အမွတ္ရေနဆဲပါ....အပိုင္း(၃)

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေစ်းေရာက္တိုင္း မုန္႔ဟင္းခါး စားရမွ ေႀကနပ္သည္႔ က်မ မိစု၏ လက္ကိုစြဲရင္း စားေနက် ေဒၚညိဳမုန္႔ဟင္းခါးဆိုင္သို႔ ဦးတည္သြားကာ မုန္႔ဟင္းခါး(၂)ပြဲမွာလိုက္သည္။ ၿပီးေနာက္ မုန္႕ဟင္းခါးစားေနစဥ္ အိမ္မွာကတည္းက စာရင္းၿပဳစုလာေသာ ဝယ္စရာ ပစၥည္းစာရင္းကို ေမ႔မက်န္မိေစရန္ စစ္ေနရသည္။ အိမ္တြင္ အက်ၤီဒီဇိုင္းထြင္သည္႕ လုပ္ငန္းကို ဦးစီးလုပ္ကိုင္သည္႔ က်မအတြက္ အပ္ခ်ည္၊ဇာ၊ဇစ္၊ႀကယ္သီး၊ဖဲႀကိဳး..စသည္႔လိုအပ္သည္႔ပစၥည္းမ်ားကို တပတ္စာ စာရင္းၿပဳစုထားၿပီး သူငယ္ခ်င္း မိစု အားသည္႕ စေနေန႔တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေစ်းသို႕ ေစ်းဝယ္ထြက္ေလ႔ရွိသည္။ က်န္ႀကားရက္မ်ားမွာမူ မိစုလည္းမအား၊ က်မလည္းမအားသည္႔အတြက္ (၂)ေယာက္လံုးအားမည္႕ စေနေန႔ကို ေရြး၍ေစ်းဝယ္ထြက္ႀကရၿခင္းၿဖစ္သည္။ မုန္႔ဟင္းခါး စားၿပီး၍ ဝယ္စရာမ်ားစားရင္းစာရြက္ထဲမွ အမွတ္စဥ္(၁)ပါ ပိတ္စတန္းသို႕ ေၿခလွမ္းၿပင္စဥ္ မိစုမွ မဂၤလာေဆာင္တစ္ခုသို႕သြားရန္ ၿမန္မာခ်ိတ္ထမီ ဝယ္ရန္ရွိေႀကာင္း ေၿပာသၿဖင္႔ သူမအား အရင္ဦးစားေပးၿပီး ၿမန္မာခ်ိတ္ထမီမ်ားေရာင္းေသာ ပင္မေစ်းရံုႀကီးအတြင္းသို႕ ေၿခဦးလွည္႕ရင္း ၿမန္မာခ်ိတ္မ်ားေရာင္းေသာ ဆိုင္တန္းမ်ားတြင္ ေလွ်ာက္ႀကည္႔ေနစဥ္ “ေစ်းလာဝယ္တာလား”..ဟူေသာ ႏႈတ္ဆက္သံလာရာသို႕ လွမ္းႀကည္႕လိုက္ရာ ေကာ္လာ လည္ကတံုးအၿဖဴေရာင္ရွပ္အက်ၤီႏွင္႔ ကခ်င္ပုဆိုးကို တြဲဖက္ဝတ္ဆင္ထားေသာ “သူ႕”ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ “သူ”ႏွင္႔ ပန္းခ်ီၿပခန္းတြင္ ဒုတိယအႀကိမ္ေတြ႕ဆံုခဲ႔စဥ္က “သူ”ေပးခဲ႔ေသာ လိပ္စာ ကဒ္ေလးကို အမွတ္ရလိုက္သည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေစ်းကို စေနေန႔တိုင္းသြားေနေပမယ္႔ (A)ရံု/ (B)ရံု/(C)ရံု ဟူ၍ က်မခြဲၿခား၍မသိ၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေစ်းထဲက ဆိုင္ခန္းလိပ္စာကဒ္ က်မကို ေပးလို႕ကေတာ႔ ရွာလို႕ေတြ႕မည္မဟုတ္၊ အခုေတာ႔ မရွာပဲ သူ႕ကိုေတြ႕လိုက္ရသည္႔အတြက္ က်မဝမ္းသာမိသည္။ “ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕သူငယ္ခ်င္းေတြပါ...ေစ်းေလွ်ာ႔ေပးလိုက္ပါေနာ္”...တဲ႔။ မိစု ဝယ္ေနေသာ ၿမန္မာပိတ္စဆိုင္ရွင္ကို “သူ”လွမ္းေၿပာေနသည္။ “ဒါ..ကၽြန္ေတာ္႔ဆိုင္ေလ..ခနထိုင္ပါအံုး”...