ၿပံဳးေနရင္...သတိထား

“ဧည္႕ႀကိဳ” (Receptionist) ဆိုတဲ႕အလုပ္ဟာ..ထင္သေလာက္ မလြယ္ကူတာကို...က်မ၏ လုပ္သက္(၅)ႏွစ္တာ...သက္တမ္းအရ...သိရွိခဲ႔ရသည္။
က်မအလုပ္လုပ္ေသာ...တရုတ္စားေသာက္ဆိုင္ႀကီးတြင္...အထပ္ေပါင္း(၃)ထပ္ႏွင္႔
အထူးခန္း(Private Room) ၂ ခန္းပါရွိသည္။က်မ၏ အလုပ္မွာ..ဆိုင္ထဲသို႔ ဝင္လာသမွ် ဧည္႕သည္မ်ားကိုအၿပံဳးႏွင္႔ ဆီးႀကိဳရသလို
စားၿပီး၍ ဆိုင္ထဲမွၿပန္ထြက္သည္႔ဧည္႕သည္မ်ားကိုလည္း ႏႈတ္ဆက္ရၿပန္ပါတယ္..။
ဧည္႔ႀကိဳဟာ ဧည္႕သည္မ်ားအတြက္ ပထမဦးဆံုးႏွင္႔ ေနာက္ဆံုးၿမင္ရသည္႔ သူ
(Receptionist is the First and the Last important face in the Restaurant)ဟု..ဆိုရိုးစကားရွိပါတယ္..။

ဆိုင္ထဲသို႕ ဝင္လာေသာ ဧည္႔သည္မ်ား ပထမဦးဆံုးၿမင္ရမွာကေတာ႔
ဧည္႔ႀကိဳၿဖစ္သူ က်မ၏ အၿပံဳးပဲၿဖစ္ပါတယ္..။

က်မ၏ စိတ္ထဲက ပါသည္ၿဖစ္ေစ မပါသည္ၿဖစ္ေစ လုပ္ငန္းခြင္အတြင္း
တာဝန္ႏွင္႔ဝတ္တရားအရ ၿပံဳးေနရသည္႔ က်မအဖို႕ ႀကာလာေတာ႔လည္း
ၿပံဳးရတာကို ၿငီးေငြ႕လာတတ္ၿပီေပါ႔...။

ေန႔စဥ္ႏွင္႔အမွ် ဤစားေသာက္ဆိုင္ႀကီး၏.ေလွခါးထစ္မ်ားေပၚတြင္
တက္လိုက္ ဆင္းလိုက္ႏွင္႔ ေၿပးလႊားရင္း ဧည္႔သည္မ်ားကိုေနရာခ်ေပးရေသာ
က်မ၏ အလုပ္မွာ က်မေပ်ာ္ေမြ႕ရေပမယ္႔ တခါတရံ က်ၿပန္ေတာ႔လည္း
ၿပႆနာရွာတတ္ေသာ ဧည္႔သည္ ၊ေနရာထိုင္ခင္းအတြက္ ဂ်ီးမ်ားတတ္ေသာ
ဧည္႔သည္မ်ားႏွင္႔ ႀကံဳေတြ႕ရသည္႔ အခါမ်ိဳးတြင္ က်မတေယာက္ ေဒါပြၿပီး
စိတ္အလိုမက် ၿဖစ္ရင္း အဓိပၸါယ္မဲ႕စြာ ၿပံဳးတတ္လာပါတယ္။

ဧည္႔သည္မ်ားကို သတ္မွတ္ထားေသာ စားပြဲသို႕ က်မမွ ဦးေဆာင္၍ေခၚေဆာင္သြားရာ လမ္းတေလွ်ာက္တြင္ အၿခားစားပြဲမ်ားကို ၿဖတ္သန္း၍ သြားရာ၌ က်မၿမင္ေတြ႕သမွ်
ဝန္ထမ္းမ်ား၏ အမွားမ်ား ဧည္႕သည္မ်ားအား ဂရုစိုက္ရန္လိုအပ္ခ်က္မ်ားကို
ေတြ႕ၿမင္ရသည္႔ အခါမ်ိဳးမွာ ဝန္ထမ္းမ်ားအား အၿပံဳးမပ်က္ပဲ မ်က္လံုးႏွင္႔
လိုရာကိုေၿပာတတ္သည္႔ က်မ၏ အမူအရာကို က်မ၏ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္မ်ားက အကၽြမ္းတဝင္ရွိေနၿပီ ၿဖစ္သည္။

