ဝိုင္(Wine)အစ “ဂရိ”က

လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ေပါင္း(၇၀၀၀)ေက်ာ္ခန္႔က ဂရိႏိုင္ငံတြင္ စပ်စ္သီးမွထြက္ရွိလာေသာ စပ်စ္ရည္မ်ား သဘာဝအေလ်ာက္ အခ်ဥ္ေပါက္ဓာတ္ျပဳရာမွ ရရွိလာေသာအရည္မ်ားကို ေသာက္သံုးမိၾကၿပီး မူးယစ္ေစေသာ အာနိသင္ကို ေတြ႕ရွိခဲ့ၾကသည္။
ထိုစပ်စ္ရည္မ်ားကို ဂရိလူမ်ိဳးမ်ားက ေသရည္ အရက္အျဖစ္ ပြဲလန္းသဘင္မ်ားတြင္ အထြတ္အျမတ္ထား ေသာက္သံုးၾကရင္း ကမၻာတစ္ဝွမ္းလံုးတြင္ စပ်စ္ဝိုင္ေသာက္သံုးမႈပ်ံ႕ႏွံ႕ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။

ထိုေခတ္အခါက ဂရိလူမ်ိဳး ဘုရင္မ်ားနတ္ရြာစံသည့္အခါ အဝတ္တန္ဆာမ်ား၊ အသံုးအေဆာင္ပစၥည္းမ်ားႏွင့္ စပ်စ္ရည္အိုးမ်ားကို နတ္ရြာစံေသာဘုရင္မ်ား တစ္ေန႔ေန႔ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္တြင္ ျပန္လည္ႏိုးထလာသည့္အခါ ၎တို႔အတြက္ အသံုးအေဆာင္ပစၥည္းမ်ား အဆင္သင့္အသံုးျပဳႏိုင္ရန္ ၎တို႔၏ ရုပ္ကလပ္ႏွင့္အတူ ထည့္သြင္းျမွဳတ္ႏွံေပးေလ့ရွိသည္။

စပ်စ္ဝိုင္ကို ဂရိႏိုင္ငံႏွင့္ ေဂ်ာ္ဂ်ီရာႏိုင္ငံတို႔မွ စတင္သံုးစြဲခဲ့ၾကၿပီး “God of the wine”ဟု သတ္မွတ္ရင္း “Juice of the God”ဟု ေခၚဆိုၾကသည္။

စပ်စ္သီးအဆင့္မွ စပ်စ္ရည္ျဖစ္လာရန္ ရက္(၂၀)ခန္႔ အခ်ဥ္ေဖာက္ရသည္၊ ဝိုင္ကို စပ်စ္သီးမွ (၉၈)%ထုတ္လုပ္ၿပီး စေတာ္ဗယ္ရီ၊ ပိခ်္၊ ဘလူးဗယ္ရီ၊ ပန္းသီးတို႔မွလည္း ထုတ္လုပ္သည္။

ဝိုင္၏အရသာမွာ စပ်စ္သီး၏အရသာကိုလိုက္၍ ကြဲျပားမႈရွိသည္။
ယခင္က စပ်စ္သီးတစ္မ်ိဳးစီကို ဝိုင္ျပဳလုပ္ၾကေသာ္လည္း ယခုအခါ မ်ိဳးမတူေသာစပ်စ္သီးႏွစ္မ်ိဳးကိုေရာစပ္ၿပီး အရသာကြဲျပားေသာ ဝိုင္မ်ားအျဖစ္ ထုတ္လုပ္လာၾကၿပီျဖစ္သည္။

ထို႔အတူ ယခင္က စပ်စ္ပင္စိုက္ပ်ိဳးရာတြင္ စပ်စ္ခင္းကိုသဘာဝအတိုင္းရွင္သန္ေစၿပီး ယခုအခါ လိုအပ္ေသာ အပူ/အေအး ၊ ေျမႀကီးစိုစြတ္မႈရရွိရန္ စိုက္ခင္းကို ေရဖ်န္း၍စိုက္ပ်ိဳးလာၾကၿပီျဖစ္သည္။

အရည္အေသြးမွီေသာဝိုင္ရရွိရန္ စပ်စ္ပင္စိုက္ပ်ိဳးရာတြင္ စပ်စ္ခင္းတည္ရွိရာေနရာမွ ေပ၁၀၀အကြာအေဝးပတ္ဝန္းက်င္တြင္ မည့္သည့္အပင္မွ စိုက္ပ်ိဳးျခင္းမရွိေအာင္ ရွင္းလင္းထားရမည္။
ပင္လယ္ေရမ်က္နွာျပင္ မီတာ၆၀၀အျမင့္ရွိေသာေျမတြင္ စိုက္ပ်ိဳးရမည္။
အမ်ိဳးအစားေကာင္းမြန္ေသာ စပ်စ္ပင္ျဖစ္ရမည္။
၁ဧကတြင္ စပ်စ္ပင္ေပါင္း၂၂၀၀ထက္ မေက်ာ္ေစရ။
ဝိုင္ရည္မ်ားကို သိုေလွာင္ခန္းတြင္ ၅ႏွစ္ၾကာ သိုေလွာင္ထားရွိရမည္။