ဟုဆိုကာ “သူ”ညႊန္ၿပရာ (ပိတ္စဆိုင္ႏွင္႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွ)ပန္းခ်ီကားမ်ားခ်ိတ္ဆြဲထားေသာ “သူ”၏ ပန္းခ်ီဆိုင္ေလးသို႕ ေခၚ၍ က်မတို႕ လိုက္သြားခဲ႔သည္။ “သူ႕”ဆိုင္မွ အကူေကာင္ေလးအား “သူ”တီးတိုးမွာေနသည္၊ၿပီးေတာ႔ သူ႕အနားမွ ေကာင္ေလးလွ်င္ၿမန္စြာ ထြက္သြားသည္။ ခနႀကာေတာ႔ ေကာင္ေလးၿပန္ေရာက္လာသည္။ က်မအတြက္ႏြားႏို႕ပူပူေလးတခြက္ႏွင္႔ မိစုအတြက္ ေကာ္ဖီတခြက္ခ်ေပးရင္း “ေသာက္လိုက္ပါအံုး”ဟု ေၿပာရင္း သူၿပံဳးၿပသည္။က်မႏြားႏို႕ႀကိဳက္သည္ကို သူမွတ္မိသည္႔အတြက္ ရင္ထဲက တဖက္သတ္ႀကည္ႏူးမိသည္မွာ အမွန္။ က်မလည္း သူေၿပာၿပသည္မ်ားကို နားေထာင္ရင္း ႏြားႏို႕ပူပူေလးကို တငံုခ်င္းေသာက္ေနမိသည္။ “ဒီဆိုင္က ကၽြန္ေတာ္႔ေမေမ ဖြင္႔ေပးထားတာေလ...ေမေမက ညေနမွ ဆိုင္ကိုလာတာ...ဆိုင္မွာခ်ိတ္ထားတဲ႔ ပန္းခ်ီကားေတြအားလံုးက ကၽြန္ေတာ္ဆြဲထားတာေတြပါ..။ ကၽြန္ေတာ္က လူပံုထက္ ရႈခင္းပံုေတြကို ဆြဲတာပိုအားသန္တယ္..၊ ပန္းခ်ီဆြဲတဲ႔ အလုပ္ကို ကၽြန္ေတာ္ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက ဝါသနာပါတာ..၊ေမေမကေတာ႔ ယြန္းထည္ပစၥည္းနဲ႔ ေရႊၿခည္ထိုး/ေငြၿခည္ထိုးပန္းခ်ီကားေတြကို ႏိုင္ငံၿခားကိုပို႕တယ္ေလ..၊ ”.။သူေၿပာၿပေနသည္႔ သူ႕ရဲ႕အေႀကာင္းေတြကို က်မနားေထာင္ရင္း သူဆြဲထားေသာ ပန္းခ်ီကားမ်ားကို တခုျခင္းစီ ႀကည္႕ေနမိသည္။ ၿမဴေတြဆိုင္းေနသည္႔အာရံုတက္ ေတာဓေလ႔ရႈခင္းပံု၊ ဦးပိန္တံတားရႈခင္း၊ ပုဂံမွ ေစတီပုထိုးေဟာင္းမ်ားပံု၊ ရြာဦးေက်ာင္းမွ ကိုရင္ေလးမ်ား ဆြမ္းခံႀကြေနသည္႔ပံု၊ ဆီမီးခြက္အလွပံု၊ အင္းေလးမွ ေရေပၚေစ်းအလွပံု၊ ေလာကနတ္ပံု၊ စသည္႕မ်ားၿပားလွေသာ သူ၏ ပန္းခ်ီလက္ရာမ်ားမွာ အသက္ဝင္လွသည္။ အဲဒီပန္းခ်ီပံုမ်ားထဲမွ က်မစိတ္အဝင္စားဆံုးပံုမွာ ဘုရားေပၚမွ အလႈခံဌါနတခုတြင္ ဘုရားဖူးတခ်ိဳ႕ ေငြလွဴဒါန္းေနေသာပံုပင္ၿဖစ္သည္။ ပန္းခ်ီကား၏ ေအာက္ေၿခတြင္ “Not for sale” ဟု ေရးထားလိုက္ေသးသည္။ ဘုရားေပၚတြင္ ပထမဦးဆံုးအႀကိမ္ “သူ”ႏွင္႔ က်မ “စ”ေတြ႕ခဲ႔ႀကေသာ အဲဒီေန႔က “သူ”ဓာတ္ပံုရိုက္ၿပီး ပံုတူေရးဆြဲထားတာၿဖစ္ႏိုင္သည္။ “ဒီပံုက ေရာင္းဖို႕မဟုတ္ဘူးလား”..ဟု က်မက ေမးေတာ႔ “အဲဒီပံုက ေရႊဘုန္ပြင္႔ ဘုရားေပၚက ရႈခင္းေလ...လက္ေဆာင္ေပးဖို႕ ကၽြန္ေတာ္ဆြဲထားတာ”..။ေအးေဆးတည္ၿငိမ္ေသာ မ်က္ႏွာၿဖင္႔ “သူ”ၿပန္ေၿဖသည္။ က်မတကိုယ္လံုး အနည္းငယ္ တုန္လႈပ္သြားခဲ႔သည္။ က်မ၏စိတ္ထဲတြင္ ပေဟဠိေပါင္းမ်ားစြာၿဖင္႔ သူ႕မ်က္ႏွာကိုႀကည္႕ရင္း စိတ္ထဲမွ စကားေတြေၿပာေနမိသည္။ “ရွင္ရယ္..ရွင္နဲ႕က်မ “စ”ေတြ႕ခဲ႔ႀကတဲ႔ အဲဒီပန္းခ်ီကားထဲက ေန႔ေလးကို ရွင္..တကယ္ပဲ အမွတ္ရေနဆဲဆိုတာ အခုေတာ႔ က်မသိခဲ႔ရၿပီ..၊ ဒါေပမယ္႔ ဘာၿဖစ္လို႕မ်ား ရွင္နဲ႕က်မ ဆံုခဲ႔ႀကတဲ႔ ဘုရားေပၚကအေႀကာင္းကို ရွင္႔ဘက္က စကား မစခ်င္ရတာလဲ ဆိုတာကို က်မ အေၿဖရွာမရေပမယ္႔ ေလာေလာဆယ္ ရွင္႔ဆီက က်မ သိလိုက္ရတာကေတာ႔ ရွင္ဟာ သိပ္ၿပီး ၿမိဳသိပ္ႏိုင္လြန္းတဲ႔ ေယာက်္ားတေယာက္ဆိုတာကိုပါပဲ...။

Posted in: ဝတၳဳ