တပည္႔တာဝန္ေက်ခ်င္ပါသည္..

မ်က္ရည္မ်ားႀကားမွက်မၿပံဳးေနသည္၊က်မတေယာက္ထဲမဟုတ္..ဝန္ထမ္းမ်ားလည္းၿပံဳးေနႀကသည္။ထိုအၿပံဳးေတြႀကားထဲကမွရႈိက္ႀကီးတငင္ငိုေနသူကေတာ႔ က်မတို႕ဆိုင္မွမန္ေနဂ်ာၿဖစ္သူMrs.Xeniaပင္ၿဖစ္သည္။၂၇.၁၀.၀၉ ေန႔တြင္က်ေရာက္ေသာ
သူမ၏ေမြးေန႔ပြဲေလးကို ဆိုင္သိမ္းၿပီးခ်ိန္တြင္ ကိတ္မုန္႔ခြဲ၍က်င္းပခဲ႔ႀကသည္။သူမ၏ေမြးေန႔မတိုင္ခင္ (၁)လအလိုကတည္းက ဒီအစီအစဥ္ကိုသူမမသိေအာင္ က်မႀကိတ္၍စီစဥ္ခဲ႔ၿခင္းၿဖစ္သည္။ ဝန္ထမ္းမ်ားအတြက္တပတ္တခါ၊ခြဲတန္းၿဖင္႔ရေသာ Tip money (ဧည္႕သည္ကေပးေသာမုန္႔ဖိုး)မ်ားထဲမွ မိမိတို႕ေစတနာရွိသေလာက္ကိုစုဗူးတခုထဲတြင္တလတိုင္တိုင္စုေစၿပီးMsr.Xenia ၏ေမြးေန႔တြင္လက္ေဆာင္အၿဖစ္ေပးခဲ႔ႀကသည္။စာဖတ္သူမ်ားအတြက္ေတာ႔ ထူးဆန္းမည္မထင္ပါ။ Mrs.Xenia ၏အေႀကာင္းကိုက်မအနည္းငယ္ေၿပာၿပခ်င္ပါသည္။ သူမ၏အသက္မွာ (၄၇)ႏွစ္ရွိၿပီ၊သမီး(၂)ေယာက္ႏွင္႔သား(၁)ေယာက္ရွိသည္။ လင္မယား(၂)ေယာက္္စလံုး
အလုပ္လုပ္ေနသည္႔ႀကားမွလုပ္ငန္းရႈံး၍အမႈႏွင္႔ရင္ဆိုင္ေနရသည္။ သူမ၏လက္ထဲသို႕လုပ္အား(လစာ)ေရာက္လွ်င္ေန႔မကူးပဲေႀကြးရွင္လက္ထဲသို႕တစ္ၿပားမက်န္ခ်က္ခ်င္းလႊဲေပးရသည္၊

ဤသို႕မွမဟုတ္လွ်င္ေထာင္နန္းစံဖို႕အထိအမႈကႀကီးသည္။သားသမီး(၃)ေယာက္ရဲ႕

တကၠသိုလ္ေက်ာင္းစားရိတ္၊အိမ္စားရိတ္၊တို႕ကိုေယာက်္ားၿဖစ္သူမွတာဝန္ယူရသည္။

လြန္ခဲ႔ေသာ(၂)လခန္႔ကသူမတေယာက္ထဲလမ္းေလွ်ာက္ထြက္ရင္းေခ်ာ္လဲသၿဖင္႔

ေၿခေထာက္က်ိဳးသြားေသာေႀကာင္႔(၁)လခန္႔အလုပ္မွအနားယူခဲ႔ရသည္။ သူမ၏ဘဝေလးထဲသို႕ဆိုးဝါးလွသည္႔ကံႀကမၼာဆိုးကထပ္ေရာက္လာခဲ႔သည္၊ သူမတြင္သားအိမ္ကင္ဆာေရာဂါစြဲကပ္ေနၿပီ၊အၿမန္ဆံုးခြဲထုတ္ၿပစ္ရမည္၊ခြဲစိတ္ခေငြလိုၿပီ၊

လင္မယားႏွစ္ေယာက္အဲဒီကိစၥၿဖင္႔စကားမ်ားႀကသည္။ မခြဲ၍မရ၊ကင္ဆာေရာဂါ၏ေႀကာက္မက္ဖြယ္ေကာင္းပံုအေႀကာင္းကိုလူတိုင္းသိၿပီးၿဖစ္သည္။ အဲဒီေန႔ကသူမ အလုပ္သို႕လာရင္းဝန္ထမ္းမ်ားနားေနခန္းအတြင္းတြင္

တေယာက္ထဲႀကိတ္၍ငိုေနသည္ကိုက်မေတြ႕သၿဖင္႔ ေမးၿမန္းမိရာမွ သူမရင္ဖြင္႔ခဲ႔သည္။ သူမအတြက္က်မဘာလုပ္ေပးႏိုင္မည္နည္း။စဥ္းစားရင္းအႀကံတခုေခါင္းထဲသို႕ေရာက္လာခဲ႔သည္၊

