“အြန္လိုင္းစာေပေလာက” မွ “အႏုပညာစာေပေလာက”သို႕...

အရင္ကလည္းေၿပာခဲ႔ဖူးပါတယ္။
က်မစာဖတ္ပ်င္းတဲ႔အေႀကာင္းကို.....။
Computer ကိုဘယ္လိုဖြင္႔ရမွန္းမသိ၊ Email လိပ္စာက်မမွာမရွိ၊ G-Talk ဆိုတာဘာမွန္းမသိ၊ အသံုးၿပဳဖို႕ဆိုတာ ဟိုးအေဝးႀကီးမွာ။က်မရဲ႕သူငယ္ခ်င္းေတြ On line တက္တယ္တဲ႔။ Chatting ထိုင္တယ္တဲ႔။ ဘာကိုဆိုလိုမွန္းမသိခဲ႔၊ တံုးလိုက္တဲ႔က်မ။ အလုပ္ေတြကိုပဲ အဆက္မၿပတ္လုပ္ေနတတ္တဲ႔က်မဟာ On line တက္သူေတြကိုက်ိတ္ၿပီးရီခဲ႔ဖူးတယ္၊အဓိပၸါယ္မရွိတဲ႔စကားေတြကိုေၿပာၿပီး အခ်ိန္ကုန္၊ေငြကုန္တဲ႔အလုပ္လို႕သူငယ္ခ်င္းေတြကိုေၿပာခဲ႔ဖူးတယ္။ အဲဒီစကားကို အခုအခ်ိန္က"စ"ၿပီးၿပန္ရုတ္သိမ္းပါတယ္။

က်မComputer ကို"စ"ၿပီးသံုးတတ္ခဲ႔တာကေတာ႔ လြန္ခဲ႔တဲ႔(၂)ႏွစ္ေလာက္ကပါ။
က်မရဲ႕အခန္းေဘးက တရုတ္မေလးတေယာက္ တရုတ္ၿပည္ကိုအၿပီးၿပန္တဲ႔အခ်ိန္မွာ သူ႕ရဲ႕Internet line ကို က်မလက္လႊဲယူခဲ႔တဲ႔အခ်ိန္က "စ"ခဲ႔တာပါ။ အဲဒီတုန္းကေတာ႔ On line ကလာတဲ႔ၿမန္မာရုပ္ရွင္ဇာတ္ကားေတြကိုႀကည္႕ဖို႕သက္သက္ပါ။ ေနာက္ေတာ႔ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ရဲ႕အကူညီနဲ႔Email Account တခုဖြင္႔ရင္း သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ Mail ေတြပို႕ၿဖစ္ခဲ႔တယ္။ တေန႔ က်မဆီကိုေရာက္လာတဲ႔ Mail ေတြထဲကမွ "VZO Chat" လို႕ေခၚတဲ႔ Chatting Invitation တခုကိုလက္ခံရရွိခဲ႔ရာမွ On line chatting ေပၚကိုက်မေရာက္လာခဲ႔တယ္။
ညဘက္အလုပ္ကၿပန္လာရင္ VZO က Video call မွာ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕စကားေၿပာရင္း Connection ေႀကာင္႔ သူငယ္ခ်င္းနဲ႔လိုင္းၿပတ္သြားတဲ႔ တဒဂၤမွာ ဘယ္ကဝင္လာမွန္းမသိတဲ႔ လူတေယာက္ရဲ႕ညစ္ညမ္းတဲ႔ၿပကြက္ေႀကာင္႔ စိတ္အေႏွာင္႔အယွက္ေတာ္ေတာ္ၿဖစ္ခဲ႔ရတယ္။
