2:38 PM
လင်းထက်
ဘာေၾကာင္႔လဲ....
ရွင္...ဘာေၾကာင့္.က်မကို လွည့္မၾကည့္တာလဲ
ရွင့္ရဲ႕မ်က္လံုးေတြကသာ
က်မကို မၾကည့္ဟန္ ေဆာင္ေနေပမဲ့
ရွင့္ရဲ႕...ႏွလံုးသားက
က်မကို ၾကည့႔ေနတယ္ဆိုတာ
က်မရဲ႕ မ်က္လံုးေတြက မျမင္ရေပမဲ့
က်မရဲ႕ ႏွလံုးသားေလးက က်မကို
တိုးတိုးေလး လာေျပာသြားေလရဲ႕
“သူ”မင္းကို ၾကည့္ေနတယ္ တဲ့ေလ
တစ္ကယ္လို႔မ်ား
ရွင္႔ရဲ႕ႏွလံုးသားေလးဟာ
စာေရးလို႔ ရတဲ့စာရြက္ျဖဴျဖဴေလးတစ္ရြက္သာ
ျဖစ္ခဲ့မယ္ဆိုရင္
က်မရင္ထဲက ခံစားခ်က္ေတြကို
အဲဒီ စာရြက္ျဖဴျဖဴေလးေပၚမွာ
တစ္လံုးမက်န္ ခ်ေရးခ်င္ခဲ့တာပါ
တစ္ကယ္လို႔မ်ား
ရွင့္ရဲ႕ ရင္ခြင္ဟာ
အိစက္ေပ်ာ့ေျပာင္းတဲ့
ဖဲေမြ႔ယာသာ ျဖစ္ခဲ့မယ္ဆိုရင္
အဲဒီ ေမြ႔ယာေပၚမွာ
က်မရဲ႕ ႏွလံုးသားေလးကို
ထာဝရ အိပ္စက္ေစခ်င္ခဲ့တာပါ
ဒါေပမဲ့
ဟိုး.. အရင္က
က်မေရးခဲ့တဲ့ ကဗ်ာေလးထဲကလို
“ခံစားခ်က္ဆိုတာ...လူတိုင္းမွာရွိတယ္
ဖြင့္ဟလို႕မရတဲ႔ ခံစားခ်ုက္....
ဖြင္႔ျပလို႔ရတဲ႔ ခံစားခ်က္...
ခံစားခ်က္တိုင္းမွာ အဓိပၸါယ္ရွိတယ္....
ဖြင့္ျပလို႔ မရေပမဲ႔....
ဆက္ၿပီး
ခံစားခြင့္ေတာ့ရွိခ်င္ေသးတယ္”
Posted in: ကဗ်ာ
Nicosia Time
0 comments:
Post a Comment