ျပည္ေတာ္ျပန္ရွင္းတမ္း

သူငယ္ခ်င္းမ်ားအားလံုး မဂၤလာပါရွင္..
ဆိုက္ပရပ္စ္ႏိုင္ငံမွာ (၉)ႏွစ္ၾကာေနထိုင္လာခဲ့ၿပီး အမိျမန္မာျပည္သို႔ အၿပီးျပန္လာခဲ့တဲ့ က်မရဲ႕ လမ္းခရီးအေတြ႔အႀကံဳေလးကို ေျပာျပမယ္ေနာ္..

က်မရဲ႕ ေလေၾကာင္းခရီးစဥ္ဟာ ဆိုက္ပရပ္စ္(Cyprus)မွ Amman ၊ Amman မွ Thailand ၊
Thailand မွ Myanmar ဆိုၿပီး ေလယာဥ္ သံုးဆင့္စီးရပါတယ္၊
ခရီးအစမွ အဆံုးအထိ လမ္းခရီးမွာ ၾကာခ်ိန္ တစ္ရက္ခြဲ/ႏွစ္ရက္နီးပါ ၾကာပါတယ္။

Air Lineကို Jordan Air Line ျဖစ္ပါတယ္၊
ေစ်းလည္းေပါတယ္၊ ၿပီးေတာ့ ၉ႏွစ္တာအတြင္း ျမန္မာျပည္ကို ႏွစ္ခါအလည္ျပန္ခဲ့တုန္းကလည္း ဒီေလေၾကာင္းလိုင္းကိုပဲ အသံုးျပဳခဲ့တဲ့အတြက္ က်မအတြက္ လမ္းေၾကာ အထာေလးေတြလည္းနပ္ေနၿပီမို႔ ဒီလိုင္းကိုပဲ ေရြးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။

ျပႆနာက ခရီးအစကတည္းက က်မကို ႀကိဳဆိုေနခဲ့ပါတယ္၊
LANACAေလဆိပ္မွာ က်မရဲ႕ပစၥည္းေတြကို Weightခ်ိန္ေတာ့ ကီလို၃၂ ရပါတယ္၊ သူတို႔ကလည္းခြင့္ျပဳပါတယ္။
ျပႆနာက Hand Carry ပါ။
က်မရဲ႕ Hand Carryရယ္+ကြန္ပ်ဴတာထည့္ထားတဲ့လြယ္အိတ္ရယ္+ အေရးႀကီးစာရြက္စာတန္းတစ္ခ်ိဳ႕နဲ႔ပိုက္ဆံအိတ္ ၊ အလွျပင္ပစၥည္းတစ္ခ်ိဳ႕ထည့္ထားတဲ့ လြယ္အိတ္ရယ္ အားလံုးရဲ႕အေလးခ်ိန္ဟာ ၁၂ကီလိုေက်ာ္ေနတဲ့အတြက္ ခြင့္မျပဳပါဘူးတဲ့။
အဲဒီအတြက္ Hand Carryကို ယူရို၁၀၀ အပိုေပးၿပီး သယ္ခဲ့ရပါတယ္။

အဲဒါေတြၿပီးျပန္ေတာ့ က်မရဲ႕ ေသတၱာ(၃)လံုးရဲ႕ဝန္ေဆာင္မႈဟာ Thailand အထိပဲလို႔ ေျပာလာျပန္ပါတယ္။
အရင္ႏွစ္ေခါက္ ျမန္မာျပည္ကို ျပန္တုန္းက ခရီးအစမွ အဆံုးအထိ ေလေၾကာင္းလိုင္းက တာဝန္ယူေဆာင္ရြက္ေပးတဲ့အတြက္ က်မဖက္က ဘာမွလိုက္လုပ္စရာမလိုခဲ့ပါဘူး။

အခုတစ္ခါမွာေတာ့ က်မရဲ႕ေသတၱာသံုးလံုးကို Thailand မွာ ျပန္ထုတ္ၿပီး ျမန္မာျပည္ကိုသြားမယ့္ေလယာဥ္ကို
ျပန္တင္ေပးရမယ္ဆိုေတာ့ က်မအတြက္ ေတာ္ေတာ္ေလးကို စိတ္ရႈပ္ခဲ့ရပါတယ္။
ေလယာဥ္လိုင္းက တာဝန္ရွိသူေတြနဲ႔ အေျခအတင္ေျပာခဲ့ေပမယ့္ ေနာက္ဆံုးမရတဲ့အဆံုး လာမယ့္ေဘး ေျပးေတြ႔လိုက္မယ္ဆိုၿပီး လက္ခံခဲ့ရပါတယ္။
အဲဒါက က်မဆိုက္ပရပ္စ္ႏိုင္ငံကေန စထြက္တဲ့ အခက္အခဲ(၁)ပါ။