အဲဒီတုန္းက Computer အသံုးၿပဳပံုကို မသိေသးတဲ႔အတြက္ Video Call ကို Auto Accept လုပ္ထားတဲ႔အခ်ိန္ေပါ႔။ ေမာင္ႏွမသားခ်င္း ႀကည္႔လို႕ၿမင္လို႕မွမသင္႔ေတာ္တဲ႔ အလြန္ယုတ္ညံ႕တဲ႔သူ႕ရဲ႕လုပ္ရပ္ကို ရြံရွာမိရင္း VZO ရဲ႕BLOG မွာ "Shyne to say I am Myanmar" ဆိုတဲ႔Post ေလးကို အဂၤလိပ္ဘာသာၿဖင္႔ မတတ္တေခါက္ေရးၿဖစ္ခဲ႔တယ္။
ေနာက္တေန႔မွာေတာ႔ က်မေရးထားတဲ႔ Post ရဲ႕ေအာက္မွာ Comment ေလးေတြတန္းစီေနတာကိုေတြ႕ေတာ႔ ေပ်ာ္လိုက္ရတာ၊ အဲဒီမွာတင္ စာေရးတဲ႔ပိုးဟာ က်မကိုယ္ထဲကိုေရာက္လာရင္း အၿမင္က်ဥ္းခဲ႔တဲ႔က်မ၊ ဗဟုသုတနည္းခဲ႔တဲ႔က်မ၊ စာဖတ္ပ်င္းတဲ႔က်မဟာ ကိုယ္သိသေလာက္၊ ကိုယ္လိုသူလိုသူငယ္ခ်င္းေတြကို သိေစခ်င္လာတယ္။
ကိုယ္႔ပါတ္ဝန္းက်င္က အၿဖစ္အပ်က္ေတြ၊ ဗဟုသုတေတြကို ေရးရင္း သူမ်ားေတြနဲ႕အၿမင္ခ်င္းဖလွယ္ခဲ႔တယ္။ အဲဒီကေနမွတဆင္႔ ကိုယ္ေရးခဲ႔တဲ႔ စာအတိုအထြာေလးေတြကို တစုတစည္းထဲစုထားခ်င္တာေႀကာင္႔ http://seaandangel.blogspot.com/ ဆိုတဲ႔ အိမ္ေလးတလံုးကို ေဆာက္ၿဖစ္ရင္း အြန္လိုင္းစာေပေလာကထဲကို ေၿခခ်မိတယ္ဆိုရင္ပဲ၊အလြန္က်ယ္ၿပန္႔တဲ႔ စာေပ၊ရသစံုလင္တဲ႔ Blogspot ဆိုတဲ႔ ဥယ်ာဥ္ႀကီးထဲကိုေရာက္ရွိခဲ႔ပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရး၊လူမႈေရး၊ ခံစားခ်က္၊ ကဗ်ာ၊ဟာသ က်န္းမာေရး၊ဘာသာေရး၊ပညာပိုင္းဆိုင္ရာႏွင္႔ အေတြးအေခၚပိုင္းဆိုင္ရာ ေရးနည္းအစံုအလင္နဲ႕ အြန္လိုင္းစာေပေလာကထဲက ေမာင္ႏွမေတြရဲ႕ အၿမင္ခ်င္းဖလွယ္ႀကတဲ႔ ဥယ်ာဥ္ႀကီးထဲကို က်မေရာက္ရွိခဲ႔တာ သိပ္ေနာက္က်သြားခဲ႔တယ္။ အဲဒီပန္းဥယ်ာဥ္ႀကီးထဲမွာ ပန္းပ်ိဳးသူေတြရွိသလို၊ ပန္းဖ်က္သူလည္းရွိတာေပါ႔ေနာ္။ ဒါကလည္း "ဆယ္သိန္းမွာတေယာက္ပါ"(One in a mellion)။ က်မအတြက္ကေတာ႔ အြန္လိုင္းစာေပေလာကကို သိပ္မကၽြြမ္းက်င္တာကတေႀကာင္း၊ ရင္ဘတ္ႀကီးေဆြးေႏြးခဲ႔တဲ႔ အြန္လိုင္းစာေပေလာကအေႀကာင္းကလည္း ၿပည္႕စံုသေလာက္ၿဖစ္ေနတာေႀကာင္႔ က်မႀကံဳေတြ႔ခဲ႔ဖူးတဲ႔ အႏုပညာရပ္ဝန္းက စာနယ္ဇင္းအေႀကာင္းကိုပဲ လဲႊၿပီး ေၿပာလိုက္ပါရေစ။ စာနယ္ဇင္းအတတ္ပညာကေတာ႔ စာဖတ္သူေတြရဲ႕စိတ္ကို