Security အားနည္းေသာ ျမန္မာနိုင္ငံႏွင့္ Ebola အႏၱရာယ္

30,Augမွာက်ေရာက္မယ့္ Blogger Day အတြက္   အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ စာမေရးျဖစ္ၾကသူ အခ်င္းခ်င္း ႏႈိးေဆာ္ရင္း ဤေဆာင္းပါးေလးကိုေရးျဖစ္ခ့ဲသည္။ လြန္ခ့ဲေသာ ၁၀ႏွစ္ခန္႔က အင္တာနက္တစ္ခြင္တြင္ blog    page မ်ားျ ပဳလုပ္ကာ စာေရးသူမ်ား ေရပန္းစားခ့ဲဖူးသည္။

                        
ထိုထဲမွ bloggerအမ်ားစုမွာ ျပည္ပတြင္ ေနထိုင္သူမ်ားျဖစ္သည္။ အေၾကာင္းကေတာ့ ျမန္မာျပည္မွအပ တစ္ကမၻာလံုးတြင္ အင္တာနက္ ဝက္ဆိုဒ္မ်ားကို လြတ္လပ္စြာဖြင့္ေပးထားသျဖင့္ အလကားရေသာ blogspot.com ကိုအသံုးျပဳၿပီး စာေရးဝါသနာပါသူတို႔ bloggerျဖစ္လာခ့ဲၾကသည္။

ထိုသူမ်ားထဲတြင္ က်မလည္း တစ္ေယာက္အပါအဝင္။ နိုင္ငံျခားတြင္၉ႏွစ္ၾကာေနထိုင္ခ့ဲရင္း အေတြ႔အႀကံဳႏွင့္ ဗဟုသုတမ်ားစြာကို ေရးသားခ့ဲၿပီး ျမန္မာျပည္ျပန္ေရာက္လာခ်ိန္တြင္ေတာ့ မိသားစုအေရးႏွင့္  အင္တာ နက္လိုင္းမေကာင္းျခင္းတို႔ ေၾကာင့္ စာေရးသည့္ဖက္သို႔ မလွည့္နိုင္ေတာ့သည္မွာ ယခု က်မ၏သားေလး အသက္(၄)လအရြယ္ပင္ေရာက္ရွိခ့ဲေလၿပီ။   

လြန္ခ့ဲေသာတပတ္ခန္႔က သားေလးအတြက္ လက္တြန္းလွည္းတစ္စီးဝယ္ရန္ စိတ္ႀကိဳက္မေတြ႔မခ်င္း ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တြင္းရွိ shopping centerအေတာ္မ်ားမ်ားသို႔ သြားေရာက္ရွာေဖြခ့ဲသည္။shopping centerမ်ား၏ အဝင္ဝတြင္ "security"လက္ပတ္မ်ားနွင့္လံုၿခံဳေရးဂိတ္ကို ျဖတ္ရသည္။   က်မလြယ္ထားေသာ အိတ္ကို စားပြဲေပၚတင္ေပးၿပီး က်မက သတ္မွတ္ထားေသာ ေရာင္ျခည္ျဖတ္ရံုေလးကို ျဖတ္ေလွ်ာက္ေပးရသည္။

shopping center တစ္ခုလံုး၏ လံုၿခံဳေရးကို တာဝန္ယူထားေသာ စစ္ေဆးသူမ်ားမွာတာဝန္အရ ေစ်းဝယ္လာသူမ်ားအားစစ္ေဆးေနေသာ္လည္း ၾကပ္မတ္မႈမရွိ။ က်မလြယ္ထားေသာ အိတ္ကို စစ္ေဆးသူတစ္ဦး၏ေရွ႕သို႔ ခ်ေပးလိုက္သည္။ စစ္ေဆးသူအမ်ိဳးသမီးမွ အိတ္၏ဇစ္ကိုအဖြင့္ အပိတ္ လုပ္ၿပီးက်မထံသို႔ ျပန္ေပးသည္။ အိတ္တြင္းသို႔ ေမႊေႏွာက္ရွာျခင္းမ်ိဳးမရွိ။ ဤသို႔ဆိုလွ်င္ အိတ္ကို မစစ္ေဆးသည္ကမွ ေကာင္းအံုးမည္။
 
ထိုေန႔က shopping centerသံုး ေလးခုသို႔ က်မေရာက္ရွိခ့ဲသည္။ securityဂိတ္မ်ားကို ထံုးစံ အတိုင္း  ျဖတ္ေက်ာ္ခ့ဲသည္။ က်မ၏လက္ကိုင္အိတ္ကို စစ္ေဆးရန္ လံုၿခံဳေရးစားပြဲေပၚသို႔တင္ေပးလိုက္ေတာ့ လံုၿခံဳေရးဝန္ထမ္းမွာ က်မကိုတစ္ခ်က္ၾကည့္ၿပီး စားပြဲေပၚတင္ေပးလိုက္ေသာ အိတ္ကို ဖြင့္ေတာင္မၾကည့္ေတာ့ပဲ ျပန္ေပးပါသည္။  

