္း ဆိုင္သိမ္းေတာ႔မယ္..ငါ ၿပန္လိုက္အံုးမယ္”...

ႏႈတ္ဆက္ၿပီး ထြက္သြားေသာ DAVEကို ႀကည္႔ရင္း က်မေတြးေနမိသည္။
ၿပီးၿပည္႕စံုတဲ႔ လူဆိုတာ ေလာကမွာ မရွိခဲ႔ပါဘူး...
တခ်ိဳ႕က ဆင္းရဲတယ္..ဒါေပမယ္္႔ သူတို႕ဘဝေလးနဲ႔သူတို႕မိသားစု ေပ်ာ္ရႊင္ေနႀကတယ္...
တခ်ိဳ႕က ခ်မ္းသာတယ္...ဒါေပမယ္႔ ေမတၱာငတ္ႀကတယ္..၊ က်န္းမာေရးခ်ိဳ႕တဲ႔ႀကတယ္...
ေငြရွိေပမယ္႔ ေမတၱာကို ဝယ္ယူလို႕မရႀကရွာဘူး...၊ က်န္းမာေရးကို ေငြနဲ႕ လဲလွည္လို႕ မရႀကရွာဘူး...။
“ေငြရွိရင္ ဘာမဆိုၿဖစ္တယ္”..တဲ႔
ေငြနဲ႔ ဝယ္ယူလို႕ ရတဲ႔ အရာေတြရွိသလို...ေငြနဲ႕ဝယ္ယူလို႕မရတဲ႔ အရာေတြလည္း ေလာကမွာ အမ်ားႀကီးပါပဲ..။

က်မေတြ႔ခဲ႔ရတဲ႔ DAVE ဆိုသူကေတာ႔...
ေငြပံုေပၚမွာ ႀကီးပ်င္းလာခဲ႔ရေပမယ္႔ သူ႕ဘဝ အထီးက်န္ဆန္တယ္...
သူ႕ေဘးနားကလူေတြ တေယာက္ၿပီးတေယာက္ သူ႕ကိုခြဲခြာသြားခဲ႔ႀကတယ္...
သူ႕ေဘးနားမွာ က်မတို႕ဝန္ထမ္းေတြ ရွိေနေသးတယ္လို႕ သူစိတ္သက္သာရာရေအာင္
က်မႏွစ္သိမ္႔ေပးလိုက္ရတာ...

အမွန္တကယ္မွာေတာ႔...
ေနာက္ႏွစ္ဆိုရင္ က်မလည္း ၿမန္မာၿပည္ကို အၿပီးၿပန္ၿပီး က်မလိုခ်င္ေတာင္းတတဲ႔ “မိသာစုေမတၱာ” ဆိုတဲ႔
အိမ္ေထာင္သည္ ဘဝကို တည္ေဆာက္ေတာ႔မွာမို႕ ....
“က်မကိုလည္း ခြင္႔လႊတ္ေပးပါ..DAVE ရယ္”....

Read more »

ခေရရႈိက္သံ

တေဖ်ာက္ေဖ်ာက္ ေႀကြက်လာတဲ႔
သူ႕ရဲ႕အႀကင္နာ ခေရပန္းေတြ
ေမ႔ႏွလံုးသားေပၚမွာေဖြးလို႕...။

တပြင္႔ခ်င္း ေကာက္ယူသီကံုး
မကုန္ဆံုးႏိုင္တဲ႔ ေမတၱာပြင္႔လႊာေတြက အစုအရံုး...။

ေမ႔လက္ႏွစ္ဆက္နဲ႕ သိမ္းႀကံဳးေပြ႕ဖက္
လႈိက္ဖိုသဲညွာ မခြဲခြာႏိုင္တဲ႔ တဒၤဂ
ငံု႕ယူနမ္းရႈိက္
အလြမ္းရႈိက္သံ ခပ္သဲ႔သဲ႔ႀကားက
ၿမတ္ႏိုးတြယ္တာ မခြဲခြာႏိုင္ခဲ႔တာ
ခ်စ္ပန္းခေရ သိၿမင္ပါေစ...။

(ခေရပန္းပံုကို Google Image မွ ကူးယူေဖာ္ၿပပါသည္)

Read more »

မ်က္ေတာ္ေၿဖ ...ခေရ

ခပ္ယဲ႔ယဲ႔ ခေရ ကိုမွ
ေၿခြရက္တဲ႔..ေမ
ခေရ လြမ္းလို႕ ႏြမ္းရၿပီေကာ....