ဆိုက္ပရပ္စ္ကေနထြက္လာၿပီး Amman ကိုေရာက္ပါတယ္၊
LANACA>AMMAN>THAILAND>MYANMAR ဆိုတဲ့ လမ္းေၾကာင္းကိုေရြးရင္ AMMAN မွာ တစ္ည အိပ္ကိုအိပ္ရပါတယ္၊ အဲဒီအတြက္ ေလေၾကာင္းလိုင္းက ေလယာဥ္လက္မွတ္ျဖတ္ကတည္းက Include Hotel ပါၿပီးသားပါ။
AMMAN HOTEL မွာ တစ္ညအိပ္ၿပီး ေနာက္တစ္ရက္မွာ THAILAND ကိုသြားဖို႔ ေလယာဥ္ေနာက္က်ပါတယ္၊ ၁နာရီေနာက္က်ပါတယ္။
က်မ စိတ္ေတြအေတာ္ညစ္ခဲ့ရပါတယ္၊ က်မရဲ႕ခရီးစဥ္ဟာ THAILAND မွာ ဂိတ္ဆံုးခဲ့မယ္ဆိုရင္ က်မအတြက္ ျပႆနာမရွိပါဘူး။
အခုဟာက THAILAND ကေန MYANMAR ကို ဆက္သြားရမွာမို႔ ေလယာဥ္တစ္စီးေနာက္က်ရင္ ေနာက္တစ္စီးကို မမွီမွာစိုးလို႕ပါ။

THAILANDကိုေရာက္ၿပီး MYANMARကိုသြားမယ့္ေလယာဥ္ထြက္ခ်ိန္ကို ၄နာရီျခားထားေပးပါတယ္၊ သာမန္ဆိုရင္ေတာ့ က်မအတြက္ Shopping ထြက္ဖို႔အခ်ိန္ေတာင္ ပိုပါေသးတယ္။
အခု အေျခအေနက Thailandမွာ က်မရဲ႕ေသတၱာသံုးလံုးကို ျပန္ေရြးၿပီး MYANMAR ကိုသြားမယ့္ေလယာဥ္ေပၚကို ျပန္တင္ေပးရမယ္ဆိုေတာ့ က်မအတြက္ အေတာ္ေလးကို ကသီမယ့္ကိစၥမို႕ပါ။

ပိုဆိုးတာက THAILANDေလဆိပ္ဟာ အႀကီးႀကီးပါ၊ ေလေၾကာင္းလိုင္းေတြကလည္း အေပၚတက္လိုက္ ေအာက္ဆင္းလိုက္နဲ႔ဆိုေတာ့ က်မအေနနဲ႔ ေသတၱာသံုးလံုးနဲ႔ ဘယ္လိုမွ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။
အဲဒီမွာတင္ က်မ အေတာ္ေလးကို စိတ္ပ်က္ေနပါၿပီ။

AMMANက ထြက္လာတဲ့ ေလယာဥ္ေပၚမွာ က်မစိတ္ပ်က္စြာနဲ႔ လိုက္ပါလာရင္း ေတြးေနမိတဲ့ အေတြးေလးေပါ့။
အဲဒီလိုနဲ႔ THAILANDကိုေရာက္ေတာ့ ေလယာဥ္အေပါက္ဝမွာရပ္ေနၾကတဲ့ “ဆဝါဒီခပ္”မ ေခ်ာေခ်ာေလးေတြနဲ႔ စေတြ႕ပါတယ္၊
သူလည္း“ဆဝါဒီခပ္” ..၊ ကိုယ္လည္း အခ်ိဳဆံုးအၿပံဳးနဲ႔“ဆဝါဒီခပ္”လိုက္ပါတယ္..။

“က်မကို တစ္ခုေလာက္ကူညီပါလား”ဆိုေတာ့..
သူတို႔က အၿပံဳးေလးေတြနဲ႔ ကူညီဖို႔ စေမးလာပါတယ္..
က်မကလည္း က်မမွာ ေသတၱာသံုးလံုး ေလယာဥ္ဝမ္းဗိုက္ထဲမွာ ပါလာတဲ့အေၾကာင္း၊ JORDAN AIR LINE က ဝန္ေဆာင္မႈကို THAILAND အထိပဲ ေပးေၾကာင္း၊ THAILANDကေန MYANMAR ကို သြားမယ့္ေလေၾကာင္းလိုင္းကို ခ်ိတ္ဖို႔ ကူညီေပးေစလိုေၾကာင္း ေျပာျပေတာ့ သူတို႔က က်မဆီက စာရြက္စာတန္းေတြကို ေတာင္းၾကည့္ၿပီး သူတို႔လက္ထဲမွာ ကိုင္ထားတဲ့ ဆက္သြယ္ေရးဖုန္းေတြနဲ႔ “ခပ္”ၾကပါတယ္..