အဘယ္ေၾကာင့္ပါနည္း။ က်မ၏မ်က္ႏွာေပၚတြင္ ဤshopping centerအား ဖ်က္လိုဖ်က္ဆီး အႏၱရာယ္ျပဳ မည့္ပံုမ်ိဳး မေပၚ၍စိတ္ခ်သြားပံုရသည္။ လူဆိုးႏွင့္လူေကာင္း မည္သို႔ခြဲျခားထားပါသနည္း။ 

"security" ဆိုသည္မွာ ၎တာဝန္က်ရာ ေနရာေဒသ၏လံုၿခံဳေရးအတြက္  တာဝန္အရွိဆံုးလူျဖစ္သည္။

shopping centerမ်ားတြင္ ဗံုးေပါက္သည္။  hotelမ်ားတြင္ဗံုးေပါက္သည္။ ဘူတာရံုမ်ားတြင္ဗံုးေပါက္သည္။ ထိုေနရာမ်ားတြင္ "security"ဟုေခၚေသာ လံုၿခံဳေရးမ်ားရွိပါလွ်က္ အဘယ္ေၾကာင့္ မလံုၿခံဳပါသနည္း။ အက်ႌအနက္၊ ေဘာင္းဘီအနက္ မ်က္မွန္အနက္နွင့္ ပါးသိုင္းေမႊးမ်က္ႏွာနဲ႔မွ လူဆိုးမဟုတ္။ အဖ်က္သမားမဟုတ္။ ေမာ္ဒယ္လ္ဂဲလ္တစ္ေယာက္ပံုစံမ်ိဳးလည္းျဖစ္နိုင္သည္။ ကေလးအေမပံုစံမ်ိဳး လည္းျဖစ္နိုင္သည္။ အဖြားအိုပံုစံမ်ိဳးလည္းျဖစ္နိုင္သည္ ။ ဤအခ်က္အား လံုၿခံဳေရးဝန္ထမ္းမ်ားမွ သတိျပဳ ၾကပ္မတ္ရန္လိုေပသည္။ နိုင္ငံျခားတိုင္းျပည္မ်ားတြင္ "security"တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ေနေသာ သူမ်ားကို ျမင္ဖူးၾကမည္ထင္ပါသည္။ သူတို႔တြင္ အာဏာအျပည့္ရွိသည္။  ၎တို႔တာဝန္ က်ရာ ေနရာေဒသ၏ လံုၿခံဳေရးအတြက္ လုပ္ပိုင္ခြင့္အျပည့္ေပးထားသည္။ ျမန္မာျပည္တြင္းရွိ shopping centerမ်ားမွ securityမ်ားကေတာ့ ဂိတ္ေစာင့္သာသာ၊ ၾကြက္ေခ်ာက္ငွက္ေခ်ာက္သာသာမွ် သေဘာ ထားေနၾကျခင္းကို အားမရျဖစ္ရသည္။

---------------

(၂)   

ျမန္မာျပည္မွ ျပည္ပသို႔သြားေရာက္အလုပ္လုပ္ကိုင္မည့္သူမ်ား ျပည္ပသို႔မထြက္ခင္ ေဆးစစ္ရသည္။ "C ပိုး" "Bပိုး" ရွိမရွိ စစ္ရသည္။ ေဆးက်ပါက ျပည္ပသို႔ထြက္ခြင့္မရွိ။ သို႔ပါေသာ္လည္း "Cပိုး" "Bပိုး"ရွိသူမ်ား ေဆးေအာင္ၿပီးနိုင္ငံျခားသို႔ ထြက္ခြင့္ရေနၾကသည္။ နည္းလမ္းရွိပါသည္။  

နိုင္ငံျခားသို႔သြားေရာက္အလုပ္လုပ္ကိုင္မည့္ျဖဴျဖဴဆိုေသာ  မိန္းခေလးတြင္ "Cပိုး"ရွိသည္ဆိုပါစို႔။ ေဆးခန္း တြင္ ေဆးစစ္သည့္အခါ သူမအစား  "Cပိုး"မရွိသူတစ္ေယာက္အား သူမ၏အမည္ျဖင့္ အစားထိုး ဝင္ေရာက္ေဆးစစ္ေစၿပီး ေဆးေအာင္မႈ passကို ရယူေနၾကသည္။