ဖတ္ခ်င္လာေအာင္စြဲေဆာင္ၿခင္း၊ လူအမ်ားစိတ္ဝင္စားႏိုင္မည္႔အေႀကာင္းအရာေတြကို ထင္ေယာင္ထင္မွားၿဖစ္ေအာင္ ရွာက်န္ေရးသားၿခင္း၊ သူတို႕ေရးေသာအေႀကာင္းအရာထဲမွ ကာရကံရွင္တို႕ရဲ႕စိတ္ကို ႏိုးထလာေအာင္"စြ"ေပးၿခင္း၊ ေႀကာ္ၿငာမည္႔ကုန္ပစၥည္းေပါက္ေအာင္(ေရာင္းထြက္ေအာင္)"ဖြ"ေပးၿခင္း၊ ...နည္းပညာေတြပါပဲ။ က်မကိုယ္တိုင္ကို အဲဒီစာနယ္ဇင္းေတြရဲ႕"ဖြ"နည္း"စြ"နည္းအတတ္ပညာထဲမွာ ေမ်ာပါခဲ႔ဖူးပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းကေပါ႔။က်မရဲ႕ကုမၸဏီကထုတ္လုပ္ၿဖန္႔ခ်ီတဲ႔ ...ဒါရိုက္တာသီဟတင္သန္းရိုက္ကူးၿပီး သရုပ္ေဆာင္(ကို)ရာဇာေနဝင္း၊ ခိုင္သင္းႀကည္ႏွင္႔ပုလဲဝင္းတို႕ေခါင္းေဆာင္ပါဝင္ေသာ "အလြမ္းမဲ႔ကာရံ"ဆိုတဲ႔ DVD ဇာတ္ကားမွ ရခဲ႔တဲ႔အေတြ႕အႀကံဳေလးတခုပါ။ ဇာတ္ကား"စ"မရိုက္မီအခ်ိန္မွာ ဒါရိုက္တာႏွင္႔က်မတို႕သေဘာတူညီမႈတခုရယူခဲ႔ရာမွာ ဤဇာတ္ကား၏ကုန္က်စရိတ္(စ-ဆံုး) အတြက္ ေစ်းသတ္မွတ္ၿပီး ဒါရိုက္တာကိုသီဟအား အလုပ္အပ္ခဲ႔ပါတယ္။ ဇာတ္ကား"စ"ရိုက္ခ်ိန္မွ လက္ထဲသို႕ေခြေခ်ာအပ္ခ်ိန္အတြင္း သတ္မွတ္ေငြကို (၃)ရစ္ခြဲေဝေပးရန္၊ ဒါရိုက္တာမွသတ္မွတ္ထားေသာေငြထက္ပိုသံုးစြဲမိပါက ဒါရိုက္တာ၏တာဝန္သာၿဖစ္ေႀကာင္း၊ ဇာတ္ကားရိုက္ကူးၿပီးခ်ိန္တြင္ ေငြပိုမ်ားက်န္ရွိေနပါက ဒါရိုက္တာႏွင္႔သာသက္ဆိုင္ပါေႀကာင္း ႏႈတ္ကတိထားၿပီး ဇာတ္ကား"စ"တင္ရိုက္ကူးခဲ႔ပါတယ္။ က်မဘက္က ကတိအတိုင္းေငြကိုခြဲေခ်ေပးရင္း ေခြေခ်ာအပ္ခ်ိန္တြင္ ဒါရိုက္တာဘက္မွသိန္းဂဏန္းၿဖင္႔ ေငြအနည္းငယ္စိုက္ထားရေႀကာင္း၊ သတ္မွတ္ထားသည္႔ေငြထက္ပိုေစာင္းေပးရန္ ေတာင္းဆိုလာခဲ႔ပါတယ္။ ႏႈတ္ကတိသာထားခဲ႔သည္႕က်မအတြက္ တရားဝင္ၿပစရာ (စာခ်ဳုပ္)ဘာအေထာက္အထားမွမရွိခဲ႔ပါ။ က်မကုမၸဏီမွေငြေႀကြးက်န္ရွိေနသည္႔အေႀကာင္း ေငြအေက်ေခ်ၿပီးမွသာ ေခြအပ္ႏိုင္မည္႕အေႀကာင္း စာေစာင္မ်ားမွာၿပန္႔သြားခဲ႔တယ္။ က်မကၿပန္ေၿဖရွင္းလိုက္။ သူကၿပန္ေၿဖရွင္းလိုက္နဲ႕ စာနယ္ဇင္းဆရာေတြေတာ္ေတာ္ကိုအလုပ္ၿဖစ္ခဲ႔ပါတယ္။ က်မႏွင္႔စာနယ္ဇင္းဆရာမ်ား အင္တာဗ်ဴးလုပ္စဥ္မွာလည္း က်မမခံခ်င္ေအာင္ (သူ႕ဘက္မွာလည္းထိုနည္း၎ေပါ႔)ေသြးဆူေအာင္လုပ္ရင္း နာမည္ႀကီးဂ်ာနယ္ႏွစ္ခု က်မႏွင္႔ကိုသီဟတို႕ကိုယ္စားရန္ၿဖစ္ေပးခဲ႔ႀကပါတယ္။ တရက္မွာေတာ႔ ကာရကံရွင္ႏွစ္ေယာက္မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ေတြ႕ရင္း စကားေၿပာမိရာမွ အဖြခံ၊အစြခံရမွန္းသိခဲ႔ႀကတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ႔က်မတို႕အလုပ္ဆက္လုပ္ၿဖစ္ခဲ႔ႀကပါတယ္။ စာနယ္ဇင္းဆရာမ်ားကိုလည္း အၿပစ္မေၿပာလိုပါ။ သူတို႕အလုပ္သူတို႕လုပ္ေနသည္ပဲ။ က်မဘက္ကေက်းဇူးေတာင္တင္ရပါအံုးမည္။ အဘယ္ေႀကာင္႔ဆိုေသာ္ ဂ်ာနယ္စာေစာင္ေတြရဲ႕ စာမ်က္ႏွာေပၚမွ(၂)လႀကာရန္ပြဲေႀကာင္႔ ပရိတ္သတ္မ်ားစိတ္ဝင္စားလာၿပီး နယ္ကိုယ္စားလွယ္မ်ားအဝယ္လိုက္၍ က်မၿဖန္႔ခ်ီေသာ "အလြမ္းမဲ႔ကာရံ" DVD ဇာတ္ကားမွာ အေပါက္ႀကီးေပါက္၍အၿမတ္ႀကီးၿမတ္ခဲ႔ေသာေႀကာင္႔ပင္။အဲဒီအခ်ိန္က်မွ က်မတို႕အတြက္ရန္ၿဖစ္ေပးခဲ႔ႀကသာ ဂ်ာနယ္ႀကီးႏွစ္ခုမွာ ၿပံဳးစိစိလုပ္ရင္းက်မကိုေၿပာလိုက္တာကေတာ႔.."ငါတို႕တာဝန္ေက်ၿပီေနာ္"..တဲ႕။ ပညာပါတဲ႔သူတို႕ရဲ႕လွည္႕ကြက္ကို အဲဒီေတာ႔မွက်မသေဘာေပါက္ခဲ႔ရတယ္။ အထက္ပါအေႀကာင္းအရာမ်ားသည္ က်မေၿပာၿပခ်င္သည္႔ အႏုပညာေလာကမွ "စာနယ္ဇင္းေလာကအေႀကာင္း"ပဲၿဖစ္ပါသည္။

မွတ္ခ်က္။ ။ ဤဇာတ္ကားသည္ (ကို)ရာဇာႏွင္႔ပုလဲဝင္းတို႕ကို ပထမဦးဆံုးအႀကိမ္ေတြ႕ဆံုခြင္႔ေပးလိုက္ေသာဇာတ္ကားၿဖစ္သည္႔အတြက္ အမွတ္တရၿဖစ္ခဲ႔ရပါသည္။

ေက်းဇူးတင္လႊာ။ ။ ဤဇာတ္ကားေပါက္ေအာင္ "ဖြ"ေပးခဲ႔ႀကေသာ အလင္းတန္းဂ်ာနယ္ႏွင္႔အခ်စ္ဂ်ာနယ္တို႕မွတာဝန္ရွိသူမ်ားအားလံုးကို အစဥ္ဂါရဝၿပဳလွ်က္။

(ဆက္လက္၍စိတ္ဝင္စားေသးပါက က်မအရင္ကေရးခဲ႔ေသာ "ထုတ္လုပ္သူတဦး၏VIDEOဇာတ္ကားၿဖန္႔ခ်ီပံုႏွင္႔ ဖြနည္း အတတ္ပညာ"ကိုသိမွတ္ဖြယ္ရာေနရာတြင္ ၿပန္လည္ရွာေဖြဖတ္ရႈႏိုင္ပါသည္ရွင္႔)။

Posted in: ေဆာင္းပါး