၁၀မိနစ္ေလာက္ၾကာေတာ့ က်မရဲ႕ေသတၱာသံုးလံုးကို သူတို႔အစီအစဥ္နဲ႔ MYANMAR ကိုသြားမယ့္ ေလယာဥ္ေပၚကို ပို႕ေပးမယ္လို႕ေျပာပါတယ္၊
က်မေလ.. ဘယ္လိုေပ်ာ္သြားမွန္းကို မသိပါဘူး။
သူတို႔ကို ႏႈတ္ဆက္ၿပီး THAI AIRWAY ေကာင္တာရွိရာေနရာကို ေရာက္ဖို႔ အေပၚတက္လိုက္ ေအာက္ဆင္းလိုက္နဲ႔ THAILAND AIRPORTအႀကီးႀကီးထဲမွာ ၁၀မိနစ္ေလာက္ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း သြားခဲ့ရပါတယ္၊ ေကာင္တာကိုေရာက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ထံုးစံအတိုင္း က်မရဲ႕ျပႆနာကို အစမွ အဆံုး ျပန္ေျပာျပရင္း ျပန္ခ်ိတ္ရပါတယ္။
သူတို႔အခ်င္းခ်င္း ခ်ိတ္ဆက္ၿပီးသားဆိုေတာ့ သိၿပီးသားကိစၥမို႔ က်မရဲ႕ေသတၱာသံုးလံုး THai air way ေလယာဥ္ေပၚကိုေရာက္ဖို႔ ၄၅မိနစ္ ေစာင့္ခိုင္းပါတယ္။

အဲဒီမွာ ထပ္ၿငိတာက ကီလိုပို ကိစၥပါ..။
သူတို႔က ေသတၱာႏွစ္လံုးစာ ၃၂ကီလို အတြက္ ခြင့္ျပဳေပမယ့္ ဆိုက္ပရပ္စ္မွာ အပိုေငြ ယူရို ၁၀၀ေပးေဆာင္ခဲ့ရတဲ့ ေသတၱာအတြက္ ယူရို၁၂၀ထပ္ေပးဖို႔ေျပာလာပါတယ္။
မေပးလို႔မွမရပဲေလ.. ေပးရတာေပါ့။
အဲဒီေသတၱာအတြက္ စုစုေပါင္းကုန္က်ေငြ ယူရို ၂၂၀ျဖစ္သြားပါတယ္။

ေနာက္ဆံုးအဆင္ေျပသြားၿပီဆိုေတာ့ THAI AIR WAYရွိရာ ဂိတ္ကို ခပ္သုတ္သုတ္ေလးသြားခဲ့ရပါတယ္၊
ဂိတ္ကို ေရာက္ဖို႔ မိနစ္၂၀ေက်ာ္ေလာက္ၾကာမယ္ထင္ပါတယ္။
အဲဒီဂိတ္ကို သြားရာလမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ
တျခားေလေၾကာင္းလိုင္းေတြဆီက ေလယာဥ္ထြက္ေတာ့မွာမို႔ သက္ဆိုင္ရာဧည့္သည္မ်ား ဂိတ္ရွိရာကို အျမန္လာဖို႔မိုက္နဲ႔ေခၚေနတဲ့ အသံေတြကလည္း ခဏခဏပါပဲ၊
အဲဒီလို ေခၚေနတဲ့ထဲမွာ က်မနားဆြင့္မိတာက“ To MYANMAR ”ဆိုတာ ပါလာတယ္၊ “Final call” ဆိုတာ ပါလာတယ္..။
က်မကလည္း MYANMARကိုသြားမွာဆိုေတာ့ အရမ္းကို စိုးရိမ္သြားတယ္။
တစ္ခုသတိထားမိတာက ဂိတ္နံပါတ္မတူဘူးဆိုတာ သတိထားမိေနေပမယ့္လည္း စိုးရိမ္စိတ္ေတြလြန္ကဲၿပီး လူကထူပူေနၿပီေလ။
က်မရဲ႕ေလယာဥ္အခ်ိန္ကလည္းနီးေနၿပီ၊ ပိုဆိုးတာက THAI AIR WAYေကာင္တာက “ခပ္ပြန္ခပ္”ေလးက ေကာင္တာဖြင့္ေနၿပီ၊ အျမန္သြားလို႔ေျပာလိုက္တာကိုး..။