ဤနည္းျဖင့္ သက္ဆိုင္ရာေဆးခန္းမွ ဝန္ထမ္းမ်ား လာဘ္ေပးလာဘ္ယူျပဳလုပ္ၿပီး  က်န္းမာေရးဆိုင္ရာ securityကို ခ်ိဳးေဖာက္ေနၾကပါသည္။ သက္ဆိုင္ရာေဆးခန္းမ်ားမွ ဤအခ်က္ကို အထူးၾကပ္မတ္ေပး ပါရန္ ေမတၱာရပ္ခံခ်င္ပါသည္။
  ------------
(၃) 

လြန္ခ့ဲေသာ တစ္ပတ္ခန္႔က ၾကည့္ျမင္တိုင္ညေစ်းမွ တိုက္အိုတစ္လံုး ဝရံတာပ့ဲက်၍ လူေသမႈျဖစ္ပြားခ့ဲ သည္။ ဤက့ဲသို႔ တိုက္အို တိုက္ေဆြးမ်ား မၾကာခဏၿပိဳက်မႈမ်ားကိုလည္း သက္ဆိုင္ရာတာဝန္ရွိသူမ်ားမွ  တိုက္၏ခိုင္ခ့ံမႈ securityကို ႀကီးၾကပ္စစ္ေဆး ထိန္းသိမ္းေပးသင့္သည္။ 

ေနာက္ဆံုးတင္ျပလိုသည္မွာ လက္ရွိေခတ္စားေနေသာ Ebola virus အေၾကာင္းကို လူတိုင္းသိၿပီးၾကၿပီ။ Ebola virusကူးစက္ခံရပါက ေျဖေဆးမေတြ႔ေသး။ ထိုEbola virus မွာ အာဖရိကနိုင္ငံဖက္မွ စတင္ျဖစ္ပြားခ့ဲရာမွ ယခုအခါ အခ်ိဳ႕ႏိုင္ငံမ်ားဆီသို႔ တျဖည္းျဖည္းျပန္႔ႏွံ႔လာေလၿပီ။  က်မတို႔ျမန္မာနိုင္ငံ တြင္းသို႔ အခ်ိန္မေရြးေရာက္လာနိုင္သည္။  

Ebola virusေရာဂါကူးစက္ခံရသူဟု သံသယရွိသူ  အသက္(၂၂)ႏွစ္ အရြယ္ ျမန္မာလူငယ္ေလး တစ္ေယာက္ ျပည္ပမွ ျမန္မာျပည္သို႔ ျပန္လာၿပီး ေဝဘာဂီကူးစက္ေဆးရံုတြင္ ေဆးကုသမႈခံယူလွ်က္ရွိသည္ ဆိုေသာ သတင္းတစ္ခု   အင္တာနက္တြင္ျပန္႔ႏွံ႔လ်က္ရွိသည္။

ေရာဂါအေျခအေနမွာ သက္သာလာၿပီဟုလည္း ၾကားသိရပါသည္။ ဤသည္ကား ဝမ္းသာစရာပင္။ ဤက့ဲသို႔ ေဆးမေတြ႔ေသးေသာ ကပ္ေရာဂါဆိုးႀကီး ျမန္မာျပည္အတြင္းသို႔ မဝင္ေရာက္နိုင္ေစ ရန္ ျမန္မာျပည္တြင္းသို႔ ဝင္ေရာက္နိုင္ေသာ ေလေၾကာင္း ေရေၾကာင္း ကုန္းေၾကာင္းတို႔မွ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ေနေသာ လူဝင္မႈႀကီးၾကပ္ေရးနွင့္တကြ သက္ဆိုင္ရာက်န္းမာေရးဌါနမွ တာဝန္ရွိ သူမ်ားက securityအျပည့္ျဖင့္ စိစစ္ေပးရန္လိုသည္။

ထိုသို႔မဟုတ္ပါက Ebola virusရွိသူ တစ္ဦးတစ္ေယာက္မွအစျပဳ၍ ဆင့္ပြားကူးစက္ကာ ကပ္ေဘးဆိုးႀကီးကို ရင္ဆိုင္ၾကရမည္ကို ေတြးရင္း "security"အလြန္ အားနည္းေသာ ျမန္မာျပည္မွ ျပည္သူတစ္ေယာက္အေနျဖင့္ လြန္စြာစိုးထိတ္မိပါေၾကာင္း တင္ျပရင္းးး ဤေဆာင္းပါးေလးကို Blog Day အမွတ္တရအျဖစ္ ေရးသားလိုက္ပါသည္။

(မီးဆိုတာ မေလာင္ခင္က တားရပါတယ္ ေလာင္ၿပီးမွဆိုရင္ေတာ့… )

စာဖတ္သူမ်ားႏွင့္တကြ စာေရးသူသူငယ္ခ်င္းခ်င္းမ်ားအားလံုး Happy Blog Day ပါေနာ္။

Posted in: ေဆာင္းပါး