စပ်စ္ပင္တစ္ပင္၏ အသီးသီးႏႈန္းမွာ ၁ႏွစ္လွ်င္ ၁ႀကိမ္ျဖစ္ၿပီး အပင္တစ္ပင္၏သက္တမ္းမွာ ၆ႏွစ္ျဖစ္သည္။

စပ်စ္ခိုင္မ်ားကိုခူးရာတြင္ စပ်စ္ခိုင္တစ္ခိုင္စီကို ကတ္ေက်းျဖင့္ညွပ္ၿပီး ခူးယူရသည္။
ထိုမွတဆင့္ ကဒ္ထူပံုးမ်ား ျခင္းမ်ားထဲသို႔ထည့္ၿပီး အေအးခန္းပါရွိေသာကားမ်ားျဖင့္ ဝိုင္ထုတ္လုပ္ရာ စက္ရံုသို႔ သယ္ေဆာင္ရသည္။

သတိျပဳရန္မွာ စပ်စ္သီးမ်ားကို အပင္မွခူးၿပီးခ်ိန္မွစ၍ ၈နာရီမွ၁၀နာရီအတြင္း ဝိုင္အျဖစ္ ေျပာင္းလဲရမည္ျဖစ္သည္။

စပ်စ္သီးမ်ားကို အဆင့္ဆင့္ေဆးေက်ာသန္႔စင္ အေစ့ထုတ္ၿပီး အခြံႏွင့္အသားမ်ားကို ႀကိတ္စည္ထဲတြင္ ႀကိတ္၍ဓာတ္ျပဳကာ စပ်စ္ရည္မ်ားကို အနယ္ထိုင္သည္အထိ သိုေလွာင္ထားရသည္။ 

ဝိုင္အရည္မ်ားကို သစ္စည္(သို႔)သတၳဳစည္မ်ားျဖင့္ အနယ္ထိုင္သည္အထိ သိုေလွာင္သိမ္းဆည္းထားရသည္။

ဝိုင္အခ်ိဳ႕ကို အရသာခံ ေသာက္သံုးၾကည့္ပါက သစ္သားနံ႔ရရွိသည္ကို ေတြ႔ရမည္။
ယခုအခါ သစ္ဂ်ပိုးေခါက္နွင့္ နွင္းဆီရိုးမ်ားကို အနံ႔အေနျဖင့္ ထည့္သြင္းအသံုးျပဳလာၾကၿပီျဖစ္သည္။

ဝိုင္ထုတ္လုပ္ရာတြင္ Red wine အတြက္ အပူခ်ိန္ 26 ံC မွ 28 ံC ၊
White wine အတြက္ 20 ံC မွ 25 ံC အတြင္း ထားရွိၿပီး ထုတ္လုပ္ရန္လိုအပ္သည္။

စပ်စ္သီးဘဝမွ ဝိုင္အျဖစ္သို႔ ေျပာင္းလဲၿပီး ၁၀လမွ ၁ႏွစ္ၾကာ ထားရွိၿပီးမွ ေစ်းကြက္တြင္းသို႔
ျဖန္႔ျဖဴးေရာင္းခ်ရသည္။

  Red wineကို ထုတ္လုပ္သည့္အခ်ိန္မွစ၍ ၁၂ႏွစ္ / ၁၆နွစ္အတြင္း ေသာက္သံုးနိုင္သည္။
White wineကိုေတာ့ ၆ႏွစ္မွ၉နွစ္အတြင္း ေသာက္သံုးနိုင္သည္။
ထိုနွစ္မ်ားထက္ပိုမိုထားရွိပါက အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ ဝိုင္အရသာပ်က္တတ္သည္။

ဗဟုသုတအေနျဖင့္ ထည့္သြင္းေရးသားလိုသည္မွာ ဆိုက္ပရပ္စ္(Cyprus)နိုင္ငံတြင္ စိုက္ပ်ိဳးေသာ Maratheftiko နွင့္ Bambakada စပ်စ္မ်ိဳးႏွစ္မ်ိဳးရွိသည္။
၎စပ်စ္ပင္မ်ားကို စိုက္ပ်ိဳးရာတြင္ အဖိုနွင့္အမ ယွဥ္တြဲစိုက္ပ်ိဳးရေသာေၾကာင့္ Romantic Wineဟု တင္စားေခၚေဝၚၾကသည္။
၎ဝိုင္၏ အရသာမွာ ခ်ယ္ရီ/စေတာ္ဗယ္ရီအရသာနွင့္ဆင္

တူၿပီး ၁၀နွစ္ၾကာ ထားရွိအသံုးျပဳႏိုင္ေၾကာင္း တင္ျပရင္း …

(ညီမေလး အိန္ဂ်ယ္လိႈင္အတြက္ BPP Challengeအတြက္ tag post ေလးပါေနာ္)

Posted in: ေဆာင္းပါး