အမွတ္ရေနဆဲပါ....(၁)

"လ"သာတဲ႔ လၿပည္႔ေန႔ ညေလးတညမွာ "သူ" နဲ႕ က်မ "စ" ေတြ႕ခဲ႔ႀကတယ္...။
အမွတ္ရစရာ အၿဖစ္အပ်က္ေလးတခုနဲ႔ ႀကံဳေတြ႕ခဲ႔ႀကတဲ႔
အဲဒီ"တန္ေဆာင္တိုင္လၿပည္႔ေန႔ေလးကို...အခုထိ အမွတ္ရေနဆဲပါ။ အဲဒီေန႔က ေရႊဘုန္းပြင္႔ ဘုရားသို႔...က်မ ေရာက္ရွိခဲ႔တယ္...။လၿပည္႔ေန႔မို႔ ဘုရားရင္ၿပင္ေတာ္ေပၚတြင္...ဘုရားဖူးမ်ားႏွင္႔ ၿပည္႔ႏွက္ေနခဲ႔သည္။ က်မလည္း ဘုရားဝတ္ၿပဳၿပီးၿဖစ္၍ အသံခ်ဲ႕စက္ႀကီးၿဖင္႔ အလွူခံေနေသာေဂါပကအဖြဲ႕အလွဴခံ႒ါနဆီသို႕လွမ္းလာခဲ႔ပါတယ္။ ႒ါနဆိုင္ရာမ်ား...အစိုးရ ရံုးႏွင္႔ေက်ာင္းမ်ားပိတ္ေသာတန္ေဆာင္တိုင္ လၿပည္႔ေန႔ၿဖစ္သၿဖင္႔...ဘုရားဖူးမ်ား အလြန္စည္ကားေသာ ဤေန႕တြင္အလွဴခံ႒ါနမွာ လက္မလည္နိုင္ေအာင္ အလုပ္မ်ားလွ်က္ရွိသည္...။လွဴဒါန္းႀကေသာ အလွူရွင္မ်ား၏စာရင္းကို ေဂါပက အဖြဲ႕ဝင္လူႀကီးတဦးမွ အသံခ်ဲ႕စက္ၿဖင္႔ အစဥ္လိုက္ ေႀကၿငာ ေပးလွ်က္ရွိသည္..။က်မလည္း လွဴဒါန္းေငြကို သက္ဆိုင္ရာ ေဂါပက အဖြဲ႔ဝင္တဦး၏ ေရွ႕တြင္ လွဴဒါန္းရင္း "၃၀၀၀ က်ပ္ ပါဦးေလး" ဟု ေၿပာလိုက္စဥ္...အမ်ိဳးသားတဦးမွလည္း...က်မႏွင္႔ နည္းတူ လွဴဒါန္းရင္း သံၿပိဳင္ ေၿပာမိႀကေလသည္....။ က်မတို႕တဦးကို တဦး ႀကည္႔မိႀကရင္း...သူ၏ ၿဖဴဆြတ္ေနေသာ ရွပ္အက်ၤ ီ ေကာ္လာကတုံး လက္စကႏွင္႔ ကခ်င္ပုဆိုး အစိမ္းေရာင္ေလးကို တြဲဖက္ဝတ္ဆင္ထားသည္႔ တည္ႀကည္ခံ႔ညားေသာ အမ်ိဳးသားတဦးကို ေတြ႕လိုက္ရသည္...။
"သူ"သည္ ေနာင္တခ်ိန္တြင္ က်မၿမတ္နိုးစြာခ်စ္ခဲ႔ရေသာ က်မ၏ ခ်စ္သူၿဖစ္လာလိမ္႔မည္ဟု အဲဒီတုန္းက လံုးဝေတြးထင္မထားခဲ႔ပါ....။
ဒုတိယ အႀကိမ္ အမွတ္ရစရာကေလးကေတာ႔ အလွဴခံ႒ါနမွ အလွဴခံမ်ား၏အမည္ကို ေမးရာတြင္... မိမိတို႕၏ အမည္ကိုယ္စီကို က်မတို႕သံၿပိဳင္ထပ္ေၿပာမိႀကၿခင္းပင္....။ၿပီးေတာ႕ႏွစ္ဦးသား ၿပံဳးမိႀကသည္....။ ထိုေနရာတြင္ ဆက္ေနလွ်င္ အလြဲမ်ားႏွင္႔ ဆက္လက္ ႀကံဳေတြ႕ေနရအံုးမည္ဆိုးသၿဖင္႔ အဲဒီေနရာမွ က်မလွည္႔ထြက္လာခဲ႔သည္...။
မႀကာခင္မွာပင္ အလွဴခံ႒ါန ၏ အသံခ်ဲ႕စက္မွ ေႀကၿငာလိုက္ေသာ အမည္တခုေႀကာင္႔
လွမ္းေနေသာ က်မ၏ ေၿခလွမ္းမ်ား အေယာင္ေယာင္အမွားမွား ၿဖစ္ခဲ႔ရသည္...။
အေႀကာင္းမွာမူ...အလွူခံ႒ါနတြင္ မိမိတို႕၏အမည္မ်ားကို သံၿပိဳင္ေၿပာခဲ႔ႀကေသာ သူႏွင္႔က်မ၏
အမည္ႏွစ္ခုကို ပူးတြဲၿပီး "ကို- - - ႏွင္႔ မ - - - တို႕မွ ေငြသားက်ပ္ ၆၀၀၀ တိတိကိုလာေရာက္လွဴဒါန္းသြားပါတယ္...။ယေန႔မွ "စ"၍ ခ်စ္သူႏွစ္ဦး အလွဴေရစက္ လက္ႏွင္႔မကြာ လွဴႏိုင္တန္းႏိုင္ႀကပါေစ"....ဟု ေႀကၿငာလိုက္ေသာေႀကာင္႔ၿဖစ္သည္...။
အမ်ိဳးအမည္ ေဖၚမၿပတတ္ေသာခံစားခ်က္ေလးတခုႏွင္႔ အတူ က်မေလ.....အဲဒီအခ်ိန္မွာ
အဲဒီေနရာကေန အခိုးအေငြ႕ေလးအၿဖစ္နဲ႕ ခ်က္ခ်င္းေပ်ာက္ကြယ္သြားခ်င္ခဲ႔တာပါ...။
ႀကက္ပ်ံမက် စည္ကားလွတဲ႔ ဘုရားရင္ၿပင္ေတာ္ေပၚကေန အေဝးကို ေၿပးထြက္သြာဖို႕ဆိုတာ
လြယ္ကူတဲ႔ ကိစၥမွ မဟုတ္တာပဲေနာ္...။
အဲဒီအၿဖစ္အပ်က္ေတြဟာ ဘုရားေပၚမွာတင္ ၿပီးဆံုးသြားခဲ႔ၿပီလို႕ က်မထင္ထားခဲ႔မိတာ....
အမွန္တကယ္မွာေတာ႔...........................................

Posted in: ဝတၳဳ