2:35 PM
လင်းထက်
“လူဆိုတာ တစ္ေယာက္ထဲေနလို႔ရတာမွမဟုတ္တာ”...တဲ့
သူ႔ရဲ႕ခံစားခ်က္နဲ႔ က်မရဲ႕ခံစားခ်က္
ထပ္တူျဖစ္သြားတဲ့တဒဂၤ
အခိုက္အတန္႔ေလးအတြင္းမွာတင္
သူ႔ဘဝရဲ႕ ကမ္းပါးႀကီးထဲကို က်မရဲ႕ႏွလံုးသားက
မ်က္စိစံုမွိတ္ၿပီး ခုန္ခ်သြားခဲ့တယ္
ဦးေႏွာက္ကလာတဲ့အသိတရား...
ဆင္ျခင္တုန္တရားေတြေတာင္
က်မရဲ႕ႏွလံုးသားကိုတားဖို႔
အခ်ိန္မမွီလိုက္ဘူး....
ပါးစပ္အေဟာင္းသားနဲ႔
ကမ္းပါးေပၚမွာက်န္ခဲ့တဲ့ အသိတရားေတြကို
က်မရဲ႕ႏွလံုးသားက
မ်က္စိတစ္ဖက္ေတာင္
မွိတ္ျပခဲ့ေသးတယ္
သူ႔ရဲ႕ခံစားခ်က္နဲ႔ က်မရဲ႕ခံစားခ်က္
ထပ္တူျဖစ္သြားတဲ့တဒဂၤ
အခိုက္အတန္႔ေလးအတြင္းမွာတင္
သူ႔ဘဝရဲ႕ ကမ္းပါးႀကီးထဲကို က်မရဲ႕ႏွလံုးသားက
မ်က္စိစံုမွိတ္ၿပီး ခုန္ခ်သြားခဲ့တယ္
ဦးေႏွာက္ကလာတဲ့အသိတရား...
ဆင္ျခင္တုန္တရားေတြေတာင္
က်မရဲ႕ႏွလံုးသားကိုတားဖို႔
အခ်ိန္မမွီလိုက္ဘူး....
ပါးစပ္အေဟာင္းသားနဲ႔
ကမ္းပါးေပၚမွာက်န္ခဲ့တဲ့ အသိတရားေတြကို
က်မရဲ႕ႏွလံုးသားက
မ်က္စိတစ္ဖက္ေတာင္
မွိတ္ျပခဲ့ေသးတယ္
Posted in: ကဗ်ာ
Nicosia Time
3 comments:
တစ္ေယာက္တည္းေနလို႔ မရတာနဲ႔ပဲ မ်က္စိမွိတ္ၿပီး ခုန္ခ်လိုက္ရသလား။ မိုက္လိုက္တဲ႔ သမီး ဟီးဟီး။
ဟိဟိ ခုန္ခ်တာၿမန္လိုက္တာနတ္သမီးေရ....ကဗ်ာေလးေကာင္းတယ္
ဆံုမွတ္ ။ ဆင္ျခင္တံု ၊
ရႊင္လန္းပါေစ ။
မင္းဒင္
Post a Comment