ခေရ အိပ္ပ်က္ ေႏြအိပ္မက္မွာ
အထီးက်န္စြာ ခေရ ေဆြးေတာ႔...
ေမ အေနခက္ၿပီေပါ႔...

ေမ႔အလြမ္းနဲ႔
ခေရ႕ ကိုနမ္းေတာ႔
ေမ႔ အေခ်ာ႔မွာ ခေရ ေပ်ာ႔ရၿပန္ေရာ...

မေၿခြခင္က ေႀကြၿပရတဲ႔ ခေရ႕ဘဝ
ေႏြမက ပူေနရင္ေတာင္
ေမ႔အတြက္ဆို
ေအးၿမအၿပံဳး ခေရသံုးလို႕
ရင္ကို ေအးၿမေစခဲ႔သူ....

ခေရ တန္ဖိုး
ေမ သိၿပန္ေတာ႔
တသိမ္႔သိမ္႔ခံစား
ခေရ ကိုသနား
ၿမတ္ႏိုးတြယ္တာ
တသက္မွာ တဘဝ
ခေရ ကို ထာဝရ
ေမခ်စ္ဖို႕ရည္ရြယ္.
ခေရ သိပါေစကြယ္...။

Read more »

ထူးၿခားေသာေမြးေန႔မွာ ေဟာတဲ႔ေဗဒင္

August လရဲ႕ ဒုတိယေၿမာက္ေန႔ၿဖစ္တဲ႔ ဒီေန႔ဟာ လူတေယာက္ရဲ႕ (၂၈)ႏွစ္ၿပည္႔တဲ႔ ေမြးေန႔ေလးတခုၿဖစ္ခဲ႔ပါတယ္။
(၂)ရက္၊(၈)လ၊(၈၂)ခုႏွစ္မွာေမြးခဲ႔တဲ႔..“သူ”..
(၂)ရက္၊(၈)လ...ၿဖစ္တဲ႔ ဒီေန႕မွာ သူ႕အသက္ (၂၈)ႏွစ္ၿပည္႕ခဲ႔တယ္တဲ႔..။(၂)နဲ႔(၈)ေပါင္းေတာ႔ (၁၀)....{ ၂+၈=၁၀}
(၁၀) ဆိုတဲ႔ (၁)ဂဏန္း ... { ၁+၀=၁ }
ၿဖစ္လို႕ေနတာေႀကာင္႔ (၁)ဂဏန္းကိုပိုင္ဆိုင္ခြင္႔ရတဲ႔ “သူ”ဟာ ယေန႔မွ“စ”လို႕
ဘဝရဲ႕ထိပ္ဆံုးကို မလြဲမေသြ ေရာက္လိမ္႔မယ္လို႕ အတိတ္နမိတ္ေကာက္ေပးရင္း
ေမြးေန႔ရွင္အတြက္ (၁)ဂဏန္းပိုင္ရွင္ၿဖစ္တဲ႔ က်မ တနဂၤေႏြသမီးက က်င္းပေပးတဲ႔
ေမြးေန႔ပြဲေလးမွာ လာေရာက္သူ သူငယ္ခ်င္းမ်ားအတြက္ (၁)ဂဏန္းႏွင္႔သက္ဆိုင္ေသာ
စားေသာက္ဖြယ္ရာမ်ားကို စီစဥ္ထားပါတယ္ရွင္...။


“အ” နဲ႔“စ”တဲ႔ အကင္မ်ား....


“ဥ”နဲ႔လုပ္ထားတဲ႔ ကိတ္မုန္႔မ်ား

“အ” ေအးမ်ား...


“အ” ရက္မ်ား..


ေမြးေန႕ရွင္အတြက္ စပယ္ရွယ္ ေရခဲမုန္႔

ညမွာ လင္းလက္တတ္တဲ႔ ႀကယ္တာရာ ကိတ္
ေမြးေန႔ကဒ္ေလးနဲ႕အတူ....

ံ့ Happy Birthday..... ပါ ကိုတူးေရ...
ညရဲ႕အေမွာင္ထုကို အလင္းေပးတဲ႔ အလင္းအိမ္ေလး..
ညမွာလင္းတဲ႔ ညလင္းအိမ္ေလး...
သို႕မဟုတ္..
“ႀကယ္တာရာ ကိုတူးေလး”တေယာက္ ယေန႔မွစလို႕ ကံေကာင္းၿခင္းေတြၿပည္႔ႏွက္ေနတဲ႔ ဘဝေလးကို ပိုင္ဆိုင္ရပါေစလို႕ ဆုေတာင္းေပးလိုက္တယ္ေနာ္...။

Read more »