ခြဲစိတ္မႈအတြက္ကုန္က်စားရိတ္ကို က်မတို႕ဝန္ထမ္းမ်ားက တာဝန္ယူေပးႏိုင္ခဲ႔ပါလွ်င္

သူမအတြက္အသက္ရႈေခ်ာင္ေပလိမ္႔မည္။ သူမကိုဝန္ထမ္းအားလံုးက "MUM"(အေမ)ဟုေခၚႀကသည္၊ အေႀကာင္းမွာမူ..သူမသည္မန္ေနဂ်ာႏွင္႔မတူ၊က်မတို႕၏မိခင္ကဲ႔သို႕ဝန္ထမ္းမ်ားကိုႀကင္နာသည္၊ေစာင္႔ေရွာက္သည္၊

ဝန္ထမ္းမ်ားဘက္မွအၿမဲရပ္တည္ေပးေသာ မိခင္စိတ္ဓာတ္အၿပည္႔အဝရွိသည္႔သူမကို "မန္ေနဂ်ာ"ဟုက်မတို႕မေခၚရက္ႀကပါ။ သူမဘက္မွဝန္ထမ္းမ်ားအေပၚအၿမဲတာဝန္ေက်ခဲ႔သည္။ မိေဝး၊ဖေဝးၿဖင္႔ႏိုင္ငံရပ္ၿခားတြင္အလုပ္ေနႀကေသာက်မအပါအဝင္ဝန္ထမ္းမ်ား၏

ဘဝကိုသူမနားလည္စြာၿဖင္႔မိခင္ကဲ႔သို႕ေစာင္႔ေရွာက္ခဲ႔သည္။ ဒီတခါေတာ႔က်မတို႕ဝန္ထမ္းမ်ားဘက္မွတာဝန္ေက်ခ်င္ပါသည္။ သူမ၏ေရွ႔သို႕ကိတ္မုန္႔ကိုသယ္ေဆာင္လာရင္းတရုတ္ဘာသာၿဖင္႔ေမြးေန႔သီခ်င္းကို

သံၿပိဳင္သီဆိုၿပီးသူမအတြက္ဝန္ထမ္းမ်ားမွေပးေသာလက္ေဆာင္မ်ားကိုလက္ခံေစသည္။ ေမြးေန႔သီခ်င္းသီဆိုၿပီးသြားခ်ိန္တြင္ ေမြးေန႔လက္ေဆာင္မ်ားကို သူမတခုခ်င္းစီဖြင္႔ႀကည္႔သည္။

* သူမ၏ဓာတ္ပံုကိုမွန္ေဘာင္သြင္း၍မွန္ေပၚတြင္ Soft-pan ၿဖင္႔ ဝန္ထမ္းမ်ားကိုလက္မွတ္ထိုးထားေသာ ဓာတ္ပံုမွန္ေဘာင္တခု။ * "For your operation"ဟုေရးထားေသာခြဲစိ္တ္ခကုန္က်စားရိတ္ေငြ

ထည္႔ထားေသာစာအိတ္တအိတ္။

*ဝန္ထမ္းမ်ားေရးထားေသာစာအတိုအထြာမ်ားၿဖင္႔ၿပည္႕ႏွက္ေနေသာ

Birthday Card တခုတို႕ၿဖစ္သည္။

သူမ၏လက္မ်ားတုန္ရီေနသည္။

ၿပီးေတာ႔.....ရႈိက္ႀကီးတငင္ငိုသည္။

ၿပီးေတာ႔....မ်က္ရည္မ်ားႀကားမွ"I LOVE YOU ALL"ဟုသူမေၿပာသည္။

ၿပီးေတာ႔...ဝန္ထမ္းမ်ား၏တေယာက္ခ်င္းစီကိုအနမ္းလက္ေဆာင္ၿပန္ေပးရင္း ေမြးေန႔ပြဲေလးကိုပီတိမ်က္ရည္မ်ားၿဖင္႔ က်မတို႕ေပ်ာ္ရႊင္စြာဆင္ႏႊဲခဲ႔ႀကသည္။

သူမရဲ႕ေမြးေန႔ပါတီၿပီးဆံုး၍အိမ္ၿပန္ခါနီးတြင္

သူမေပ်ာ္ရႊင္ေစရန္ က်မတို႕အသင္႔ယူေဆာင္လာေသာ မီးပံုးပ်ံကို ပင္လယ္ကမ္းစပ္တြင္လႊတ္တင္ခဲ႔ႀကပါသည္။

အခုအခ်ိန္ေလာက္ဆိုရင္....သူမတေယာက္ ခြဲစိတ္ခန္းထဲတြင္ ေမ႔ေဆးအရွိန္ေႀကာင္႔ သတိေမ႔ေမ်ာေနစဥ္ သူမ၏ဝန္ထမ္းမ်ားရဲ႕အမည္ကို ကေယာင္ကတန္းႏွင္႔ေအာ္ေခၚေနမည္လား။ ဒါမွမဟုတ္ ...ခြဲစိတ္ထားေသာဒါဏ္ရာေႀကာင္႔ မခ်ိမဆန္႔ခံစားရင္း မ်က္ရည္မ်ားက်ေနမည္လား။ က်မတို႕ရဲ႕"အေမ"....ၿမန္ၿမန္ေနေကာင္းပါေစလို႕ ဆုေတာင္းေပးရင္း၊ က်မ...တပည္႔တာဝန္ေက်ေစရန္အမ်ားႀကီးႀကိဳးစားရပါအံုးမည္။

ံု

Posted in: ေဆာင္းပါး