အဲဒီလိုနဲ႔ က်မစီးရမယ့္ ေလယာဥ္ဂိတ္လည္းေရာက္ေရာ၊ ဂိတ္မွာ (ေကာင္တာမွာ) ေလယာဥ္မယ္တစ္ေယာက္ပဲရွိေတာ့တယ္၊ ခရီးသည္ေတြလည္းမရွိဘူး၊
ေကာင္တာက ေအာက္ထပ္မွာ၊ က်မရပ္ေနတဲ့ေနရာကေန ေကာင္တာကို ေရာက္ဖို႔ ေလခါးနဲ႔ဆင္းရတယ္၊
က်မလည္း ခပ္သုတ္သုတ္ေလးဆင္းသြားလိုက္ေတာ့ ေလယာဥ္မယ္က “Go back.. go back.. stay there” လို႕ေျပာပါတယ္။
က်မရဲ႕စိတ္ထဲမွာ “သြားၿပီ.. ေလယာဥ္ထြက္ေတာ့မွာမို႔ ေကာင္တာပိတ္သြားၿပီ၊ ေလယာဥ္မမွီေတာ့ဘူး”ဆိုၿပီး အရမ္းစိတ္ပူသြားတာေပါ့။

အဲဒါနဲ႔ပဲ ေဘးဖက္တျခားေကာင္တာက ေလယာဥ္မယ္ေတြကို ေမးေတာ့မွ ဂိတ္မဖြင့္ေသးတဲ့အေၾကာင္း၊ ေနာက္၅မိနစ္ေနရင္ဖြင့္ေတာ့မယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္းသိရပါတယ္။
အဲဒီေတာ့မွပဲ ေစာေနတဲ့စိတ္ေတြ၊ ပူေနတဲ့စိတ္ေတြ၊ ေလွ်ာ့ခ်လိုက္တာ ေခၽြးေတြက တစ္ကိုယ္လံုးကိုရႊဲရႊဲနစ္သြားခဲ့ရပါတယ္။


အဲဒါေတြၿပီးျပန္ေတာ့ ေလယာဥ္ေပၚေရာက္ၿပီး ေလယာဥ္ထြက္ဖို႔ မိနစ္၃၀ ထပ္ေနာက္က်ျပန္ပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ကိစၥမရွိေတာ့ပါဘူး၊ ဂိတ္ဆံုးျမန္မာျပည္ကို သြားတဲ့ေလယာဥ္မို႔ စိတ္ပူစရာမရွိေတာ့ပါဘူး၊ အဲဒီလိုနဲ႔ပဲ က်မေလ..
ျမန္မာျပည္ကို လံုးလည္ပတ္ျခာလိုက္ၿပီး ျပန္ေရာက္ခဲ့ရပါတယ္ရွင္..


...............
ျမန္မာျပည္ေလဆိပ္ေရာက္ေတာ့ ၉ႏွစ္တာ ကာလအတြင္း ေျပာင္းလဲသြားလိုက္တဲ့ ဝန္ေဆာင္မႈေတြ..
လူဝင္မႈႀကီးၾကပ္ေရးကလည္း ဘာမွမရစ္..
ဘာမွမေတာင္း..
အေကာက္ခြန္လား..
မ်က္ႏွာေလးေတြက ၿပံဳးလို႔ရႊင္လို႔..
စကားေျပာလည္း ခ်ိဳသာၾကတယ္..
အရင္လို ရစ္တာေတြ ညွစ္တာေတြ လံုးဝမရွိေတာ့ပါဘူး..
အားလံုး သူ႕အလုပ္သူလုပ္ေနၾကတာ.. ေလးစားစရာပါ..
ျမန္မျပည္ေလဆိပ္က ဝန္ထမ္းမ်ားအားလံုးကို ေလးစားေၾကာင္းနဲ႔ ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း ဒီေနရာကေန ေျပာျပပါရေစ..
.....................
က်မ မေက်နပ္တာက ျမန္မာေတြရဲ႕ မေျပာင္းလဲေသးတဲ့စိတ္ဓာတ္တစ္ခုကိုပါ..