ဧည္႔သည္မ်ားကို သတ္မွတ္ထားေသာ စားပဲြဆီသို႕ က်မမွဦးေဆာင္၍
ေခၚသြားစဥ္တြင္ ေဘးတဖက္တခ်က္မွ ဝန္ထမ္းမ်ားအား စကားလွည္႔ေၿပာပိုင္ခြင္႔
မရွိေသာ က်မအတြက္ မ်က္လံုးအမူအရာၿဖင္႔သာ စကားေၿပာရၿခင္းၿဖစ္သည္။
မ်က္လံုးႏွင္႔စကားေၿပာၿခင္းကို က်မဘက္မွ အေတာ္ႀကြမ္းက်င္ေနၿပီၿဖစ္သလို
လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္မ်ားကလည္း က်မ၏မ်က္လံုးအမူအရာကို အေတာ္နားလည္ေနႀကေလၿပီ။

သာမာန္လူတေယာက္အတြက္ က်မ၏ အၿပံဳးမွာ တမ်ိဳးတည္းဟုသာ
ထင္ရေသာ္လည္း ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ က်မႏွင္႔အတူလက္တြဲလုပ္ကိုင္လာေသာ
သူငယ္ခ်င္းမ်ားမွာမူ အဓိပၸါယ္ကြဲၿပားၿခားနားေသာ က်မ၏အၿပံဳးကို နားလည္ေနေလၿပီ။

ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ် ၿပံဳးရယ္ၿပီး ဧည္႔သည္ေပါင္း (၂၅၀)ေက်ာ္ကို ႏႈတ္ဆက္ရေသာ က်မ၊
ၿပံဳးရယ္ၿပီး သူတို႔၏ အလိုကို လိုက္ေနရေသာ က်မ အဖို႕ ဘယ္မွာလာၿပီး စိတ္ရွည္ပါေတာ႔မည္နည္း..။
“Custamers are always Right” ဆိုတဲ႔ စည္းမ်ဥ္းဥပေဒေႀကာင္႔ က်မ၏စိတ္တြင္းၿဖစ္ေပၚေလ႔ရွိေသာ စိတ္မေက်နပ္မႈမ်ား စိတ္ကသိကေအာက္ၿဖစ္မႈမ်ားကို
ု ၿမိဳသိပ္သည္းခံၿပီး ၿပံဳးရသည္႔အခါမ်ိဳးတြင္ က်မ၏မ်က္ႏွာၿပင္မွ
ေအးစက္ေသာအၿပံဳး မ်ိဳးကိုသာ ေတြ႕ရပါလိမ္႔မည္...။

က်မ၏ အက်င္႔တခုမွာ...
ၿပံဳးသည္......
ၿပံဳးေနသည္........
အၿမဲတန္းၿပံဳးသည္.........
စိတ္အလို မက်လွ်င္......ပိုၿပံဳးသည္........
စိတ္ဆိုးလွ်င္.........ပိုတိုး၍ ၿပံဳးသည္........
အဲဒီ အတြက္.....က်မ၏ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ သူငယ္ခ်င္းမ်ား.....
က်မ၏ ေနာက္ကြယ္တြင္ ခ်စ္စနိုးႏွင္႔ ေၿပာေလ႔ရွိေသာ....
စကားတခြန္းကေတာ႔.....
“Receptionist ၿပံဳးေနရင္...သတိထား”....တဲ႕...။

(ဒီေန႔...စိတ္အလို မက်တာေလး တစ္ခုေႀကာင္႔....က်မ၏ မ်က္ႏွာေၿပာင္းလဲေနသည္ကို....သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္မွ....
အကဲခတ္မိ၍.. က်မအားေမးၿမန္းရာမွ...ဤPost ေလးကို ေရးၿဖစ္ခဲ႔ၿခင္းၿဖစ္သည္)

Posted in: ေဆာင္းပါး