အလြမ္းေတြနဲ႕က်န္ခဲ႔တဲ႔ ၿမန္မာၿပည္

(၁)လဆိုတဲ႔ အခ်ိန္ကာလဟာ က်မအတြက္ တခနဆိုသလိုပါပဲ....ကုန္ဆံုးသြားခဲ႔ရတယ္။
က်မလြမ္းဆြတ္ခဲ႔ရတဲ႔ “အမိၿမန္မာၿပည္” မွာ ၿမန္မာအစားအစာေတြကို အားပါးတရစားရင္း က်မဝါသနာပါတဲ႔ အႏုပညာအလုပ္ေတြႀကားမွာ ေခ်ရႈပ္ခဲ႔ရတယ္..။
အခ်ိန္ဆိုတဲ႔ နာရီလက္တံဟာ ရပ္လို႕ရတာမွမဟုတ္တာပဲေနာ္...က်မရဲ႕(၁)လတာ Holiday ေန႔ေတြဟာလည္း ကုန္မွန္းမသိ ကုန္ဆံုးသြားခဲ႔ၿပီမို႕ က်မရဲ႕အလုပ္ရွိရာ ဆိုက္ပရပ္စ္ႏိုင္ငံကိုၿပန္ဖို႕ ေလယာဥ္ကြင္းဆီဦးတည္ရာ လမ္းမႀကီးဆီ ကားကိုခ်ိဳးေကြ႕လိုက္စဥ္မွာပဲ “ၿမန္မာၿပည္မွ ႏႈတ္ခြန္းဆက္သပါသည္” ဆိုတဲ႔ ဆိုင္းဘုတ္ေပၚမွာေရးထားတဲ႔စာတန္းေႀကာင္႔ က်မရင္ကို ဆူးနစ္သြားေစပါတယ္..။
က်မေမြးဖြားရာ ၿမန္မာၿပည္...က်မႀကီးပ်င္းခဲ႔ရာၿမန္မာၿပည္...ကို အခ်ိန္အတိုင္းအတာ တခုအထိေတာ႔ ခနခြဲရအံုးမွာပါ...။
ဝဲတက္လာတဲ႔မ်က္ရည္ေတြကိုၿပန္သိမ္းရင္း ပစၥည္းခ်ိန္ဌာနမွာပါလာသမွ် ပစၥည္းေသတၱာ(၂)လံုးကိုခ်ိန္ရင္း ၿမန္မာၿပည္မွာ က်မကိုဧည္႕ဝတ္ေက်စြာ၊ရင္းႏွီးပ်ဴငွါစြာ ႀကိဳဆိုခဲ႔ႀကတဲ႔ ဘေလာ႔ကာသူငယ္ခ်င္းတစ္စုဆီကို အေတြးေရာက္သြားခဲ႔တယ္..။
ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္လမ္းထိပ္က BAK ဆူပါမားကက္ရဲ႕၁၅လႊာမွာရွိတဲ႔ စားေသာက္ဆိုင္ေလးမွာေတြ႕ခဲ႔ႀကတဲ႔ ကဗ်ာဆရာ/ဆရာမမ်ား၊ Mr.Babique စားေသာက္ဆိုင္မွာေတြ႕ခဲ႔ႀကတဲ႔ ကဗ်ာဆရာ/ဆရာမမ်ား အားလံုးရဲ႕ ေမာင္ႏွမအရင္းခ်ာကဲ႔သို႕ ေႏြးေထြးစြာႀကိဳဆိုခဲ႔ႀကတဲ႔ပံုရိပ္ေတြကို ၿပန္ၿမင္ေယာင္ရင္း ဝဲတက္လာတဲ႔မ်က္ရည္ေတြကို ၿပန္သိမ္းလိုက္စဥ္မွာပဲ “မနမ္း...ပစၥည္းအေလးခ်ိန္အရမ္းမ်ားေနတယ္..နည္းနည္းၿပန္ထုတ္ရလိမ္႔မယ္”...လို႕ေၿပာလာတဲ႔ တာဝန္ရွိ ဝန္ထမ္းတစ္ေယာက္ရဲ႕စကားေႀကာင္႔ ရင္ထဲမွာ စိုးထိတ္မိသြားတယ္။
“မထုတ္လို႕မရဘူးလား ေမာင္ေလးရယ္..အဲဒီေသတၱာႀကီးထဲက ပစၥည္းေတြဟာ ဆိုက္ပရပ္စ္ကၿမန္မာေတြစားဖို႕ သူတို႕ရဲ႕ေဆြမ်ိဳးေတြကလူႀကံဳထည္႔ေပးလိုက္တဲ႔ ၿမန္မာအစားအစာေတြမို႕လို႕ပါ.”.။
“မရလို႕ပါ မနမ္း.ေသတၱာ(၂)လံုးေပါင္းအေလးခ်ိန္၄၇ကီလိုေတာင္ရွိတယ္...၁၀ကီလိုေလာက္ၿပန္ထုတ္ေပးပါေနာ္”...
ၿမန္မာၿပည္ကို မၿပန္ၿဖစ္တဲ႔ ဆိုက္ပရပ္စ္က သူငယ္ခ်င္းေတြအတြက္ သူတို႕ရဲ႕ေဆြမ်ိဳးေတြက က်မနဲ႕လူႀကံဳပါးလိုက္တဲ႔ ပစၥည္းေတြရဲ႕အေလးခ်ိန္ဟာ ၃၂ကီလိုနဲ႔ က်မရဲ႕ပစၥည္း၁၅ကီလို....စုစုေပါင္း ၄၇ကီလိုရွိေနတာေႀကာင္႔ အေလးခ်ိန္စီးတဲ႔ ငါးပိ၊ငါးေၿခာက္တခ်ိဳ႕နဲ႕ က်မရဲ႕အဝတ္အစားတခ်ိဳ႕ကို ထုတ္ေပးလိုက္ရပါတယ္။
အဲဒီပစၥည္းေတြအၿပင္ Hand Carry တစ္လံုး၊ Computer တစ္လံုးနဲ႕ က်မရဲ႕Hand Bagအိတ္ကလည္း ပါေသး။
ကိစၥအားလံုးၿပီးသြားတဲ႔အခ်ိန္မွာေတာ႔ ဌာနဆိုင္ရာ ေကာင္တာအဆင္႔ဆင္႔ကိုၿဖတ္ေက်ာ္ရင္း ေလယာဥ္ေပၚသို႕ေရာက္ရွိခဲ႔ပါတယ္..။
ေလယာဥ္စီးရင္ ေခါင္းမူးတတ္တဲ႔က်မ အသင္႔ယူေဆာင္လာတဲ႔ သႀကားလံုးေလးကို ငံုထားရင္း ေလယာဥ္ေရြ႕လွ်ားရာသို႕ လိုက္ပါလာရင္း “ႏႈတ္ဆက္ခဲ႔တယ္...ၿမန္မာၿပည္ရယ္”....
ေနာက္ႏွစ္ေတြမွာလည္း ၿမန္မာၿပည္ကို က်မေရာက္ေအာင္ၿပန္လာခဲ႔ပါအံုးမယ္.....

Posted in: ေဆာင္းပါး