“ခ်စ္သူအေမာေျပ တစ္ရိႈက္မက္မက္နမ္းေစ”

နင့္ေၾကာင့္ေပါကြယ္..
ငါ့မ်က္ရည္ေတြလည္းခမ္း
အထီးက်န္ျခင္းေတြလည္း လြင့္ေမ်ာသြားခဲ့

ငါ နင့္ကိုလြမ္းတယ္
စကၠန္႔နဲ႕အမွ်ေပါ့
အိပ္မက္ေတြကိုႏိႈးဆြ
ႏိုးမထေတာ့တဲ့ ဒ႑ာရီထဲ
နင္နဲ႔ငါ့ ရာဇဝင္ဟာ
အာဒံနဲ႔ဧဝျဖစ္ခဲ့

နင္ေျပာခဲ့ဖူးတဲ့..
Mediterraneanပင္လယ္ျပင္အေၾကာင္း
ငါေျပာခဲ့ဖူးတဲ့..
Greek Goddess of loveအေၾကာင္း
ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္ တစ္ေယာက္တစ္လွည့္ေျပာခဲ့ၾကတဲ့ ..
Princess and Photographer အေၾကာင္း..

တစ္ကယ္ဆိုရင္
တို႔ႏွစ္ေယာက္မေတြ႔ခဲ့ၾကရင္ေကာင္းသား
မ်ဥ္းၿပိဳင္ႏွစ္ေၾကာင္းရဲ႕အခ်စ္ဇာတ္လမ္းလို
နီးလွ်က္နဲ႔ေဝးတာလား
ေဝးလွ်က္နဲ႔နီးတာလား
ေသျခာတာတစ္ခုကေတာ့
ဒိုင္ယာရီတစ္အုပ္ျဖစ္ခဲ့...

“ခ်စ္ေရ...”လို႔သာလွမ္းေခၚလိုက္
နင့္အသံကို ဘဝ(၁၀၀)ျခားေတာင္ မွတ္မိတယ္
မယံုရင္လွမ္းေခၚၾကည့္လိုက္
ေရာက္ရာဘဝကေန ေျပးလာမယ့္သူ

ငါက နင္အေမာေျပ ေရၾကည္တစ္ခြက္ျဖစ္တယ္
နင္က ငါနားခိုရာ အရိပ္သစ္ပင္ျဖစ္တယ္
ငါက နင္အပမ္းေျဖရာ ဥယ်ာဥ္တစ္ခုျဖစ္တယ္
နင္က ငါအားကိုးရာ လူစြမ္းေကာင္းတစ္ေယာက္ျဖစ္တယ္
ငါက နင္ျမတ္ႏိုးရာ ခ်စ္သူတစ္ေယာက္ျဖစ္တယ္
နင္က ႏွင္းဆီတစ္ခင္းကိုဖန္ဆင္း ငါ့ကိုႏူးညံ့စြာသက္ဆင္းေစခဲ့တယ္...

ေက်းဇူးပါအခ်စ္ရယ္..
နင္အေမာေျပေစဖို႔ ထာဝရရည္စူး
အခ်စ္ဖူးအတြက္...
ငါ့ရင္ခြင္ဧည့္ခန္းမွာ စံပယ္ျဖဴပင္ေတြကိုစိုက္
ခ်စ္သူတစ္ရိႈက္မက္မက္နမ္းေစသတည္း.....။

Posted in: ကဗ်ာ