THAILAND ေလဆိပ္မွာ က်မ ေလယာဥ္ေနာက္က်ၿပီဆိုၿပီး ဗ်ာမ်ားေနတဲ့အခ်ိန္၊ ေကာင္တာ ပိတ္ၿပီ ေလယာဥ္မမွီေတာ့ဘူးဆိုၿပီး ျပာယာခတ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ က်မနဲ႔ေလယာဥ္တစ္စီးထဲလိုက္ပါမယ့္ျမန္မာေတြဟာ အဲဒီဂိတ္မွာ ရွိေနၾကပါတယ္၊ အဖြဲ႔အစည္းတစ္ခုက  လူေတြလည္းပါပါတယ္(ဝတ္စံုတူေတြနဲ႔ပါ)၊
က်မရဲ႕လက္ထဲမွာ ျမန္မာပါ့စ္ပို႔အနီေရာင္ကို ကိုင္ထားပါလွ်က္ ..
ေလယာဥ္တစ္စီးထဲ ခရီးအတူသြားမယ္ဆိုတာ သိပါလွ်က္..
ျပာယာခတ္ေနတဲ့ မိန္းခေလးတစ္ေယာက္ကို ေမ်ာက္ပြဲၾကည့္သလို ၾကည့္ေနၾကတဲ့ ျမင္ကြင္းကေတာ့ သိပ္ကို ရုပ္ဆိုးအၾကည္းတန္လွပါတယ္..
တစ္ကယ္ဆိုရင္..
ျပာယာခတ္ေနတဲ့က်မဟာ ျမန္မာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ႏိုင္ငံျခားသားပဲျဖစ္ျဖစ္ ဂိတ္ခ်င္းတူေနတာကိုၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ တစ္ခရီးထဲသြားမယ့္သူဆိုတာ ေပၚလြင္လွပါတယ္..
အနည္းဆံုး “ဂိတ္မဖြင့္ေသးဘူး”ဆိုတဲ့အေၾကာင္းေလာက္ေလာက္ေတာ့ ေျပာျပသင့္တာေပါ့ရွင္..

အဲဒီအျပဳအမူေလးကိုေတာ့ က်မ ရႈတ္ခ်ပါတယ္..
“ျမန္မာဆိုတာ ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႔ၿပီး ရိုင္းပင္းကူညီတတ္တဲ့သူ”လို႔ ဆိုရိုးစကားရွိပါတယ္..
အခုအျဖစ္အပ်က္မွာ စာဖတ္သူေတြအေနနဲ႔ ဘယ္လိုေကာက္ခ်က္ခ်ၾကမယ္ဆိုတာ က်မသိခ်င္ပါတယ္..။
ေတာ္ေတာ္ရုပ္ဆိုးပါတယ္..း(
ျမန္မာအခ်င္းခ်င္း ရိုင္းပင္းကူညီမႈ လံုးဝမရွိဘူး..
ၾကည့္ရတာ သေဘၤာသားအုပ္စုလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္၊ (သေဘၤာသားအုပ္စုဆိုတာ သေဘၤာလိုက္ၿပီး ျပန္လာတဲ့အုပ္စုမ်ိဳးကို ေျပာတာမဟုတ္ပါဘူး၊
ျမန္မာျပည္ကေန ေလ့လာေရးအဖြဲ႔လိုက္ထြက္တဲ့အုပ္စုကို ဆိုလိုတာပါ)
ကုမၸဏီအုပ္စုလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္..
ဝတ္စံုတူညီေတြနဲ႔..။

ေလယာဥ္ေပၚေရာက္ေတာ့ ေစာင္းၿပီး ေျပာေနၾကေသးတယ္..
ခံုေနရာက အေရွ႕ေနာက္ ထိုင္ၾကတာကိုး..
“သူက VIPလားမသိဘူး၊ မုန္႔အရင္ရတယ္..”တို႔..
“သူက ခံုႏွစ္ခံုဝယ္ထားတာလားမသိဘူး.. ေဘးခံုးမွာ ဘယ္သူမွမရွိဘူး..”တို႔..
အဲဒီလိုေတြ မၾကားတၾကားေျပာေနၾကတယ္..
အဲဒီစိတ္ဓာတ္ေတြ ဘာလို႕ မေျပာင္းၾကေသးတာလည္းမသိဘူး..

လူေတြၾကည့္ေတာ့ ပညာတတ္ ႏိုင္ငံျခားေတြေတာင္ ေရာက္ေနၾကၿပီ..
စိတ္ဓာတ္က မိန္းခေလးျမင္ရင္ ရိခ်င္ေနေသးတယ္.. ခက္တယ္..

မည္သို႔ပင္ဆိုေစကာမူ...
က်မ ..
အမိျမန္မာျပည္သို႔ ျပည္လည္ေရာကိ္ရွိခဲ့ပါၿပီ..

စာဖတ္သူမ်ားအားလံုးကို အစဥ္ေလးစားလွ်က္..
နမ္းမဝ(အျဖဴေရာင္နတ္သမီး)

Posted in: ေဆာင္းပါး