က်ိန္စာသင့္တဲ့ ထစ္ခ်ဳန္းမိုး

ႏွလံုးသားမွာ ေငြ႔ရည္ဖြဲ႔တဲ့အခါ
မ်က္ဝန္းအိမ္မွာ မိုးဖြဲေလ့ရွိတယ္..

မတည္ၿငိမ္တဲ့ စိတ္လြင္ျပင္ၾကက္ခြတ္ေတြေၾကာင့္
မိုးလင္းညေတြလည္း တစ္ညၿပီးတစ္ညေပါ့..

ေၾကမြသြားတဲ့တိမ္တိုက္ေတြဟာ
ငါ့ရင္ခြင္စေတြျဖစ္ခဲ့မယ္ဆိုရင္
ေကာင္းကင္ရဲ႕စ်ာပနမွာ ငါ့အမည္ကို
ကဗ်ည္းထိုးေပးၾကပါ..

အခ်စ္ရဲ႕က်ိန္စာ အဖန္ ၅၅၅ကမၻာမွာ
မေန႔က ငါေသခဲ့တယ္
ဒီေန႔လည္း ငါေသခဲ့ျပန္ၿပီ
မနက္ျဖန္လည္း ငါေသရအံုးမယ္...

အခ်စ္ေရ..
ႏႈတ္ဆက္ခဲ့တယ္ကြယ္
ငါ့ရႈိက္သံတစ္ခ်ိဳ႕ေၾကာင့္
ေႏြေခါင္ေခါင္မွာ ေကာင္းကင္ျမည္ဟီး
စည္တီးသလို က်ိန္စာသင့္တဲ့
ထစ္ခ်ဳန္းမိုးေတြ ရြာပါေစသား...။

Posted in: ကဗ်ာ