3:03 AM
လင်းထက်
မိုးေတြရြာေနတဲ့တစ္ေန႔
ငါ နင္႔ဆီကိုေရာက္လာခဲ့တယ္
အနက္ရႈိင္းဆံုး
နင့္ရဲ႕ႏွလံုးသား တစ္ေထာင့္မွာ
ငါ မိုးခိုခဲ့ဖူးတယ္
နင္ ညည္းဆိုခဲ့ဖူးတဲ့
သံစဥ္ခပ္ပါးပါးေလးေတြကို
ငါ အခုထိ အမွတ္ရေနဆဲ
နင္ ေရးဆပ္ခဲ့ဖူးတဲ့
ကဗ်ာေတြၾကားမွာ
ငါ ေႏြးေထြးခဲ့ဖူးတယ္
ေဟာ........
မိုးဆည္းသြားၿပီ
ငါ အိမ္ ျပန္ရၿပီေပါ့
နင့္ရဲ႕
ႏွလံုးသားအိမ္ထဲက ထြက္ဖို႔
ငါ ဟန္ျပင္လိုက္စဥ္မွာ
ငါ႔ရဲ႕ႏွလံုးသားက
ေတာင္းဆိုခဲ့တယ္
“သူ နင္႔ရင္ထဲမွာ က်န္ေနခဲ႔ပါရေစ”တဲ့
သူ႕ကို ငါ ေခါင္းညွိမ္႔(ၿငိမ္႔)ျပရင္း
“ႏွလံုးသားမဲ့သူအၿဖစ္”
နင့္အနားက
လွည့္ထြက္လာခဲ့တယ္
နင္....
လိုက္မရွာနဲ႔
နင့္ ရင္ထဲမွာ
ငါ ရွိေနတယ္
တိမ္ေတြေတာင္
ငါ႔ကို ျမင္ေနရတယ္
Posted in: ကဗ်ာ
Nicosia Time
1 comments:
ဒီကဗ်ာေလးကုိစေတြ ့ကထည္းကၾကိုက္တာပါ
Post a Comment